Sen hala buralarda mısın hocam. Yazmayı düşünmüyorum. Okunmayacak zaten. Sebeplerini biliyorsun. gibtir et yani bu başlığı.

:)

okuyup, yorumlarını iletirsen sevinirim. Buralara uğrayan pek yok.

{[InciListeHaberYap]}
[[
{{baslik: " Yavuz Komiser" }}
{{resim: http://s21.postimg.org/dv...eh1z/selfportrait_oil.jpg }}
{{yazı: Eski kafalı,Ilımlı Muhafazakar,Görev Adamı,Orta yaş Krizi yaşıyor}}
]]

--- / YAZARIN NOTU /---

Buraya kadar okuduysan şu video'yu izleme hakkına nail oldun.

Yavuz Karakter tema videosu ; https://www.youtube.com/watch?v=rVOF1L8Tvzs
---

-“ Dışardan bir hamle Amirim, Kimliğini bulamıyoruz. Rastgele numaralara yönlendirilmiş. Açan insanlar ise aramaya cevap veremeden sonlandırılmış.
Tek takipte olan biz değiliz.”

Yavuz’un kafası karışmıştı. Selim’in numarasını takip edecek 3. Şahıslar kimler olabilirdi, düşünüyordu.

Elbette onun gibi birinin, belalı olduğu çok isim olmalıydı, Ancak Telefon’unu takip edecek ve müdahele edecek derecede olan şahısların, resmi bir kurumdan olamayacağı açıktı.

-“ Konumu?”
-“ Aynı amirim. izlendiğini biliyor. Muhtemelen başka bir telefon kullanıyordur.”
Amir,Çayından bir yudum daha aldı.

-“ Sağol gökhan.Şu 3. Kişiler için neler yapabilirsin bir bak. Bilişimde bir çocuk vardı, Neydi ismi..”

-“ Murat mı amirim?”
-“ He,Murat... O birşeyler anlatıyordu.” Dedi eliyle kovarken gökhanı.

-“ Peki amirim.” Diyip kapıyı kapattı gökhan.

Yavuz, tekrar penceredeki manzarasına odaklandı.
Sigarasından hızlı nefesler alırken, Selimle kendini bulduğu,o karmaşa dolu günleri canlandırıyordu gözünde. Sayılamayacak kadar çok gaz bombası kovanının, mazgalları doldurduğu, yolun kenarındaki su birikintilerin kırmızıya döndüğü, etrafa yırtılmış flamaların ve bayrakların saçıldığı, kendisinin ise erlerine tek bir şeyi bağırdığı o korkunç sahneleri hatırlıyordu.

-“ Dağıtın! Sıkın! Sık!”

Yavuz’un kaşları yükselmişti. Taksimdeki olaylarda istanbul Emniyet’inin yönlendirdiği erleriyle, Protestoların ortasındaydı.Gaz bombalarının insanların üzerlerine sıkıldığını gördüğünde, görev ve yetki alanı dışında kalan çevik kuvvet polislerine sözünü geçirememiş, Amirleriyle tartışmıştı. Olaylar yatıştığında, Kendi şubesindeki Çevik kuvvet amirlerine tavır almıştı.2 Yıl sonra başlatılacak olan Tarikatçı polisler operasyonunda Çok sayıda meslektaşının sürgün edilişine ses çıkarmadı. Protestolardan sonra emniyette toplanan çok sayıda istihbarat içinde,En çok Selim’in davasına kafayı takmış, Gökhan’dan özel olarak onu takip etmesini istemişti.

Kendisi de bir keresinde onunla Meydanda yüzyüze gelmiş.Bu anarşistin öfkesini Hafızasından atamamıştı.

-“ Ne buldunuz ? Kim aramış?”

-“ Amirim, Aranan numaraların kaydını tutamadık.Çünkü yönlendirilmişler..” dedi Gökhan mahçup bir ses tonuyla.

-“Nasıl yönlendirilmişler?”

--- [ Yavuz Komiser ] ---

“ Buyurun Amirim!” diyerek her zamanki neşeli ses tonunu korudu Çaycı. Yavuz,Ofisinin ışıksızlığından daralmış, güneşliği sonuna kadar çekiyordu. Sabah sigarası ritüeli, çayın da gelmesiyle birlikte eda edilmeye hazırdı.

-“ Sağol..” dedi ağır bir tonla. Sabah sendromu, ilerleyen yaşının da etkisiyle, mimiklerini yavaşlatıyordu.Çay’ı alıp, açtığı pencereden, Sabah güneşinin yaktığı Kadıköy sokaklarına baktı. Sigarasını ateşleyip bir nefes çektiğinde, Kapıya iki kere dokunarak içeri girdi Gökhan.

-“ Amirim, Günaydın.”

-“ Buyur, Gökhan” diyerek döndü Yavuz. Sigarasının dumanını içeriye vermişti.

-“ Takip etmemizi istediğiniz Numaradan sinyal aldık. Dün gece... ” diye cevapladı heves içinde.

-“ Hangisi ? Şu,Cami kundaklayan mı ?” diyip çayından bir yudum aldı.

-“ Hayır amirim, Selim... Selim Koçak.”

{[InciListeHaberYap]}
[[
{{baslik: " Hande" }}
{{resim: http://s24.postimg.org/r7...l_by_banygirl_d5s1xtj.jpg }}
{{yazı:HIV pozitif, Aktif intikamcı, Erkek düşmanı, Dini Bağlılığı yok. Etik Kaygısı yok}}
]]

--- / YAZARIN NOTU /---

Buraya kadar okuduysan şu video'yu izleme hakkına nail oldun.

Hande karakter 3.tema videosu ; https://www.youtube.com/watch?v=2309ws-XQz4
---

Belki kendi bencilliğinden, belki de Devran’a olan istemsiz bağlılığından, kendini bir ikilemin içinde buldu Hande.Bir kaç gündür sığındığı bu mabedde, Hayatta güvendiği Tek ‘erkek’le yaşamış, Neredeyse evcilik oyunu oynamıştı.Ama o bir sokak kızıydı.Ait olduğu yerler, içinde büyüyüp hayatı anladığı, pislik ve tehlike dolu sokaklar ve onların leş insanlarının arasıydı.Bir kaç gündür bastırdığı intikamcı ruhu tekrar susamaya başlamış olacak ki,kendisine derinden fısıldıyordu. Dün gece barda terslediği çocuğu, Devranın yatağında ölümüne gibmemesinin sebebi, düzelmeye başlaması falan değil, Devran’ın ona yüklediği gönül borcu ve sorumluluktu.Bu gerçek, Suratına sert tokatlar atmaya başlayınca, tuttuğu karta daha bir başka bakmaya, anlamlar yüklemeye başladı. Beyefendi ile geçmişi arasında nasıl bağ kurmuştu, bunu kendi mantığında nasıl haklı çıkarmıştı, kendisi de bilmiyordu.Tek bildiği, Devranla yaşadığı bu Sahteliğinin artık bitmesi gerektiğiydi.Çünkü, Doğuştan öfke dolu fıtratında, birine aşık olmak, sadece normal insanlara has bir aptallıktı.Bu aptallık, kendisi gibi "hatalı bir ürünün" meydana gelmesindeki en temel sebep, içinde yaşadığı cehennemin varlığının tek açıklamasıydı. Aldığı her ilaçta, Tutulduğu her gripte,bu gerçeği tekrar hatırlıyor, içindeki ateşi tekrar korluyordu. Kartın ona vadettikleri, başına açabilecekleri, o yüzden pek umurunda değildi.
Onun insanlık ile kendi hesabı vardı.
Son sözünü söylercesine ;

-“ Üzgünüm Devran..” diye mırıldandı.

Söylediğine kendi de inanmayınca, sinsi bir gülümseme kapladı suratını.

Devran Yanağından tatlı bir öpücük alıp, çıktığında,Boş boş bir süre kapının yanındaki boy aynasında kendi silüetine baktı Hande.

Sonra yatak odasına girip, yatağın yanındaki komidinin üstünde öylece duran kartı aldı eline.
Kartla uzunca bakışırken beyefendinin ona o pubta söylediği, Dün gece barda da aklından hiç çıkaramadığı o cümleyi ve sahneyi düşünüyordu.
{[InciListeHaberYap]}
[[
{{baslik:}}
{{resim:}}
{{yazı:“Bu bir teklif .Hayat boyunca bir kere gelenlerden... Bilmen gereken her şey Kartta yazıyor. iyice düşün taşın.Ömrünün kalanını barlardan düşürdüğün zengin binlerinin ceplerini boşaltarak ay sonuna ilaç paralarını yetiştirmekle geçirmek istersende saygı duyarım... ”}}
]]

-“ Beni o buldu, Bütün resmi kayıtlarımı çil çil döktü önüme. Artık o aklındaki ‘iş’
neyse, Benim yapabileceğimi düşünüyordu demek ki... ” diyerek düşüncelerin özünü istemeden de olsa telaffuz etti Hande.

-“ Artık nasıl bir işse, Canlı bomba yaparlar belki,he,Eline bir silah sıkıştırırlar? Aptal olma..” dedi alaycı bir tonla Devran.

Hande cevap veremedi. Devran onun suskunluğundan güç alarak devam etti ;

-“ Madem çok istiyordu seni, Hani? Nerde bu adam? Aradı mı seni? Görüştü mü bir daha?” diye sordu.
Son söylediği Hande’nin de dikkatini çekti birden.
-“ Bak, Unut şu adamı,Her ne gibimse, bize faydası olmaz, belli..” dedi devran babacan bir ses tonuyla.

Mat olmuştu Hande. Yenilgiyi kabullendi.

-“ Doğru diyorsun, çok takmışım adamı... ” diyerek bitirdi tartışmayı.

-“ heh... Ben çıkıyorum şimdi,bir daha da konuşmayalım bunu, olur mu?” diyerek sordu Devran. Ayağına ayakkabısı geçiriyordu.

Hande başını salladı.

-“ Olmuyor,Hem ilaçlarım... Hem... Nereye kadar gidecek böyle.3-5 ilaç almak için nelere bulaştın baksana..” dedi yükselen bir tonlamayla
.
Devran sözünü kesti hemen ;

-“ Şşş, öyle deme... Yine olsa yine yaparım. Biliyorsun... ” diyerek ajitasyona vurdu.

Hande bu hamleyi gördü. Sözde iki sevgilinin bir kelime satrancına tutulduğunu düşünüyordu.O yüzden kelimelerini seçerek kurdu.

-“ Biliyorum... Ama bir işim olmalı artık.Ölene kadar burda sığıntı gibi mi duracağım?”

-“ iş mi? Hande... Adamın senden ne istediği bile belli değil... ” diyerek köşeye sıkıştırdı Devran.

Hande önce sustu.

-“ Masabaşı bir iş vermeyecek sana, Karanlık Tipler bunlar..Sen de biliyorsun... ” diye ekledi.

-“ Biliyorum... ” dedi Hande.

Devran, lavabo’dan çıkıp, üstünü değiştirmeye yeltenirken ;
-“ Devran, bir şey diyeceğim... ” diye ciddi bir tonda, ortamın atmosferini değiştirdi birden Hande.

Devran kaşlarını kaldırmış, merak içinde kulak kesilmişti.
-“ O adamın davetine... ” diyerek nefes verdi.

-“... icabet edeceğim.”

Devran alaycı bir surat takındı.

-“ Ciddi misin? Kaç gün geçti üstünden Hala mı... ” diyerek ciddiyetsizliğini gösterdi.
Hande ise önce alttan alıyordu.

-“ Çok düşündüm. Böyle,devam etmeyecek..” diye daldı Hande.

-“ Ne devam etmeyecek? Neye ihtiyacımız var? Hem, adamın deva olacağını nerden çıkardın?”

Hande, bakışlarını düşürdü. Daha ciddi bir ses tonuyla, yavaş yavaş konuşuyordu.

-“ Günaydın..” diye lafa girdi Devran.Ürküttü birden onu. Hala esniyordu. Yağlanmış uzun saçlarının dibini kaşıyordu.

-“ Günaydın..” diye cevapladı hande, sahte gülümseyerek.

-“ Aferim, böyle al ilaçlarını... ” diyerek dostane sataştı Hande’ye.Elindeki ilaç kutusunu görünce.
-“ Dogo kovaladı beni onları alacağım diye... ” diyerek güldü lavaboya yollanırken.
Hande çekmeceyi kapattığında, musluğun sesine karıştı sorusu.
-“ Kahvaltı edecek misin?”

-“ Yok, Cemil’in oraya gitmem lazım.Hem, içim dışım yumurta oldu zaten.” Diyerek muzip ruh halini korudu.

Hande ise bu şamataya katılacak gibi değildi. Dün gece, gözleriyle erittiği kart ve girdiği düşünce seli,ruh halini etkilemişti. Daha bir sakin, Daha bir soğukkanlıydı. Neredeyse tedirgindi. Sebebini anlamıyordu.

--- [ Hande / Devran ] ---

Sol avucunu başına zütürmüş, ovuşturuyordu Hande. Dün gece gittiği barda kapanana kadar kalmıştı.

Çok içmişti. Amatör Rock grubunun iyi hazırlanmadan çaldıkları cover parçalar kulağına ve hafızasına sirayet etmiş, kötü bir tad bırakmıştı. Baş ağrısı için alacağı ilaca bakıyordu. Tedavisi için kullanacağı Atripla’nın yanında kullanılması tavsiye edilmeyen ilaçlardandı. Komplike yaratması istenmeyen bir ihtimaldi. Normalde yapacağı gibi çok düşünmeden, umursamadan yapacağı bu eylem,son bir kaç gündür Devran’ın yanında yaşamasının ona yüklediği istenmeyen sorumluluk duygusuyla sürüncemede kalmıştı.

-“ Neyse..” diye fısıldadı kendi kendine.

Ağrı kesiciyi aldığı çekmeceye koyup,el yordamıyla bulduğu Atripla’yı aldı eline. Kapağını açıp avucuna düşürdü bir tanesini.

Üstünde ‘123’ yazan bu yavruağzı, nohut büyüklüğündeki hapı su olmadan yutuverdi, başını aniden geriye iterek.

Beyefendi,Gözleriyle onları izleyen mahalle sakinlerini işaret ediyordu Selim’e.Gereksiz merak içinde,pencerelerinden mahalleyi kesen,balkona çıkmış,ortalığı ayağa kaldırmış insanlarını gösteriyordu.Sessiz bir mekan istiyordu.

-“ Önden buyrun.” Dedi Selim.Az önce bastıkları Daireyi işaret etti beyefendiye.Elemanlar kapının ağzında bekliyor,yukarı çıkmalarına izin verilmiyordu.
Burak,ikilinin yere bıraktığını silahları topladı.Az önceki şoku atlatmış genç kız,torbacı ve sert çocukta daireden çıkmış,Selim’e yol veriyordu
.

Selim ve Beyefendi yukarıya çıkarken,herkes onların ardından bakmak zorundaydı.

Beyefendi'nin buraya gelmesindeki asıl amaça gelinmişti artık.Az önceki tatsızlık,planlar dahilinde olmasa bile,olayın gidişatını öyle ya da böyle beyefendinin ibresinden yana gitmesini engelleyememişti.

Beyefendi'nin asıl mücadelesi şimdi başlıyordu.

Bu tehlikeli,tekinsiz adamı,davasına katılmakta ikna edecekti.

{[InciListeHaberYap]}
[[
{{baslik: Selim " Ⓐsalak " Koçak }}
{{resim: http://s27.postimg.org/pb6y02w0z/s_cheetham_02.jpg }}
{{yazı: Anarko Komünist,Polis Düşmanı,Otorite Karşıtı,Aktif Eylemci,Kitle Başı }}

]]
--- / YAZARIN NOTU /---

Buraya kadar okuduysan şu video'yu izleme hakkına nail oldun.

Selim Koçak karakter tema videosu ; https://www.youtube.com/watch?v=MTah9OttKTA
---

Kartı beyefendinin elinden bir hışımla çekip aldı.
Elindekine uzunca bir bakış attı.Önünü arkasını iyice inceledi.

Kartın üstünde yazılanlar merakını iyice arttırmış görünüyordu.

-“ Burak !” diye seslendi, bakışları hala beyefendideyken. Gözleriyle işaret ediyordu Adamın arkasındaki iki elemanı.

Beyefendi Selim’in vermek istediği mesajı anladı. Arkasındakilere dönüp ;
-“ Bırakın” dedi. Silahlarını işaret ederek.

Bunun üzerine Selim de anlaşmanın kendi payına düşen kısmını yerine getirdi.
-“ Efendim abi?” diye sordu Burak.

-“ Sizlik bir durum yok. Dağılın... ” dedi.

Arkasındaki kuru kalabalık şaşkınlık içindeydi.

-" Abi, Emin misin?" diye sordu burak.

-" Bu adamlar, konuşmaya gelmiş." diye son sözünü söyledi arkadaşlarına.

Kısık sesi, ortamdaki sessizliği iyice boğuyordu. Kalabalık içindeki mırıldanmalar, yerini sokağın sessizliğine bıraktı. Beyefendinin yanındaki iki eleman silahlarını yere bırakmış. Yavaşça apartman kapısının önünde sıralı dizilmişti. Selim'in arkasındaki kalabalık, ikiliye meydanı boş bırakıyor,Az önce Mahalleyi iki ucundan kapatan araçlar geldiklerini gibi olaysız dönüyordu.

Beyefendi, yumuşatmaya çalıştığı ortamda tekrardan yükseleyen tansiyonun ve gerilimin kokusunu alıyordu adeta.

Hande’de daha önceden işe yarayan ikna yöntemleri, nedense Selim’in üzerinde çalışmıyor, Oynadığı akıl oyununda yenik düşüyordu. Böyle olabileceğini önceden tahmin ediyordu ancak, derecesini tutturamamıştı zihninde canlandırdığını Selimde. Tekinsiz ve tahmin edilemez davranış kalıbına sahip bir karakter bulacağını tahmin ediyordu, yüzünü göstermek istemmeesi Selim’in süpriz ihtimallerine bir çözüm önerisiydi onun için. Ancak,tüm bunlar simültane gelişmiş belirsizlik ilkeleriyle suya düşmüştü.

Selim’in arkasındaki kalabalağın sabrının taşmakta olduğu, kısa uğultulardan ve anlaşılamayan hırıltı, fısıltılardan belli oluyordu.

Beyefendi, Elindeki son kozunu, vereceği cevabı iyi seçmek zorundaydı.Hem etrafındaki sinirli kalabalıktan kurtulmalı, hemde Selim’in gardını düşürmeliydi.

Hayret unsurunu kullanmaya karar verdi o kısa sürede. işe yarayacağını umuyordu.
Elleri havadayken, yavaşça Polis yeleğinin iç cebinden, hazırladığı kartı çıkardı.
Selim’i ve arkasındakileri alarme etmemek için yapacağı her hareketi önceden eliyle işaret ediyordu.

Selime iki adım daha yaklaşarak Yavaşça kartı uzatıp;

-“ Biz buyuz.” Dedi.

-“ Atıl Egemen. Onun için geldik.” diye ekledi.

Selim’in kaşları, Polisler tarafından katledilen arkadaşının ismini duyunca, istek dışı yükseldiler.
Kaybetmekte olduğu dikkati birden tekrar beyefendinin üstüne çöktü.

Selim’in ise bu numarayı yemeye niyeti yoktu.

-“ Bak son kez soracam. bunca adam boşa gelmeyi istemez. Biraz aksiyon istiyorlar. Onlara bir sebep vermek istemezsin.O yüzden cevap ver.”

-“ Kimsiniz? Niye geldiniz?” diye sordu.

Selim, gıcırtılı sesiyle istemsiz bir kahkaha attı. Ardından öksürükler izledi.

-“ Herhangi bir şey yapacak durumda değilsiniz.” Dedi.

-“ Neyin içinde olduğunuzu tam kavrayamadınız.” Diye ekledi.

Beyefendi,Pes etmeden, karşısındaki bu inatçı adamı ikna etmek için her yola başvurmayı göze aldı.

-“ Polis değiliz. Haklısın.Çok daha iyisiyiz.” Dedi.

Merak’a oynamak, Gizem yaratmak,Ona zaman kazandıracak tek etmenlerdi belki de.

Cümlelerini o yüzden yuvarlak seçiyordu.

Ellerini havaya kaldırdı. Teslim olduğunu belirtir bir halde.

-“ Orasını anladık. Polis!” dedi Selim. Sabrının taşmak üzere olduğu yükselen ses tonundan anlaşılıyordu.

- “ indirin” dedi sakin bir tonda beyefendi, yanındaki iki elemana.
Silahlarını yavaşça indirdiler.

Balkondan bakanlar, Pencerelerin yanan ışıkları, yeni açılan perdeler ve arkasındaki meraklı gözlerle, geldiklerinde ölü olan bu mahalle, tıpkı talihlerinin ters dönmesi gibi, capcanlır bi hale geldi.

-“ Teklif yapmaya geldim..” dedi beyefendi. Sakin bir ses tonuyla, gerilen ortamı yumuşatmaya çalışıyordu.

Artık en iyi olduğu meziyetine sarılmaktan başka çaresi yoktu.
ikna etmek.

Arabadan inenler, Selim arkasında toplanmış, üçlüyü çevrelemişti.
Elemanların korku içinde doldukları, Silahlarını kavrayan ellerinin titremesinden anlaşılıyordu.

Selim, Boğazını temizlemek için yere tükürdü.
Dikkatlice iki adım yaklaşarak ;

-“ Kimlik diyordum, Kimlik! Boşuna gelmedi bu adamlar!” dedi arkadaşlarını göstererek.
Beyefendi kararsız kaldı. Dişleri birbirine vuruyordu sinirden.

Eğer rolüne devam ederse, Selim’i daha fazla kızdırabilirdi, Zira kendisi stabil bir karaktere sahip birine benzemiyordu. Arkasındaki çetesiyle birlikte olay çıkabilirdi. Silahlar konuşabilirdi. Bütün operasyon suya düşebilirdi.Bu ihtimallerin varlığı bile onu kızdırıyordu.
Gözlerini kapatıp, En iyisini umarak, rolüne son verdi.

-“ iyiymişsin Selim, Kimlik yok! “ dedi.

Ellerini havaya kaldırdı. Teslim olduğunu belirtir bir halde.

Mahallenin iki ucunu kapatmış arabadan Toplamda sekiz kişi indi. Hepsinin yüzlerinde peçe, ellerinde sivri kesici aletler vardı.

Şoför’de,Balkondan izlediği münazaraya daha fazla seyirci kalamayıp, beyefendinin arkasında bitti.

2 kişi, silahlarını toplamda 15 kişiye doğrulmuştu.

Kapana kıstırmak için geldiklerine mahallede, kapana kısılmışlardı.

-“ Mahalleye girdiğinizden beri izliyorum. Hadi Sivil olsan, üstündeki yelek ne? “
Arkadaki elemanlar gülüşüyordu. Selim onlara dönüp ;

-“ Sivillerde yelek olur mu burak?” diye sordu gölgede kalmış silüete.

-“ Olmaz abi..” diye cevapladı sessizce.

-“ E olmaz tabi.Ama hadi unuttu diyelim.O geldiğiniz araba? O ne koçum? Siz burda çocuk mu kandırıyorsunuz?”

Beyefendi cevap veremedi. Plan’ı suya düşmüştü.

Tekrar stres beynini ele geçirmeye başlayacaktı.

-“ E hadi gizli görev diyelim.E dıbınakoyayım, adama sormazlar mı? Kimliğinizi görebilir miyim diye?”

Diye sordu Selim. Bitirici vuruşunu yapmıştı.

-“ Lafına dikkat et,Merkeze geliyorsun bizimle.”
Selim Arkadakilere dönerek güldü.

-“ Duydunuz mu çocuklar ? Artık kimlik bile sormuyolar. Direk istihbarat üzerine gelmişler.” Dedi.

Tekrar beyefendiye dönüp ;

-“ Suçumuz neymiş Amir bey?” diye sordu alaycı bir tonda.

-“ Terör örgütü kurmak ve yönetmek. Kimliğe gerek yok.Kim olduğunu biliyoruz. Selim..” dedi beyefendi.

Nedense rolüne ısınmış gibi hissediyordu.

-“ Lan hala devam ediyorsun ya?” diye sordu şaşkın bir ifadeyle Selim. Kısık sesi bazen kelimeleri yutmasına sebep oluyordu.
-“ Ne diyorsun?”

-“ Pozuna diyorum, Pozuna! Yemedik oğlum işte ! Polismiş... ”

Beyefendi cevap vermedi. ikilinin tartışmasını mahallenin iki ucundan giren iki araba’nın farları ve gürültüsü bozdu.

Selim’in az önce aradıkları gelmişti.

Daha fazla militan.