Lan bir kız vardı. O kadar çok Sevmiştim, o kadar güzel sevmiştim ki. Yeri gelmişti param kalmadığında arkadaşlardan borç para toplayıp hediye almuştım. Çok mutluydum lan. Hatta ara sıra atar yapıp en sonunda gelip bana sarılırdı lan. Mutluluktan ağlardım bazen. Her gece ona hikaye anlatır uyuduğunda da telefonu kapatıp resmimize sarılır uyurdum. Uyanır uyanmaz günaydın mesajı yazardım. Bir gün babamla bu kız yüzünden tartışmıştım. iki ay babamla konuşmamıştım. Ama mutluydum çünkü yanımda elimi tutan ,bana çok güzel gülen, sarıldığımda herşeyi unuttuğum biri vardı. Peki ne oldu biliyor musunuz? Babası mesajlarımızı görüp evde kavga çıkarmış. Bir beyaz yalan söyleyemedi beyler. Beni hiç düşünmeden hayatından çıkardı. O zamandan beri neredeyse hergün ağlıyorum ve her ağlamam burnumdan gelen kanla sonlanıyor.
Ama geçen hafta yaşadığım olaydan sonra ağlamama kararı aldım. Artık o kızı takmama kararı aldım. Babam iş kazası geçirmiş. toprağın altında kalmış. Tabi bana bunu annem söyledi. Ve hastanedeyken tek söylediği cümle şuymuş "O bir kız için benimle aylarca konuşmaz ama ben onun için ölürüm". Beyler bu gece de bana yakın lan.

Hatta her vaktin ezanının farklı uzunlukta okunması da tam anlamıyla Türkçe okuyamayacağımızı gösterir

Tabiki dinimizi hem Arapça hem de Türkçe öğrenmek en iyisi. Ama Türkçe meal okuduğumuzda ne kadar hatim indirmiş olmuyorsak Türkçe ezan okuduğumuzda da ezanı tam anlamıyla okumamış oluyoruz.