@388 ne demek kardeşim dinlediğiniz için ben teşekkür ederim , iyi ki varsınız..

@389 eyvallah kardeşim çok teşekkür ederim iyi dileklerin için

@390 dostum karizma demeyelim , elim ayağım düzgün , herkesin kendine has bir tarzı vardır.. fakat ben karizma ile ilgili şeyler değil bunlar.. yaşadıklarımdan sonra hala dimdik ayakta durabilmiş olmam etkilemişti onları.. tabi bu benim düşüncem. sen de demişsin bir anda sevgili oldunuz vs diye. işin aslı öyle değil , liseli gibi görüşmelerimi anlatıp sizi sıkmak istemediğim için özet geçtim oraları. fakat bu kadar sağlam temelli ilişkiler için kısa sürede sevgili olmuştuk , o konuda haklısın. dinlediğin için teşekkür ederim..

@386 malesef dostum , cenabetlik değil şanssızlık diyelim. hayat işte..

@384 ne gibi dostum

hikayem burada bitmiştir arkadaşlar , dinleyen herkese sonsuz saygılarımı sunarım. sizi seviyorum , iyi ki varsınız binler

şu anda canım kızım 2.5 yaşında ve büyüdü artık.. evliliğimizdeki heyecanı hiç bir zaman kaybetmedik , gün geçtikçe birbirimize daha sıkı sarıldık.. şuanda düzenli bir şekilde yaşıyorum ve işim , aylık sabit gelirim var.. buket ise veterinerlik işine devam ediyor.. mutluyuz. geçmişimi çıkartırsak , herkesin benim gibi bir hayatının olması dileğiyle.. dinleyen herkese teşekkürlerimi sunar , saygılarımı iletirim.. sorusu olan kardeşlerim sorabilirler , elimden geldiğince cevaplayacağım.. iyi ki varsınız inci ailesi , iyi ki sizi tanımışım.. saygılar..

fakat yine kazanan buket olmuştu , evladımız kız olacaktı.. sağlıklı bir şekilde dünyaya gelmesi bizim için önemli olan tek şeydi. cinsiyetinin çokta önemi yoktu. kız veya erkek evlat , ne farkederdi.. sonuçta bizim meyvemizdi , ailemizin yeni neşe kaynağıydı , mutluluğumuza mutluluk katacak minik patiklerin sahibiydi:)

ismini merve koymak istemişti buket.. çok istemişti böyle olmasını , sebebini bilmiyorum.. belki geçmişime duyduğu saygıdan , belki başka bir sebepten.. söz verdiğim için kıramadım onu.. bebeğimiz sağlıklı bir şekilde dünyaya geldi. kucağıma aldığım ilk anı hatırlıyorum , heyecandan ölecek gibiydim.. ipek tebrik etmek için oradaydı , aramızdaki tatsızlık son bulmuş gibiydi.. cani gönülden tebrik etmiş , bazı şeyleri arkasında bırakmayı başarmıştı.. uzun zamandır da sürdürmeyi başardığı , çok mutlu olduğu bir erkek arkadaşı vardı. sevinmiştim onun adına , cani gönülden sevinmiştim.. çocuğumu elime aldığım an bağıra bağıra baba oldum diye hastane koridorlarında turladığımı hatırlıyorum.. arkamdan hemşirelerin güler yüzlü bir şekilde sitem ettiklerini..

yatak odasına gitti , odamıza. gecelerimizi geçirdiğimiz , tüm özel anılarımızı paylaştığımız kutsal yere.. elleri arkasında , yanakları kızarmış bir şekilde geldi.. elime birşey tutuşturdu , ne olduğunu dahi göremedim. elimi açtığımda bir çubuk vardı , çift tarafı da pozitif.. gözlerine baktım , adeta gözlerinin içi gülüyordu. hamileyim diye çığlıklar attıktan sonra kucağıma atladı.. gecenin sonunu az çok tahmin edebiliyorsunuzdur..

mutluluğun zirvesinde geçirdiğimiz günlerdi. bebeğin cinsiyeti konusunda iddaalar ortaya atıyor , isimler üretiyorduk.. bebeğimizin , canımızın doğumuna yakın benden birşey istemişti buket.. ne olduğunu dahi sormadan koşulsuz , şartsız kabul etmemi istemişti.. anlam veremedim , kabul ettim. o yaşa gelmemize rağmen , anne ve baba olacak çağa gelmemize rağmen 'erkek sözü mü' diyerek tamamen olayı bitirmek istiyordu. kabul ettim.. evladımızın , canımızın , ailemizin yeni ferdinin ismini o koymak istemişti. kabul ettim. cinsiyetini öğreneceğimiz günü hatırlıyorum. heyecandan elleri titriyordu , yerinde duramıyordu.. gece uyuyamamış , sabah halsizdi.. heyecanını gördükçe mutlu oluyor , mutlu oldukça yüzüm gülüyordu.. erkek olacaktı , böyle olmasını istiyordum..

yanlış hatırlamıyorsam evliliğimizin 4. ayını kutladığımız geceydi. bu kutlama sadece 4. ay olması ile sınırlı kalmamıştı.. güzel bir yemeğe çıktık , o günün akşamında evimizde sakin bir gece geçirmek için hazırlıklarımızı yapıyorduk. güzel bir şarap alıp eve geçmiştik. şarap eşliğinde arkadan kısık seste çalan müzik bize eşlik ediyordu. bir anda buket'in gözleri doldu.. ayrılmak istediğini söyledi. 4. ayımızda hemde.. anlam veremedim , dondum kaldım. içimden geçenler ağzımdan çıkmıyordu. kelime edememiştim.. bunca zaman evlenelim diye uğraştıktan sonra ortada hiçbir sebep yokken bu ayrılık niyeydi.. bunları düşünüyordum. hiç birşey demeden kalktım , usulca ceketimi geçirip evden çıktım. kapıyı üzerime çektikten sonra bir süre merdivende oturdum. kendime gelemedim.. açılan kapı ile de sinirim son bulacaktı. biraz içeri gelir misin , göstermem gereken birşey var diyen buket'e yine cevap vermeden eve son kez adımımı attım. öyle olduğunu düşünüyordum..

buraları özet geçeceğim beyler , sizin ilginizi çekecek şeyler olmadığı için hikayenin heyecanını kaybetmesini istemiyorum.. önemli kısımlara geleceğim..

evli bir insandım artık. ne gece hayatım , nede bekarken yapabildiğim şeyleri yapabiliyordum. ciddi anlamda omuzlarıma binen sorumluluğun farkındalığı ile yaşamaya çalışıyordum , alışmak için çabalıyordum. her zaman hayalini kurduğum bu kutsal şeyin böyle olmasını beklememiştim. elbette arada ki sınırların tamdıbını kaldıran tek bir imzaydı fakat yine de erkekler açısından alışılması zor bir durumdu. belki de geçmişimin bıraktığı izlerden biri daha karşıma çıkıyordu , bilinmez.. hayatım boyunca evliliğimin kendi ailem gibi olmasını istememiştim. onlar da her evlilikte olduğu gibi ilk aylarını , ilk yıllarını kutluyorlardı. sonradan işin rengi değişmiş , artık kuru bir '.. yılımız kutlu olsun' cümlesi girmişti devreye.

ne kadar zaman geçerse geçsin heyecanımı kaybetmemek istiyordum. yaşlandığında değişir diyorlardı fakat değişmemesi için çabalayacaktım. babamın bana yaptığı gibi bir babalık yapmayacaktım.. evin satışından elimde kalan paranın harcanması için güzel bir sebep edinmiştim kendime. planlarını yapmaya başladığımız minik yavrularımızın geleceğini kurmak için kullanacaktım.. buket'e de bu durumdan bahsettikten sonra bir hesap açtırıp yaklaşık 60 bin tl para yatırmıştık. çok acil bir durum olmadığı sürece bu paraya el sürmeyecektik. zaten birbirimizden habersiz bir şekilde tek kuruşuna bile dokunmayacağımızı adım gibi biliyordum. evliliğin ilk ayları güzel geçmişti , heyecanımızı kaybetmemiştik. liseli aşıklar gibi yaşadığımız mutluluğu üzerimizden atamamıştık. hayaller kurup sevişiyor , sevişip uyuyorduk. bu şekilde evden çıkmadan 2-3 günümüzü geçirdiğimiz oluyordu.. güzel günlerdi , daha da güzelleşeceklerdi..

karşılık bile beklediğini düşünmüyorum , tavırları bunu göstermişti çünkü. buse'nin de , merve'nin de yaptığı fedakarlıkların üzerinde şeyler yapmıştı. 2 kişiyi kaybedip hayata küsmemiş , pgibolojisi çokta yerinde olmayan birinin soyadını taşımak için imza atmıştı , kolay değildi. güzel bir evimiz vardı. maddi durumumuz iyi olduğu için keyfimize göre tasarlamıştık. evin boyasını yaptığımız günü hatırlıyorum.. saçlarımızdan tutun göbeklerimize kadar boya içinde kalmıştık. eğleniyorduk , türlü şaklabanlıklarla birbirimizi eğlendirebiliyorduk. ipeğin yokluğu günden güne ağır geliyordu fakat yaptığı sebebiyle artık hayatımda yer almasına imkan yoktu. dost olarak gördüğüm , hayatım boyunca çok özel yerlere koyduğum sırdaşım çok büyük bir hata yapmıştı. affedilemezdi , uzak kalmalıydık..

yaşadığımız ilişki farklıydı. sebebi ise diğer çiftlerle karşılaştırıldığımızda çok daha fazla şey paylaşıyor olmamızdı. bu kadar yükü henüz tanışalı çok uzun zaman geçmemiş insanların omuzlarına yüklerseniz ve bu insanlar size sırtını dönmek yerine yanınızda olmaya çalışırlarsa , onları bırakmayın dostlarım. çünkü o insanlar sizin iyiliğiniz için her türlü fedakarlığı yapabilecek türden insanlardır. bunu anlamıştım. bunu anladığımda da buket'e daha sıkı sarılmıştım. geçmişi benim gibi olan birini eş olarak kabul etmek çok zordu. bu sorumluluğu herkes alamazdı , cesaret edemezdi. buket ise bir saniye bile düşünmeden bu fedakarlığı yapmıştı. nasıl bir geleceğin bizi bekliyor olduğu konusunda en ufak bir fikre bile sahip değildik. belki geçmişimden ötürü buket'i kullanıyordum , belki bir süre sonra çok kötü biri olacaktım.. bunların hiçbirini önemsememişti buket , zerre umrunda değildi. sadece yanımda olmak istiyordu. hayatını benimle birleştirmek istiyordu.

evlendirme dairesinde bile para ile tuttuğumuz şahitler eşliğinde dünya evine girmiştik. bu durum 2mizi de mutsuz etmemişti , aksine hayatımızın en mutlu günlerinden birini yaşıyorduk. birlikteydik , geleceğimizi planlıyorduk. buket için önemli olan beraber bu sorumluluğu alacak cesareti göstermemizdi. zaten bir erkek olarak işin beni ilgilendiren kısmı da buydu.

ipeğin haberi olmuştu bu durumdan , gelip özür dilemişti. kabul etmedim , edemedim. onu karşımda öylesine mahcup gördüğümde çok üzülsem de geri adam atabilecek bir durum değildi bu , kabul edilemezdi.. balayı için biryerlere gitmiştik buket ile. güzel bir tatilin ardından geri döndük. kaldığımız yerden devam etmeye başladık işlerimize. hayatlarımıza.. gün geçtikçe daha da bağlanarak , birbirimize daha sıkı sarılarak yaşadık günlerimizi. dolu dolu yaşadık , keyif alarak.. geçmişi geride bırakmaya çalışarak , çok geride.. umursamamaya çalışıyorduk artık olanları , olacakları.. diyorum ya , sadece yaşıyorduk işte. güzeldi , keyifliydi. dertsiz , tasasızdı. bizim günlerimizdi , bizim geleceğimizdi..

o gün alkolün etkisinden daha kurtulamadan devam etmiştim içmeye. ertesi gün eşyalarını toplamak için gelmişti buket.. gidecekti , öyle bir gitmekti ki bu... herşeyi yıkacaktı giderken.. gerisinde bir ben bırakmayacaktı.. ağladım , sızladım. özürler diledim. çocuk gibi , gurursuz gibi.. başka çarem yoktu , başka kimsem yoktu.. sarıldım , sarıldı.. ağladım , ağladı.. öptüm , öptü.. gitmedi , kaldı , yanımda ve benimle..

uzun bir süre ipek ile görüşmemiştim. hayatlarımızı tamamen ayrı yaşıyorduk. ipeğin ağzından çıkan 1 cümle ilişkimizi bitirmeye yetmişti. kabul edemiyordum.. gün geçtikçe daha ağır geliyordu ipeğin söyledikleri. nasıl yakıştırabiliyordu bunu kendine , aklım almıyordu. aslında harika bir insandı. uzun yıllardır tanıyordum. merve'den önce.. fakat ne olursa olsun duygularını dizginleyebilmeliydi , içinde bulunduğumuz durumda yapabilmeliydi bunu.. yapamamıştı , engel olamamıştı kendine. karşılık beklemişti belki de , bilemem. bunu ne kendime yakıştırabilirdim , ne merve'ye yapabilirdim , ne de bukete.. bir süre sonra buket ile düğün tarihini belirlemiştik. kimse olmayacaktı.. sadece 2'miz , ne aile , ne eş , ne dost.. hiç kimse..

neden anlattığımı soranlar mutlaka olacaktır.. herşey boğazıma kadar gelmişti , içimde birşey tutamıyordum. pgibolojik olarak anlatmam gerektiğini hissedip anlatıyordum. yoksa mutluluğumu kendi ellerimle bozacak kadar ahmak olmadım.. bu yaşadıklarımdan sonra da bunu yapacak kadar kendimden geçmedim. farklı bir duygudur bu , hele ki alkollüyken kendime engel olamam. anlatırım , sonucunu düşünmeden.. yine aynı şey gelmişti başıma. kendi evinden çekip gitmişti buket. nereye gitmişti , ne yapacaktı fikirsizdim. çaresizdim. yanlızdım. çok yanlızdım.. ne ipek kalmıştı , ne buket. ne merve , ne buse.. kalabalığın içinde yanlız kalmıştım adeta. hemde öyle bir yanlızlıktı ki bu , yaz günü iliklerime kadar üşümeme sebep oluyordu. kış günü ateşler içinde yanmama.. yine senaryo başa dönmüştü , hayat çelmesini takmıştı.

nasıl oldu da bunu düşündü , nasıl oldu da bu duruma geldi anlam verememiştim. dudaklarımız birleşti.. bir süre ağlayarak birbirimizi yaşadıktan sonra kendimi geri çekmiştim. 15-20 saniye ağlayarak öpüşmemin sebebi o an yaşadığım şaşkınlıktan kaynaklanıyordu. alkollü olmamın da etkisi vardı tabi ki. fakat kesinlikle bunu yapacak biri değildim. nişanlı olmam veya hayatımda buket olmasını gibtir edin , merve'nin arkasından bunu yapmak ne kadar adamlık , ne kadar insanlıktı.. bu düşüncelerle ipeğin fiil yerindeyse ağzına sıçıp evden çıkmıştım. buket'e olanları anlattım , cevap vermedi. özür diledim , kabul etmedi. sarıldım , karşılık vermedi. gitti , geri dönmedi..

sinirinin geçmesi için birkaç hafta hiç irtibat kurmaya çalışmadım. daha sonra kalkıp evine gittim , kör kütük sarhoş bir şekilde.. o halimi gördüğünde ister istemez kapıyı açmış , beni içeri alıp ayıltma çabalarına girmişti. söylediğim anlaşılmıyordu , çok sarhoştum fakat iyi hatırlayabiliyorum o geceyi.. dediğim gibi , söylediğimi anlamakta bile zorlanıyordu ipek. içimdeki herşeyi ortaya döktükten sonra tepkisiz kalmıştı. mutlu olmayı haketmiyor muyum ben diye bağırdığımda hakediyorsun fakat benimle mutlu olmayı hakediyorsun cevabını almış , şaşkınlıktan ne yapacağımı şaşırmıştım. can dostumdu , hayatımda en çok değer verdiğim insandı.

kabul edildikten sonra o gece kutlamadır , eş dost ile haberleşmedir derken öylece geçip gitmişti. uyuyamamıştım , buket'in de uyumadığını biliyordum. mutluluktan mı , mazinin kalbimde yara kalmasından mı olduğunu bilmediğim bir durumda kalmıştım. ipek evlenme kararımızı duyduğunda bana tamamen sırtını çevirmişti. tanıştığı dönemler , nişanlandığımız dönemler hiç bir sorun yoktu fakat evleniyoruz dediğimde suratıma kapanan telefonla karşı karşıya kalmıştım. evine gittiğimde kapılarımı açan olmamıştı. beni gördüğünde arabasına binip tereddüt etmeden , arkasına bakmadan gaza basan ipek gerçeği ile yüzleşmiştim. anlam veremedim.. bir süre kendimce merve'nin yokluğunu buket ile kapatmama kızmış olabileceğini düşündüm.

@365 malesef öyle kardeşim , şuan mutluyum , önemli olan tek şey bu..

herneyse , işe başladık. kısa sürse de elimizden geldiğince güzel bitirmiştik. ödemeleri almış , uzun zaman sonra ilk işimi tamamlamıştım. bununla birlikte pgibolojimde de iyileşmeler oluyordu. eskisi gibi sebepsiz ağlamalar yaşamıyordum. mutluluğumun kıymetini bilmeye başlamış , harcamalarıma dikkat eder olmuştum. sorumluluklarımın farkına varmalı , hayatımı buna göre yaşamalıydım..

kısa bir süre sonrada buket'in evlenmek istemesiyle hayatımın değişmesi bir olmuştu. hayır desen bir dert , kabul etsen bir dert durumunda kalmıştım. işin kötüsü buket'in yokluğuna dayanamazdım. varlığı ile de mutlu olabiliyordum. kabul etmem gerekiyordu , bir yıkımı daha kaldıramazdım. fakat yaşamayan beni şuan iyi anlayamaz.. bu yazdıklarımdan sonra belki de ağzınıza gelen küfürlerin hepsini edeceksiniz. fakat hayatınızda canınızdan çok sevdiğiniz , bir damla göz yaşı için dünyaları yakacağınız 2 insanı kaybetmişseniz bir 3.sünü daha kaldıramazsınız. ne sevebilirsiniz , ne kaybetmeyi göze alabilirsiniz. bu ince çizgide ne yapacağınızın kararını vermek durumunda kalırsınız. haliyle berbat bir durumdur , kimsenin yaşamasını istemem. yokluğunda yaşayacağım günleri az çok tahmin ettiğim için bir süre sonra sıradan bir evlenme teklifi ile buket'in karşısına çıkmıştım.

yavaş yavaş geri dönmeye başladım , iş kovalamaya başladım.. teklifler gelmeye başladı. başıma gelen talihsiz olayları bilenler iş konusunda daha da yardımcı olmaya çalışıyorlardı. sağolsunlar , onlar sayesinde de hayata tutundum.. emekleri büyüktür.. bir iş almıştım , küçük çaplı da olsa zaman geçirmeme yetecek türdendi. karşılığında kazanacağım para mahir abi'nin yanında kazandığım paraların yanında cep harçlığı kalırdı fakat mahir abi yokken bu tarz işlerin içerisinde yer alamazdım. bunu yapacak ne çevrem , ne cesaretim vardı. cesur biriyimdir fakat bu işler için çok büyük bir çevreniz , büyük paralarınız olması gerekir. size sadık olacak adamlarınızın olması gerekir , bazı ayrıntılarını bilmeseniz de yüzeysel olarak bu konuya hakimsiniz zaten..

dışarıya bunu yansıtıyordum tabi. içimde merve ile kurduğum evlilik hayalleri , buse'ye evlenme teklif edeceğim günleri birbir , en ince ayrıntısına kadar yaşıyordum.
uzaklaşmaya çalışsam da daha çok batıyordum. oluruna bırakmıştım artık. alışmıştım karamsar düşüncelere , kendimi zorlamıyordum. karşı tarafa belli etmemek için zütümü yırtmıyordum.
bu tavırlarımın farkında olan buket'in çabaları artmıştı. her gün bir sosyal aktivite yapma uğraşındaydı. sebebi ise sadece benim kafamı dağıtıp eski günleri tamamen unutmamdı. imkanı olmasa da kendince birşeyler için çabalıyordu. mutlu ediyordu bu tavırları beni , iyi bir ilişkimiz vardı o dönemler. inşaat işlerine geri dönme planları yapıyordum. bu işin içerisinde olduğum için işçi ekibi oluşturmakta sıkıntı çekmeyecektim. bir şekilde başlamalıydım artık , boş boş günler geçirmekten sıkılmıştım.

nişanlanmanın ardından hayatlarımızı tamamen birleştirmiştik. çalışmıyordum , buket ise çok sevdiği bir işe sahipti. bütün gün hayvanlarla ilgileniyordu. öğlen 12-1 arası uyanıyordum. benim yaşımdakiler artık düzenlerini kurmuş bir şekilde yaşıyorlardı.. işini eline almış olan sabahın erken saatlerinde uyanıyordu.. buket ile evlerimizi tamamen birleştirdikten sonra bile hayatıma çeki düzen vermemiştim. evlilik hayalleri kuruyordu buket , tamamen resmiyetin içerisine hapsetmek istiyordu hayatlarımızı. karşıydım bu fikrine , ne yapmak istiyorsak o durumdayken de yapabiliyorduk. karışanımız , edenimiz yoktu. aramızda yaşananlara 'evlilik' adı altında bir resmiyet kazandırmanın bir mantığını göremiyordum.

yüzükler takılmıştı. eş dost olarak gördüğümüz 10-12 kişi vardı. alkışlarla , esprilerle güzel bir gece geçirilmeye çalışılıyordu. buket ile öpüşürken kafam yine geçmişe gitmişti , engel olamamıştım. merve'nin yatakta uyandığımda sarılıp ağladığı günler gelmişti aklıma. geçecek , hepsi geçecek , mutlu olacağız.. çocuklarımız olacak , erkek istediğin için 2.'yi yapmak gibi bir sorumluluk alacağız.. ilk çocuğumuzun kız olmasını istiyordu. evlenmek , yuva kurmak istiyordu. sessiz , sakin , birbirimizi yaşayabileceğimiz bir hayat istiyordu , istiyorduk.. çok şey mi istemiştik sahi ? neden hep hayatın zorluklarını göğüslemek zorunda kalmıştık? erken yaşta kaybettiğim buse'nin , merve'nin acısını tek başıma göğüslemek zorunda kalmıştım demek daha doğruydu sanırım? işte bu soruların tamamı , bu düşüncelerin tamamı o nişanlanma töreninde kafamdan geçiyordu. boş bakışlar ile çevreyi seyrediyor , insanların bizim adımıza mutlu oluşlarına anlamsız anlamsız bakıyordum. lavabodan çıkarken yüzümdeki içten gülümseme yerini yapmacıklığa bırakmıştı. kötüydüm , mutluluğun tam ortasında ne yapacağımı şaşırmış haldeydim..

lavaboda yüzümü yıkayıp kendime geldikten sonra kahkahalar atarken buldum kendimi.. dengesizliğin sonucu değildi bu kahkahalar , gerçekten içimdeki mutluluğun dışa yansımasıydı.. bunca yaşanmışlığın ardından buket ile karşılaştığım için kendimi hala şanslı görüyordum. pozitif düşünüyordum.. tam da buket'in istediği gibi yüzümüzde kocaman bir gülümseme ile çıktık o kıç kadar yerden.. bizi görenlerin alkışlarını hatırlıyorum.. mutluluğumuzu kendi mutluluklarıymış gibi yaşayan insanları hatırlıyorum.. güzel gündü , hayatımın en mutlu günü , geleceğimin ilk beyaz sayfasının açıldığı gündü..