kendini gösterdiği yerde bazen şaşırırsınız. nispeten küçük bir ilçede askerlik şubesinde asteğmen olarak görev yapıyordum, şehit haberi geldi, tabi bu tip durumlarda televizyonda görüldüğünden çok daha fazla acıya tanık oluyorsunuz, inanın normal bir cenazeden daha fazla sesiniz soluğunuz çıkmıyor, ne annesi babasına karşı ne de karnı burnunda yeni evlenmiş karısına karşı.

devlet şehitin ailesine belirli miktarlarda tazminatlar öder arkadaşlar (2-3 sene önceye kadar 250.000 tl civarındaydı), şehidin eşini maaşa bağlar ve ayrıca varsa kardeşlerinin birini bir yerde işe sokar ve bazı sosyal avantajlardan da yararlanmasına imkan verir.

işte paranın getirdiği adaletsizlikler, paranın getirdiği acımazlıklar, paranın getirdiği kirli dünya tam da burada karşınıza çıkar. şehidin kanı kurumadan ve daha 1 hafta geçmeden paranın nasıl paylaştırılacağı hakkında şehidin anne babası ile karısı arasında kavga patlak verir, her iki taraf da birden tek gayeleri sanki oymuşçasına onun peşine düşerler. insanların ekonomik ihtiyaçları ya da gayelerinin olmasını normal görüyorum da bu kadar erken ve soğukkanlılıkla olmasını çözemiyordum sadece.

hesap yapılıp mevzuat irdelendikten sonra, gelin hamile olması sebebiyle 250 bin tl tazminatın 200 bin tlsini filan almaya hak kazanır, işte baba anne de burada, ee biz 25 senedir oğlumuzu yetiştirdik, baktık besledik büyüttük, şimdi daha 6 aylık karısı gelip bu kadar parayı nasıl alır bu vicdansızlık değil mi komutan bey der gözünüzün içine bakarak, öbür tarafta gelini görürsünüz, peki ben napayım der, bana ve çocuğuma kim bakacak, bunun suçlusu biz miyiz der, yine sessizleşirsiniz, cevabınız olmadığından mı sessiz kalırsınız, yoksa paranın kendi adaletini kurduğu bu sisteme mi yanarsanız, işte orası karışıktır biraz...

çok taktan bir durumdurlan. yaşanmış örnek olarak, üniversitede evde kalırken 2 tane çift arkadaş bizim eve misafirliğe geldi, neyse bir kız bir erkek bir odayı, diğer kız ile diğer erkek arkadaş da benim yattığım odamın yanındakini aldılar, efendim dedim heralde biz bizeyiz, tamam gençlerin kanı kaynıyor ama ulan misafirliğe geldin bir yerde, evimizi açtık ama bir tak olmaz hasebiyle ve sanki cemaatçi edasıyla odamda uyumaya koyuldum, hah hoh huh şeklinde sesler geliyor, lan noluyor dedim anasını satayım, bildiğin ciks, allah belanızı versin dedim içimden, hayır şimdi gidip kaynar suyu alıp aralarına mı dökeyim diye düşündüm ama heralde birazdan biter edasıyla bekleyim dedim, beklemez olaydım, hah hoh huh huh hoh hah, bitmiyor, hayır olan bana oluyor çünkü düşünce gücümün bazı nesneleri hareket ettirdiğine şahit oldum ve bu beni daha da korkuttu, ne yazık ki o gece bitmek bilmedi, sabah da kalktığımızda tiplerine bir baktım, sanki sabaha kadar zikir çekmiş gibi yüzlerinde bir cemaatçi havası var zındıkların, allahım sen bizi koru.

kaçındığım eylemdir. takumu yesinler. kıymalı pide söyledim. çocuk getirdi eve, ne kadar yawrum, 7 lira abi, cebe baktım 10 lira var, verdim parayı bekliyorum, bu muallak de bir 5 saniye bekledi, sonra elini cebine attı, cebinde de dilencilik yapmış çocuklarda olduğu gibi bozuk para kaynıyor, şakır şakır karıştırdı bir 10 saniye kadar, baktı ben vazgeçmiyorum, baktı ya tamam üstü kalsın sen de yiğen demiyorum, muallak çıkarttı parayı, sanki kendi parasını bana veriyor, tek tek 1 lira 1 lira saydı elime. lan, 7 liralık pideye 3 lira bahşiş mi bırakacaktım amk, zaten fakirlikten 7 liralık söylüyom, bir de söylediğimin yarısı parası kadar bahşiş mi vercektim, tükkan sahibinden daha mı fazla kazanacan pekekent. mücadeleye devam.