0
Neden ateist oldum?
TEK PART YAZICAM BEYLER
Müslüman bir ailem var, beni de müslüman yetiştirdiler. Din dersi en sevdiğim derslerdendi. Konuşan karıncalar, yılana dönüşen asa falan..
Her Ramazan oruç tutar, arada namaz kılar, sık sık dua ederdim. Çünkü henüz Kuran'ı okuyup kafamı karıştırmamıştım. Bi aralar bilime merak sardım (Bir müslüman için en tehlikeli şey). Kendi kendime şunu sordum:
Evren ne kadar büyük?
Evrenin ne kadar büyük olduğu bir türlü aklıma yatmadı. Çünkü kafamda dünya herşeyin merkezindeydi ve herşey insan için yaratılmıştı. Gökyüzünde gördüğümüz tüm yıldızların Samanyolu'nun sadece minicik bir bölümü olduğunu anladığımda çok şaşırmıştım. Hubble Deep Space görüntülerinde uçsuz bucaksız galaksi cümbüşünü gördüm. Dünya sınav yeriyse yüz milyarlarca galaksiye ne gerek vardı?
Kafam o kadar karışmıştı ki mutlaka bir sonuca varmalıydım. Gezegenlerin atmosferlerinden tutun, kara deliklere kadar araştırdım.
Evrende o kadar fazla aktivite var ki.. Pulsar yıldızları, nebulalar, süpernovalar, göktaşları, galaksi çarpışmaları, karanlık madde, vs.. Bütün hepsini araştırmak çok zevkliydi. Kendi kendime birşeyler öğreniyordum. Bilime duyduğum ilgi artıyordu. Artık dünyamızı inceleyecektim. Dünya nasıl oluştu diye merak ettim. Bunu öğrenirken geçmişten günümüze geçen süreçte karşıma EVRiM çıktı. Haydaa ben evrime inanmıyordum ki! Evrime inanmıyordum ama neden inanmadığımı da bilmiyordum. Sadece toplumsal refleksti belki. Müslüman eövrime inanmaz diye işlenmişti kafama. Evrim konusunu anlamaya çalışırken o kadar önyargılıydım ki.. Charles Darwin'in hayatını okumaya karar verdim. Bu iblise güven olmaz diye 🙂 Darwin'in hayatını ve bize neyi anlatmaya çalıştığını gördüğümde çok duygulanmıştım. Yaşamın ne olduğunu anladım. Şimdi gerçeği mi merak etmeliydim, yoksa kendimi mi kandırmalıydım? işte bu benim dönüm noktam oldu. Ben gerçeği seçtim.
Koyu Hıristiyan bir aileden gelen ve eşi Emma ile sonsuza kadar cennette yaşamayı hayal eden Darwin bile bulduğu gerçeğin peşinden gitmiş. Benim dinimle bir sorunum yoktu. inançlıydım ve ibadet de ediyordum. Fakat gerçekler ve masallar arasındaki çizgiyi görmüştüm artık. Darwin de bu çizgiyi gördüğünde hiç hoşuna gitmemiş. Hatta çalışmalarını yıllarca kitap yapmak istememiş. Ben de hayal kırıklığı yaşadım. Evrim karşıtı yazılmış bilimsel makale yok. Evrim yerçekimi gibi, dünyanın güneş etrafında dönmesi gibi bir gerçek. Tüm kanıtlar ortada. Bunu öğrenmek hiç hoşuma gitmemişti. Hemen Kuran'a sarıldım. Allahım nolur bu gerçek olmasın diye bir umutla Kuran okumaya başladım. ilk kez Kuran okuyordum. Yıllarca kayıtsız şartsız inandığım dinimin temel kaynağını daha ilk kez açıp okuyordum. Ne garip değil mi?
Kuran okuyorum ama aylardır kitaplar, belgeseller, makaleler, vs. kafa zehir gibi bilim dolu. Temeli sağlamlaştırmıştım. Kuran'ı okurken fark ettim ki bu kitap bilimin günümüzde bildiği şeyleri bilmiyor ve hatta yanlış yorumluyor. Dünyayı düz sanıyor misal. Spermin testislerden değil, göğüsten geldiğini anlatıyor. Önce dünya sonra evren yaratıldı diyor. Gökyüzünü Allah tutmasa düşer diyor. Sürekli batıya yürürsen dünyanın sonuna ulaşırsın, orda güneş kara bir balçığa batar diyor. Allah'ım aklıma muhafaza ol, bunu sen mi yazdın? Kuran'ı okudukça şaşkına döndüm. "Bu ne ya? Buna annem de inanıyor, başbakan da, öğretmenim de, arkadaşlarım da. Ama bu kitap saçmalık" En son hatırladığım Ahzab 53 ayetini okuduğum.. Okuduktan sonra sokakta "muhafazid bizi kandırmış" diye bağırdım! Gerçi Kuran'da çok daha utandıran ayetler var muhafazid'in hanımlarıyla hangi sırayla ciks yapacağını belirten Ahzab 51 gibi.. Ben haksızlığı hiç gelemem. Kandırıldığımı anladığım an dünyam karardı. Cennete gitme hayalleri kurarken dinin saçmalık olduğunu çözdüm. Birkaç ay kendimi dış dünyadan izole edip yaşadım. Çünkü öğrendiklerimi kimselere anlatamazdım. En başta da aileme. Kafamda hep şu soru vardı: "Neden muhafazid, neden bunu yaptın?" Senin dinine 1.6 milyar insan inanıyor ama sen sahtekarsın. Neden? Bu noktadan sonra idolüm, yol göstericim Turan Dursun oldu. Kendisi ilahiyat mezunu, müftülük bile yapmış bir islam araştırmacısı.. Kuran'ı anlamak için ayetlerin hangi kronolojide ve ne sebeple yazıldığını anlamalıydım. Ben de böyle yaptım. Her ayetin sebebini araştırdım. Uzun uzun ayetleri yazmayacağım ama özetle Mekke'deyken barışçıl, Medine'deyken saldırgan bir pgiboloji izlemiş muhafazid. Gençliğinde fakir ve aşksız büyümüş. iki kez kız isteyip reddedilmiş. Kureyşliler altın, kumaş, cariye, herşeye sahipken o bekar ve fakir.. Hırs yapmış, bilenmiş. Önce tüccar ve varlıklı ama yaşı geçmiş bir kadınla evlenmiş. Parayı bulunca da tıkır tıkır planını uygulamış. Dinlerin tarihini inceledim, Tanrı'nın ve Şeytan'ın tarihte nasıl ortaya atıldığını ve nasıl değiştiğini inceledim. Herşey ortadaydı. Yahudi krallarının uydurduğu dini hükümler incil'e ve Kuran'a kopyalanmış. O krallara da muhafazid "peygamber" diye atıfta bulunmuş. muhafazid şahsi çıkarları için uydurduğu dini ilk başta Mekke ve civarı için düşünmüş En'am:92 meâli. Medinelilerin Mekkelilere olan husumetini kullanarak da gücüne güç katıp ilerleyen yıllarda "evrensel" bir kitap iddiasını ortaya atmış. Dinlerin yalan olduğunu anladığım an kendimi dev bir açık hava tımarhanesinde hissetmiştim. Herkes kandırılmış ama uyaramıyorsun! insanların yakasına yapışıp aptal olmayın, nolur okuyun diyesim vardı ama "kardeşim bizi çok fena kandırmışlar" diye anlatsan dayak yersin. Çocuk gelinler, kafası kesilen kâfirler, idam edilen eşcinseller, kuma getirilenler, cariye olarak alınıp satılanlar hep bu yalanın sonucu. Göstermelik namaz kılanlar, dinle insanların parasını çalanlar, Allah muhafazid diye diye oyları kapanlar hep bu bozuk düzenin sonucu. En kötüsü de çocuk yaşta kız çocuklarının sırf muhafazid'in sünneti diye evlendirilmesi. Bir pid0filin yüzünden bu suçun meşrulaştırılması.. Bütün bunları görüp de isyan etmemek mümkün mü? Sessiz kalıp "bana ne başlarının çaresine baksınlar" demek mümkün mü? Müslümanken mümkündü. Çünkü Allah var, ahirette cezalarını çekerler derdim. Zaten Kuran'dan bihaberdim. Onlar gerçek müslüman değil derdim. Ateist olduktan sonra ise durum değişti. Eğer Allah yoksa bu insanlar asla cezasını çekmeyecek. O halde bir şey yapmalı dedim. Hani kolunu kaybetmiş birine bir müslüman bakıp haline şükredip geçer ya.. Ama ateist şükredemez. Protez kol yapması gerekir.
Nasıl ki Müslüman her işlediği suçta "Şeytana uydum tövbe ettim" diyip sıyrılır ya.. Ateist diyemez, ölene kadar vicdanına hesap verir. Ateist olmak bu yüzden zor. Çünkü hayali arkadaşlarınız yoktur. Artık vicdanınızla başbaşasınızdır. Haksızlığa çözüm bulmaya zorlanırsınız. Ben her gün insanların güneş tanrısına tapınma ibadetleri yapıp, Mısırlı ay tanrısı Al-ilah'a taptığı Türkiye'de yaşıyorum. Ben ibranice adı "Gehinnom" olan Kudüs'teki ölülerin yakıldığı vadiye öldükten sonra gideceğini düşünen insanlarla yaşıyorum. Ben Mısır tanrısı "Amon"a tapanların yakarışından kopya edilen, her duaya "âmin" diyen insanlarla yaşıyorum. Ben orjinali ibranice olan "şalom aleküm" kelimesini tanrının selamı sanıp "Selamın Aleyküm" diyen insanlarla yaşıyorum. Ben 5 vakit ezanla, Ramazan gecesi davulla, ekranlarda dinî masallarla, ödediğim vergiler diyanete harcanarak yaşıyorum. Bütün bu haksızlığa vicdanım razı gelmediği için islam'ın ve insanlığa zarar veren tüm inanışların karşısındayım.
