ilk olarak tefsir göz atmanı tavsiye ederim. Bu ayetin muhattapları vardır. butun musrikleri degil sadece anlasma yapip da anlasma sartlarina uymayarak savas sucu isleyen musriklerin oldurulmesini emrediyor bu ayet. Ayetleri bütünüyle okumazsanız böyle anlamanız gayet tabii. aynı surenin 6. ayeti:
ve eğer müşriklerden biri senden aman dilerse, allah'ın kelâmını işitip dinleyinceye kadar ona aman ver, sonra (müslüman olmazsa) onu güven içinde bulunacağı bir yere ulaştır. işte bu (müsamaha), onların, bilmeyen bir kavim olmalarından dolayıdır.

7. ayet
mescid-i haram'ın yanında kendileriyle antlaşma yaptıklarınızın dışında müşriklerin allah ve resûlü yanında nasıl (muteber) bir ahdi olabilir? onlar size karşı dürüst davrandıkları müddetçe siz de onlara dürüst davranın. çünkü allah (ahdi bozmaktan) sakınanları sever.

12.
eğer antlaşmalarından sonra yeminlerini bozarlar, ve dininize saldırırlarsa, küfrün önderlerine karşı savaşın. çünkü onlar yeminleri olmayan adamlardır. (onlara karşı savaşırsanız) umulur ki küfre son verirler.

Uyandığımda antreman yapmadım. Sadece iyi bir kahvaltı ardındna da duş. Rahat davranmaya çalışıyordum. Mümkün olduğu kadar az stres. Rahatlamak adına biraz Classic müzik dinledim. Valla Youtube a yazdım ilk çıkan şarkıları dinledim. Mümkün olduğu kadar ferah davranıyordum. Sınıfa girdim, O enerji ile tüm sınıfa "Günaydın Millet" dedim. Aslında ben demedim, benim içimde bir başkası söyledi. Elvira daha gelmemişti. Yerime geçip oturdum. Sıranın altından kitaplarımı çıkardığım sırada Elvira da kapıdan içeri giriyordu. Onda da bir neşe vardı bugün. Sanki barışmaya yeşil ışık yakmıştı. Aslında benim yeşil ışık yakmam gerekirdi ama bende fazla uzatmak istemedim.
+Fatih ben özür dilerim. Üstüne fazla gittim.
-Asıl ben özür dilerim Elvira biraz sert çıkıştım. Beni affet.
+Kararımı verdim. Senin futbol maceranda ben de varım.
-Şaka yapmıyorsundur umarım. Çünkü bu muhteşem bir haber.
-Maçın bugünmüydü? Bende gelicem.
+Evet Bu gün. Gelmene çok sevinirim.

Kısa ama çok içten bir şekilde sarıldık. Artık Elvira da yanımdaydı. Bu maç da kötü oynamam için bir sebep yoktu. Okulun bitmesini sabırsızlık bekliyorum. Aynı şekilde Elvira da çok heyecanlıydı. Hatta benden daha çoktu. Okul bittiğinde Elvira eve gidip üstünü değiştirdi. Bende çantamı alıp beklemeye başladım. Maç yerine peder zütürecekti. Arabayı çalıştırdı, Elvira gelince beraber geçtik Arabaya. Babamı önceden uyarmıştım. Sonra görüşcez, dedi. Saha da bir maç vardı zaten. O bitince biz girecektik. Maçımız biraz büyik olduğu için küçük olan izleyici tribünleri dolmuştu bile. Soyunma odalarında koç taktikleri anlatmaya başladı. Benim mevki belliydi zaten. Sahaya girip Tribünleri selamladık. Kaptan Elviranın yakın olduğu kaleyi seçti. Maç başladı benim içim kıpır kıpır. Bir kaç hata yapmştımama gayet iyi gidiyordum. Taraftarların gaza getirmesiyle baya coşmuştum. ilk yarı çok güzel bir gol atılmıştı. Tabii benim gol de fazla katkım yok ama yaptığım savunma ile tüm dikkatleri üstüme çekmiştim. Bir an gözümü Elviraya çevirdim. Mutlu gözüküyordu tam o sırada rakip ani yakaladı 3vs3 yakaladılar benim bir anlık dalgınlığımla defansın arkasına çok tehlikeli bir top kaçtı. Kalecimiz son anda kurtardı. Takımdan özür diledim. Birşey olmaz, iyisin, dediler. Beni teselli ettiler ama koç deliriyordu. züt herif bağırıp duruyordu. Bunu fark ettim ona baktığıma görünce el hareketleri falan yaptı. Ateş püskürtüyor. Ben de Emeğimin karşılığı ile çok güzel oynuyorum. işte o an beni bitiren şey oldu. Kırmızı ledle 16 numara yeşil led 4 numara. Beni kenara alıyordu...

Son sözü güzel söylemişti hacı. O günün çoğunda aklımdan çıkmadı bu söz. Elvira da hala bir trip atma çabaları. Hala bir görmemezlikten gelmeler. Kazanmaya çalışıyordu beni ama ben o kadar kolay lokma değilim. Hele ki böyle bir konuda. Bazen Khalid zütü sınıfın önünden geçerken bana rip tip bakıyordu. Benim umrumda değil di ama yine bir dayak istiyor her halde. Okuldan çıktığımda hızlı adımlarla eve yürüdüm. Üstümü değiştirip, ayakkabılarımı giydim. Bulabildiğm en uygun yerde başladım oynamaya. Bir kaç ısınma hareketleri, top sektirme vs. Kendime has yöntemlerim vardı ve çok işe yarıyorlardı. Eğer maç günü iyi bir performans ortaya koyarsam bunu onlara borçluyum. Tabii aklımda bazı sorular da var. Mesela 'Elvira maça gelecek mi?'. O gelseydi ne oynardım be. Onsuz da yapabilirdim ama Sevdiğin kız Abi, yanında olmasını her zaman istersin. Hele ki böyle bir gündü, hayli hayli istersin. Fazla yormak istemedim kendimi çünkü evde dinlendikten sonra daha verimli bir antreman istiyordum. Eve geldiğimde Babamla maç hakkında konuştuk. Benim heyecanımı almaya çalışıyordu ama olmuyordu. Tüm gaz vermesine rağmen heyecan düşmedi. O sohetten sonra akşam yemeğini yedim. Günün son antremanı da bittiğinde, yatma vakti gelmişti. Yatağa girdim ama uyuyamıyordum hacı. Bazen belki size de oluyordur. Çok heyecanlıydım. Kafam da deli sorular dönüyordu. iki de bir kalkıp tuvalete gidiyordum. Çareyi balkonda buldum. O temiz hava insanın beynine gittiğinde, inanın kı hiç bir derdiniz kalmıyor...

Uyandığımda artık bir gün kalmıştı maça bu yüzden sabah sert bir antreman yaptım. Tabii ki evde, Mekik,Şınav gibi hareketler. Beyler bu arada sabah egzersiz yapmak çok güzel oluyor. Tüm gününüze olumlu bir şekilde yansıyor. Ardından tüm kahvaltılıkları dizdim masaya. Hepsinden azar azar yedim. Ardından bir duş ve okul yolu.

Tabi Elvira ile aramız bozuk olduğu için hiç pas vermiyor. Versede geri vermem. Bizim Smajo'nun yanına gittim. Onunda bir fikrini almak için. Bu arada bu Smajo Müslüman.
+Selamün Aleyküm
-Ve Aleyküm Selam. Nasılsın Fatih? Yüzünü göremiyoruz hiç.
+Bu aralar çok yoğunum. Bir de çözümü olmayan bir problemim var.
-Nedir o? Kız meselesi mi?
+Kız meselesi. Biliyorsun benim futbolcu olmak gibi hayallerim var bunun içinde altyapıya girdim ama Elvira buna karşı çıktığı için şu anda aramız bozuk.
-Şayet, Hayallerin ve Kız arkadaşın arasında kalırsan, Hayallerini seç çünkü onlar seni etkileyecek ama Kız arkadaşlar geçicidir bir gün gelir sanki hiçbir şey yaşamamış gibi ayrılmak istediklerini söylerler.
+Haklısın Smajo ama benim Elviram bir başkadır. Çok yumuşak kalpli, melek gibi kızdır.
-En çok da öyleleri üzdü bizi zaten...

Eğer beni gerçekten seviyorsa biirnsüre inat edip vazgeçerdi ama ben vazgeçmezdim. Tabii zor geliyor du bana da sevdiğimle küs kalıp kendi hedefine yönelmek lakin ilerde "Keşke" dememek için şu anda bu adımı atmam gerikiyordu. Teneffüste Simon un yanına gidip Elvira'nın karşı çıkıp, inat etmesinden bahsettim. Bir nevi 'Taktik ver' dedim.
O da klagib şeyleri anlattı. Tek önemli olan yeri "Ona fazla yüz verme". Vermeyecektim hacı elimi sallasam ellisi gelirdi belki. Olul sonrası kendime acı bir ceza vermemek için çok ağır antreman yaptım. Maç gününe çok az kaldı. Her dakikamı iyi değerlendirmem gerekiyor. Bu yüzden fazla televziyona falan takılmadım. Yorgunluğumun biraz geçmesini bekledim. Tam dinlemeden, son enerjime kadar sömürdüm. Sert çalışıyordum belki ama bu bana özgüven getiriyordu. Git gide heyecanım da artıyordu. Bu maç çok önemliydi. Yorgunluk çöktüğünde, maç gününü düşünerek uykuma daldım

O sıralar içimde bir iman doluydu. Sıkça dua etmeye çalışıyordum. Çok şükür rüya görmedim. Sabah erken kalktım. Dün yapamadığım o antremanın cezasını veriyordum kendime. isveçin soğuk sabahında müthiş bir cezaydı. Onun üstüne soğuk duşu da aldıktan sonra zütün yiyorsa bir daha antreman aksat. "Knacke bröd" e güzel ce tereyağımı sürdüm. Yanında da sütüm. Oh mis. Ardından da yürüdüm okuluma. Bugün de farklılık denedim türkü dinleyerek gittim. Elvira bugün soğuk davranıyordu. Sözde trip atıyor. Bana işlemez di ama onu mutsuz görmek beni de mutsuz ediyordu. Bu yüzden bir çaba içine girdim.
+Aşkım nasılsın bakalım?
-...
+Kim üzdü seni?
-iyi değilim Fatih.
+Bebeğim gel şı işi tatlıya bağlayalım işte ısrar etme.
-Ya o futbolu unutursun ya da beni bir daha görmezsin!

Bu ne kardeşim ya. Manitamız oldu diye hayallerimizden de mi vazgeçeceğiz. Valla o inatçıysa ben de inatçıyım. Mâdem o böyle istiyor, bizde ona göre davranırız.

+Tamam görmem sorun değil.
-Sen ne diyorsun ya!
+Sen inat edersen ben de ederim
-Peki Fatih Bey, Devam et böyle davranmaya...

Mükemmelliğin tarifi bu olsa gerek. Biraz soluklandık ardından ise Asıl olaya geçtik. Sanırım on kilometre kadar dağın içinden geçen bir parkur gibi birley vardı. Parkur diyorum ama insanlar yavaş koşu yaparlar o tarz şeyler. Bazı muallaklerde motor sürüyordu onlara her zaman çözenmişimdir çok havalı gözüküyorlardı. Bazıları karavanla gelmiş belki baş ülkelerdendir ama adam hayatını yaşıyor. Çekmiş karavanı oraya kimseye zararırında yok kimseyle muhattap da olmuyor. Onlarıda geçtikten sonra başladık parkura. Gayet güzel bir yol du hiç asfalt dökülmemiş olmasına rağmen fazla tümsek yoktu. Tabii yolun uzunluğunu değiştirmiyordu ama basitleştiriyordu. Yarıya geldiğimizde çardakta dilenirken susuzluğumuzu giderdik. Tekrar yola çıktığımızda terimiz soğumuştu buyüzden biraz daha zor oldu son yarı. Finish çizgisni geçtikten sonra herkes ölüyordu. Tuvalete gittik ihtiyaçları karşıladık, biraz da dinlendik tabii. işin zevkli kısmına gelmişti sıra. Binbir zorluklar ile çıktığımız yerden uçarak inecektik. Bir hafiflik gelmişti içime. Sanki tüy gibi hissediyordum. Ben hiç bu kadar pedal çevirdiğimi hatırlamıyorum Abi. En az otuz beş kilometre vardır yani. Eve geldiğimde Futbol antremanı da yapamadım. Evde bir kaç mekikle yetindim. Çoktan akşam olmuştu. Günün de yorgunluğuyla, bir kaç dua edip ruhumu teslim ettim...

Beyler çok önemli işim vardı yazamamı mazur görün. Devam ediyoruz

Ders boyunca fazla konuşmadık. Sinirliydi, geçerli bir sebep söylese itirazım yok. Lakin onu da söylemiyor. Ben sonuna kadar haklıydım ve vazgeçmeyeceğim. Elvira'mı üzmek istemem. Neden hala bana anlayış göstermediğini anlamıyordum.

Teneffüste Simon geldi.
+Çıkışta Bigiblet süreceğiz gelirmisin?
-Gelirim. Nereye gideceğiz?
+Çok güzel bir yere
-Ehehe Tamam

Sene de bittiği için herkes rahat. Fazla derslerle uğraşmıyoruz daha çok gırgır şamata. Çıkışta ilk önce bizim eve gittik ben bigibleti aldım ondan sonrada diğerlerinin. Milletin bigibleti efsaneydi be! Kim bilir kaç kağat saydılar. Bizim ki de yolda bırakmıyordu ama son model de değil. Elvira'yla otobüsle gittiğimiz yere gidiyorduk. Şehrin en yüksek noktasına yani. Otobüs olsaydı tamam da, bigibletle çok zor. Bir de ağaçların arasından taş topraktan tırmanış yapacağız. Doğa var yeşillik var iyi güzel hoş ama o yol çekilmez. Yolda benim yüzümden iki kere dinlendik. Binbir zorluklarla oraya çıktığımızda, mükemellik karşısında bir kez daha ağzım açık kalmıştı...

Hacı benim için sorun değil ama herkes bitir diyip duruyor.

Beyler hikaye çok uzun oluyor. Üç bölüme ayırıp kısaltıyım mı?

Hazırlığımı yaptıktan sonra güzel bir kahvaltı yaptım. Kulaklığımı takıp evden ayrıldım. Sınıfta aşırı Metallica hayranı bir çocuk vardı. Beni de dinlemeye zorlamıştı. Telefona yüklediklerimi kafam gibile gibile dinledim. Okula yarım saat kadar erken gelmiştim. Sınıfa girmeden önce karşıdan da Elvira geliyordu. Selamlaşıp kol kola içeri girdik. Mutlu gözüküyordu. Onun böyle olması beni de iyi hissettiriyiordu. Aslında onun mutluluğunu bozmak istemezdim lakin futbol konusunda ortak bir yol bulmamız gerekiyor. Ben de mecburen üstüme düşeni yaptım.
+Aşkım futbol konusunda hiç mi şans yok?
-Sana bir daha o konuyu açma demiştim Fatih.
+Ama Ortak bir karar almamız gerekiyor
-O kararı dün almıştık Fatih. Yok sana futbol falan.
+Karar falan almadık ben devam edicem futbola
-Ee... Benden de vazgeçersin o zaman.
+Senden vazgeçmiyorum ama futboldan da.
-...
+Neden izin vermiyorsun bana bir sebep söyle bir daha futbol hakkında konuşmayacağım.
+Fatih istemiyorum. Konu kapandı.

Hay amk. Niye istemiyorsan ki. Sanki bir zararı vardı. O kadar düşünmeme rağmen hala bir zarar bulamıyordum. Abi ikisi arasında seçim yapmak en zor şeydi be. Ne sevdiğimden vazgeçebilirim ne de hayallerimden...

Akşam olmaya başlamıştı. Ertesi gün okul vardı ama son hafta olduğu için gayet zevkli geçiyordu. Haftanın sonunda bahsetttiğim o parti tarzı şey olacak. Bir de benim için çok önemli olan maç yaklaşıyordu. Güzel bir hafta olacağa benziyordu. Elvira ile aram da düzelmişti ama futbol olayını çözmek lazım dı hacı. Ben bu yoldan vazgeçmem. Akşam yemeğinden sonra babamla biraz sohbet muhabbet ettim. Yorgunluk olduğu için duşunu alıp yatağa girdim. Hasgibtir. Yine rüya görüyordum. Çok büyük bir sahadaydık. Önemli olduğu anlaşılıyordu. Rakip kontra atakla hızlı bir şekilde çıkıyordu. Rakip oyuncuya baktığımda Amandayı gördüm. Bildiğin forma falan var kaleciye döndüğümde de Khalid denen oç vardı. Amanda çok yaklaşmıştı, artık müdahale yapmam lazımdı. Topa doğru kayarken top bir anda bir kafaya dönüştü. Artık çok geçdi tüm ayağın Elvira'nın kafasına girmişti.

Kalktığımda ter içinde kalmıştım. Hemen soğuk bir duşa girdim. Okula gitmeme iki saat vardı daha. Uykum da bitmişti. Dışarı çıkıp sabah yürüyüşü gibi bir şey yaptım. Eve geldikten sonra Rüyanın ne demen istediğini anlamaya çalışıyordum ama olmuyordu düşündükçe kafam daha da ağrıyordu...

+Beni rahat bırak Amanda. Benim bir kız arkadaşım var ve ona aşığım.
-Eminmisin? Bence aklın hala bende kaldı.
+Kesinlikle Hayır. Gayet eminim. Bir daha da benle muhattap olma.
-Haha. Kaybedecek olan sensin ama elimde çok şey var.
+... Sende kalsınlar.

Konuşma orada bitti bende yoluma devam ettim. Ben kaybedecekmişim sözde. Lan melek gibi hatun bulmuşum bırakıyırmıyım. Bir kez hata yapılır ikincisine izin vermemeliyim. Eve geldiğimde Elvira'yı aradım. Biraz gönlünü almaya çalıştım. Sonunda tatlıya bağlamıştık. Aramız düzeldi ama bir daha futbol lafını duymak istemediğini söyledi. Balım niye böyle yapıyorsun ki ne güzel barıştık bırak bende hayallerimi kovalayayım be...

Panpa her boş olduğum saniye yazıyorum. Şu anda dışarıdayım bu yüzden kusura bakma

Bu şansı çok iyi değerlendirmem gerekiyordu. Kısıtlı zamanım değerlendirebildiğim kadar iyi değelendirmem gerekiyordu. Koçun bana olan güvenini boşa çıkaramazdım. Var olan gücümün tümüyle pedal çevirmeye başladım. Eve geldiğimde soluk soluğa kalmıştım ama vazgeçmek yoktu. Evde üstümü değiştirip. Spor kıyafetlerimi giyip topumu aldım. Okulun sahasına gidip başladım antremana. Her türlü yeteneğimi geliştirmeye çalışıyordum. O kadar odaklanmıştım ki izleyici yerine geleni görmedim. Amanda huursu gelmişti. Ter içinde kalmışken ona baktım ve "gibtir git" diye bağırdım. Cevap vermedi. Takmadan devam ettim antremana. Tüm gücüm tükendiğinde sahadan çıktım. Daha önce hiç o kadar yorulduğumu hatırlamıyorum. Amanda arkamdan geliyordu.
+Açıklayabilirim Fatih
-...
-Lütfen! Dinle beni.
+... Neyi açıklıayacaksın?
-Herşeyi...

-Futbola başlayacağım.
+...
-AIK ile görüştüm, onayladılar beni.
+Neden?
-Çünkü bu benim hayalim ve gerçek olmasını istiyorum Elvira
+...
-Bir şey söylemeyecekmisin?
+Sen kararını vermişsin Fatih. Ne diyebilirim ki.
Yüzünde sevinç görmek isterdim ama benim kadar sevindiğini göremedim. Sadece sahte bir tebessüm. Acaba futbola hiç dönmesem, hayallerimden vaz mı geçsem? Hayır, Fatih. Bir yola çıktın ve Asla Pes Etme. Elvira'yı evine bıraktıktan sonra eve gidip bigibletimi aldım. Kulübün antreman sahasına doğru sürmeye başladım. Ligimizin sonlarına geliyorduk. Koç dan beni bir sonraki maç ta oynatmasını isteyecektim. Kabul etme ihtimali çok düşüktü çünkü büyük takımlardan IFK'ya karşı yapacaktık. Bu maç benim için önemliydi. Tüm takım için önemliydi ve dört gün sonraydı. Sahaya geldiğimde antreman vardı. Bebim yaşım değil ama koç oradaydı. Antremanın bitmesini bir süre bekledim. Oyuncular soyunma odalarına gittiğinde hızlı adımlarla koçun yanına gittim.
-Bir sonraki maçta oynamak istiyorum.
+Olmaz, daha formda değilsin çabuk yorulursun ve sakatlanma riskin çok yüksek
-Her gün çalıştım, formumu bulduğumu düşünüyorum. Lütfen bu maça çıkmam lazım.
+Çıkartamam Fatih. Çok riskli olur daha takımı bile tanımıyorsun.
-Sana söz veriyorum pişman olmayacaksın. Maç gününe kadar formumu bulabilirim. Bazen Risk almak gerekir koç.
+... Tamam yalnız çok çalış ve beni pişman etme...

Beyler son partı da attım. Ben artık kaçayım yarın devam inşallah.
iyi geceler...

Bulabilirsem atarım panpa

Mecburen Bizimkiler, Elvira'yla tanıştılar. Aslında boşuna korkmuşum fazla kızmadılar. Hatta gelinimiz diye hitap ediyorlardı. Annem Türkçe konuşuyordu ben zor da olsa çeviriyordum. Peder de kursa gittiği için Aksanı yoktu ama kelime haznesi çok yüksekti. Elvira'yı evine bırakırken bende inip babasıyla bir kaç kelime konuştum. Elvira'ya da görüşürüz dedikten sonra arabay bindim. Babam, yanımızda annem olduğu için fazla konuşmuyordu. Eve geldiğimizde arabayı yerimize park ettik. Benim için yorucu bir gün olmuştu. Fazla muhattap olmadan yatağa girdim. Amanda'ya ne olduğunu söylemek için mesaj attığımda engellendiğimi gördüm. Çok iyi, aferin sana huur kız. Senin sevgin bu kadarmış kaltak.

Artık Tüm mültecilerden nefret ediyordum. Öfkem çok artmıştı. O sinirle tam dalacakken. Elvira'dan mesaj geldi.
-Nasıl oldun?
+biraz daha iyiyim, Çok teşekkür ederim.
-Bir daha başını belaya sokma demiştim sana.
+Onlar kaşındı.
-Ne oldu?
+Ben çok yorgunum yarın Simon anlatır. iyi Geceler. Seni Seviyorum.
- Tamam. iyi geceler. Ben de seni Seviyorum
Bu büyük kavganın okul dışında olması iyi olmuştu. züt rektöre malzeme olarak gidemezdi.

Uyandığımda saat neredeyse öğlen olmuştu. Bir insan hasta olunca el üstünde tutulur ya hani banada o oldu. Çok güzel hazırlanan bir kahvaltı, Mükemmel bir şekilde bana sunulmuştu iştahla yedikten sonra televziyonu açtım. Orada biraz takıldıktan sonra zil çaldı. Kalkıp, kapıyı açtığımda Simon ve Smajo'yu gördüm. içeri davet ettim, oturdular biraz sohbet ettik ne olacak diye. Sonra evden ayrıldık. Elvira'nın evinden onu aldık. Hatırlarsanız bir tepe vardı başlarda bahsetmiştim. Oraya gittik. Tekrardan uzandık çimenlere. Tekrardan o tatlı sohbet başladı ama artık o sohbete bende dahil olabiliyordum. Muhabbet bitince bir süre sessizlik oldu. Sonunda, Smajo'yla Simon biz gidelim moduna girdiler. Onlar da gittikten sonra artık başbaşaydık.
Sadece sevdiğim ve ben...

Beyler yarın devam etsek olur mu? Uyku bindi üzerime. Birde partların uzunluğu nasıl? Daha uzun veya kısa yazayım mı?

Sedye getirip beni yatırdılar. Hızlıca bir odaya getirdiler. O sırada Boşnakla konuşuyorlar, Nasıl oldu? Neden? Falan diye. Boşnak bahaneleri saçıyor. Doktor geldiğinde sormuş Boşnağa, Dikelimmi yoksa yapıltırma gibi birşey varmış adını bilmiyorum. Yapıştırın demiş bu binde. Yani o zaman iyi gelmişti, acımamıştı hiç çünkü ama şu anda sol kaşımın üstünde izi var gören aldırdın mı faça mı çektin? Geçen biri geldi nerede yaptırdın? Bende istiyorum diyor. Amk ne aldırması ne yaptırması dayak izi. O sırada Babamlar da gelmişti. Ben bir süre baygın yatmıştım. Gözlerimi açtığımda. ilk Annem ile Babamı gördüm, ikinci olarak da Smajo ve Simon'u (Boşnağın adı Smajo ama ismail miş herhalde Türkçesi) Üçüncü olarak da Elvira'yı. işte hayatımdaki sıralama da bu olması gerekti. Her zaman ilk olarak Ailem, ikinci olarak dostlarım, üçüncü olarak ise Hatunum. Onu o gün anlamıştım. Amanda huursu da ortalıklarda yoktu. Aileme ve Elvira'ya olanları anlattım. iso'ya baya bir teşekkür ettiler. Fazla kalmadım zaten sanırım üç saat sonra dışardaydım. Çan sesini arabaya binerken duymuştuk. yanımda Elvira, önümde ise Annem ile Babam. Bu tabloya bir kaş daha feda olsun abi...

Lakin çıktık bir yola geri dönüş yok. Hepsi karşımıza dizildiğinde arabalara vurmayı bıraktık. Çevredeki bir kaç evden sesler geliyordu gibtirin gidin falan diye. Ben le Simon tam ortadaydık. Khalid zütü de karşımıza geçti.
+Mesajımızı aldınız demek
-bin
+Haha. Neden arabalarımıza vuruyorsunuz.
O sırada git gide yaklaşmıştık. Aramızda bir metre ancak vardı.
-Neden mi vurduk?
+...
-işte bu yüzden
Dedim ve buna sağlam bir kafa attım. Bu öldü ama arkadaki muallak çok güçlüydü. Bu benim kafaya bir yumrum attı. Ananı gibiyim öldüm zannetim. Burası cennet mi diyorum içinden. Hiç birşeyin farkında değilim. Yarı baygın yatıyorum. O sırada beni birisi kalabalığın dışına çekti. Boşnaklardan birisiydi. Ben daha düşüneniyorum.
+Ne oldu? Öldümmü ben?
-Dayan yetiştireceğim seni.

Neye yetiştiriyorsun ki ahirete mi? Diyorum içimden beni sırtına aldı. Eve doğru zütürmeye çalışıyor. Kaşımın üstünde bir kaşınma hissettim. Kaşıyım diye elimi attım. Bir boşluk var sanki içe gitmiş. Elime bakmam çığlığı basmam bir oldu. Kaşım açılmıştı ve deli gibi kan akıyordu lan. Fışkırıyordu bildiğin Abi. O an acıyı hissetmem de başladı. Yanıyordum Abi. Simonların evinin önüne geldiğimizde . Beni eski model bir volvo ya bindirdi. Arada da
-iyileşeceksin, Bir şeyin yok
Diyor lan ban kalsa öldüm kan kaybından. Belki anın etkisiyle abartıyor da olabilirim. Hiç bir trafik kuralına uymadan beni felaket hızlı bir şekilde acile'e getirdi...

Herkes'i bir telaş kaplamıştı. Ben Simon'a döndüm o da bana bakıyordu.
-Toplanın Gidiyoruz.
+Çok azız bir şey yapamayız
-Yanlarına bırakamayız.
Lan dalyarak yarımız sarhoş zaten 15 kişiyiz dıbına koyim. Ne yapacaksınız beyler o anlık gazla evden fırlayı verdik. Bunların yerini biliyorduk. Gennelikle Semt'in en sonunda büyük bir evde toplanırlar. Oraya doğru on-on iki kişi yürümeye başladık. Elim ayağım titriyordu bir heyecan bastı. Oğlum ya adamlar da kesici alet varsa. Biz öyle şeyler taşımazdık ki. Zaten isveçlilerde fazla bir şey olmadığı sürece kavga eden insanlar değildi ama o gün yanımızda kalıplı adamlar vardı. Benim zütümden terler akıyor. Ya polis gelirse? Kafamda tüm kötü şeyleri düşünüyorum. Bu düşüncelerle olmazdı sonunda korkumu yendim. Hatta sabırsızlanıyordum daha hızlı adım atıyordum. Vardığımızda dışarıda dört veya beş araba gördük. Etraftan bulduğumuz aletlerle Tüm arabalara hunharca vurmaya başladık. Alarmı duyanlar çıkıyordu. O an yine zütüm sıkıştı adamlar en az yirmi kişi vardı anasını satıyım...

Gözlerimi kısarak açtığımda, eve çok yaklaştığımızı fark ettim. Elvira'ya döndüğümde ise çok tatlı uyuduğunu fark ettim. Gel de bu kızı uyandır şimdi Abi. Bir kez daha aşık oldum. Yavaşca öperek uyandırdım zaten fazla dalmamış. Gülümseyerek uyandı. Geldik aşkım, dedim. Tüm yolcular inerken bizde indik. Evlerine doğru yürümeye başladık.
-Bugün için Teşekkürler
+Ben Teşekkür ederim, çok güzeldi.
-Bir ara tekrar yapalım böyle birşeyler.
+Kesinlikle.
Evlerinin önlerine geldiğimizde durduk bir az bakıştıktan sonra. Yakamı düzelterek, ciksi ve fısıldayarak.
-Bir ara bize gelsene, yaramazlık yaparız.
+Ee, Ola-, Olabilir
-Görüşmek üzere

Kekeleyerek söylemiştim, Çünkü çok fena söylemişti. Sonunda da bir öpücük verip içeri girdi. Etkilemişti. Rehberden Amandayı bulup aradım.
-Ben geliyorum Aşkım.
+Tamam Hemen hazırlanıyorum bebeğim.

Şemtin aşağı kısmında kalam binalar genelde apartman tipi. Yukarıda kiler ise villa, tek katlı o tarz. Bunu da not olarak düşüyüm. Kapılarının önünde bir kaç dakika bekledikten sonra karşımda çok güzel bir kız vardı.
-Nereye gidiyoruz?
+Simon'un peşine takılacaz
-Sen bilirsin...
Simon'un evine doğru yürümeye başladık. Benim gözler halâ onda kalmıştı. Abi acaba Ben Amanda'ya mı aşıktım? Yoksa Amanda daha mı iyi bir tercihti? Yol boyunca bu sorular kafamı kurcaladı. Kapıya geldiğimiz'de Simon karşıladı bizi. Şaşırmışa benziyordu biraz. Herhalde Elvira ile gelmemi bekliyordu. içerisi Ana baba günü gibiydi. Okulda ki bizim isveçli ve Boşnak panpaların sözü geçenleri gelmişti. Bir kaçının yanında manitaları da vardı.

Çok güzel gülüp eğleniyoruz, sohbet muhabbet. Kapıdan bir bin girdi bir baktık elinde içkiler amk. Herkes hayvan gibi saldırdı. Ben almadım zaten kalmamıştı da. Millet içti bazıları erkenden kafayı buldu. Manitası olanlar birbirleriyle yiyişiyor falan. Bende muhabbet sen muhabbete geçiyorum farklı kişilerle konuşuyorum.

O sırada kapı çaldı, kimse takmıyor tabii. Simon kapıyı açtıktan sonra içeri ağzı yüzü kan olmuş bir çocuk girdi. Bildiğin konuşamıyordu. Herkes'in sesi kesilmişti, pür dikkat çocuğa bakıyorduk.
-Onlar...
+Ne oldu, anlatsana!
-...
+Kim yaptı bunu!
-...
Cevap gelmedi bağırıyoruz. Dayanamadı çocuk. Herkes bir cevap beklerken o yerlere serildi...

Panpa gençlik hataları bunlar.
-Spoiler-
ileride öyle bir şey oluyor ki ne halt yediğimi anlıyorum