Birgün cyberjotun köleler kurtulcak ve seni gibinden tavana ascaz...

Sen okuyosan devam etmez gudubet pekekent

Kutladım ya sokuk

Senin canının amk

Kalın tak

Hırsız beyler

Kardeş uyan sabah oldu

Kardeş ağlattın ameka

Laikliğe laf sallıyon ama en yakın arkadaşının ailesini gibiyon ne yapcaz amık veledi

Hergün yaklaşık 4-5 tane şehit veriyoruz. Kimsenin sesi çıkmıyor. Sürekli haberlerde başkanlık sistemi milletvekillerinin birbirine sallaması ve zamlar. Bu böyle nereye kadar devam edicek Suriye gibi olduğumuzda mı ? Yoksa Irak gibi olduğumuzda mı? Dünyanın her yerinde Atatürke saygı duyulurken Türkiye de adamın heykelleri kaldırılıyor, ilkeleri kaldırılıyor ve derslerden Atatürkü kaldırılmaya çalışılıyor. Dün bir abimiz 100 lerce insanın kurtulmasına sebep oldu Ruhu şad mekanı Cennet olsun. Peki ya o adam boşuna mı şehit oldu o iki teröristin üstüne boşuna mı koştu? Bence hayır o bu saldırılardan bıktığı için çocuklarının yetim kalıcağını bile bile gitti o terörüslerin üstüne öleceğini biliyordu ama nice çocuklar babasız anasız kalmasın analar ağlamasın diye koştu ve şehit oldu. Bugün izmir yarın Ankara ertesi gün istanbul ölen bizim insanımız. Bölmeye çalıştıkları bizim ülkemiz bu böyle devam mı edicek ??

Bir haftada başınıza neler gelebilir

Kafamda böyle bir final vardı hem korku hikayesi yazanların çoğunda bir sürü insan ölüyo fakat ne polis ne de jandarma o kişiye hiç ölüm sebeplerini sormuyo. Böyle bir farklılık yapiyim dedim

Final: Yaklaşık iki senedir deli hastanesindeyim ne gelenim var ne gidenim nede bana inanan insanlar sadece deli diyorlar burdakiler oysa burdaki her insanın başına bir şey gelmişti kimi ailesini kaybettiği acıya dayanamamış kimi ailesi tarafından terkedilmiş. Bir üniversite öğrencisiyken kendi halinde biriyken bir anda hayatınız böyle tak gibi şeylere sarabilir o yüzden hayatı yaşayın sevdikleriniz hayattayken onların kıymetini iyi bilin. Geçmişe dönük yaşamayın çünkü insanın başına bir şey gelmediği sürece sürekli geçmişi düşünüyor hatalarına kızıyor. Fakat insanın başına bir şey gelmeden şimdinin değerini anlamıyor. Hatalarınızdan ders çıkarın ve şimdiye odaklanın. Hayırlı akşamlar hikayemi okuyan herkese teşekkür ederim..

Gelenler tabiki de polisti kaçamazdım beni belkide tutuklayacakları ama deli raporum vardı. O gibtimin deli yerine gitmek istemiyordum. Kapı çaldı kapıyı açmadım kitabıma sarıldım ve beklemeye başladım. Polisler kapıyı kırdı ve içeri girdi. Beni öyle görünce iyice deli olduğumu düşündüler ve beni kelepçeleyip deli hastanesine zütürdüler yine arkamdan bir iiğne vurmuş ve bayılmıştım. Uyandığımda ellerim ayaklarım bağlı vaziyette polis ve doktor konuşuyordu. Polis benim zır deli olduğumu ve kitaba sarılıp halde beni bulduklarını söylüyordu. Doktor beni tek başıma tutucaklarını ve her yeri duvarlarla çevrili bir odada kalıcağıma polise söylüyordu. Penceresi olmayan bir oda mı resmen beni hapishaneye atıcaklardı. Doktor polise kitaba naptınız peki diye sorunca polis gülerek bir hocaya verdik tabiki bir de o kitapla mı uğraşacağız. Beynimden vurulmuşa döndüm o kitap kötü insanların elinde olursa her şeyi yok ederdi. Burdan kaçmam artık imkansızdı kimseye güvenemezdim...

Zaman geçiyordu sesler geliyordu ama kimse bana yaklaşamıyordu. Kitapla beraber karanlığa doğru ilerleyip yolu bulmaya çalışıcaktım. Sanki beynimde denizanası ile gergedan gibişiyordu. Değişik sesler duyuyordum beynim patlamak üzereydi. Kitabı ezbere bildiğim için cinleri kovan veya yakında varsa yok eden duaları okuyordum. O esnada sesler kesildi. Rahatlamıştım çıkış tam karşımdaydı. Mağaradan çıktım hemen eve doğru koşmaya başladım gene hava kararmıştı. Derenin önünden geçerken 2 tane uzun ayakları ters siyah ve gözleri olmayan iki insan bana bakıp gülüyorlardı. Altıma sıçmak üzereydim. Sonunda eve varmıştım bu gece uyku yoktu bana kitaba sarılıp beklemeye başladım. Her şey çok anlamsızlaşıyordu neden bir türlü bu olaylardan kurtulamıyordum. intihar etmek istiyordum ama yaşamak çok tatlı geliyor insana her ne olursa olsun. Merdivenden yukarı birileri çıkıyordu. Sesleri duyunca hemen kapıyı dinleme başladım ve gelenlerin kim olduğunu görmek için kapının deliğinden dışarı bakıyordum. Gelenler kimdi ?

Mağaraya girmedim ve ordan uzaklaşdım. akşama doğru cini çağırdım ve önceden başımdan geçen olayları anlattım. Bana o mağaranın koruyucusu benim babamdı ama bir insan onu öldürdü oranın artık bir koruyucusu yok ordan korkman çok normal dedi. Tam uyuyordum ki cin belirdi ve mağarada kimsenin olmadığını oraya gidip baktığını ve ertesi sabah mağaraya gitmemi istedi. Sabah olunca dediği gibi mağaraya gittim ve kapıdan içeri girdim. El feneri yanıyordu kitaba tam vardığımda bir ses duyuldu 'Babamı sen öldürdün' kaçmak için adım attığım da sanki önüme bir duvar çıkmıştı ve o duvara çarpıp geri geliyordum. Ben kimin babasını öldürmüştüm neden hala bu dertlerim bitmemişti. Sonra aklıma gece konuştuğum cin geldi. Onunda babası ölmüştü benden intikam almak istiyordu. Fakat söylediği bir söz aklıma geldi biz o kitaba ne yaklaşabiliriz nede dokunabiliriz. Kitaba sarıldım ve beklemeye başladım...

Mağaraya vardığımda bu Hoca Efendinin beni kurtardığı mağaraydı buraya girmemem gerektiğini biliyordum. Peki ya kitap onu orda mı bırakıcaktım. Aslında ezbere biliyordum her sayfasını ama ya kötü insanların eline geçerse bu cinlerin sonu olurdu. Çünkü cinlerin tüm zayıf yönleri yazıyordu bu kitapta. Fakat mağaraya giremedim ve geri dönmek zorunda kaldım. Cesaretim yoktu hoca efendi artık yoktu beni gelip ordan kurtarsın. Tam arkamı döndüm gidiyordum ki mağaradan bir ses geldi 'Gel' bu sesten epeyce tırsmıştım çünkü öldürdüğüm cinin aynıyısıydı ses ,oraya gitmemem lazımdı ama içimden bir ses de git ve kitabı al diyordu ne yapmalıydım...

Elektrikler kesilmişti bu benim kaçmam için cinin bana sağladığı bir fırsattı. Karanlıkta bana yol göstererek çıkışa getirdi. Evime doğru gidiyordum fakat artık polisler tarafından da aranmaya başlamıştım. Eve gelince cin benimle arkadaş olmak istediğini şart olarak söyledi bende kabul ettim sonuçta ne zararı olabilirdi beni kurtarmıştı ve kötü bir şey istemesi yerine benimle arkadaş olmak istiyordu. Kabul ettim. Hayatım gayet normal gidiyordu insanlarla tanışmak istiyordum fakat korkuyordum. Kitabımı bulmalıydım ama nasıl bulucaktım ve cini çağırdım kitabımı bulmasını istedim bana o kitaba dokunamayacağını ama yerini bildiğini söyledi. Kitap bir mağaranın içindeydi mağaranın yerini söyledi ve mağaraya gitmeye başladım...

Etrafa çeşitli şekiller çizip cini çağırmaya başladım. Oda arkadaşım şaşırmıştı neler oluyor burda dedi ona kapıya bakmasını ordan ayrılmaması gerektiğini söyledim. Biraz sarsıntı olmuştu doktorlar hastalar dışarı çıkmıştı sadece biz haric. Doktorun biri bizim odaya doğru yaklaşıyordu. Oda arkadaşım bağırmaya başladı geliyor geliyor diye onu 1 dakika oyalaması 1 dakika sonra burdan kurtulucağımı yazdım hızlı olmalıydım. Aradan 1 dakika geçti her şey tamamdı cinle teması sağlamıştım. Bizi burdan çıkarmasını söyledim. Bu sözleri nerden öğrendiğimi sordu. Kitabı anlattım. Tamam sana yardım edicem dedi oda arkadaşımı doktora oyalamak için saldırmış ve güvenlikler onu bayıltmıştı onsuz gitmek zorundaydım...

Burdan kaçmalıydım ama nasıl yapıcaktım bunu. Yanımdaki çocuk yanıma geldi ve onu çok iyi anladığını onun da öyle cinler gördüğünü anlattı. O esnada kitap aklıma geldi ezbere biliyordum bu işime yarabilirdi. Hemen çocuğa kapıyı kollamasını biri gelmesi halinde bana söylemesini söyledim kitapta iyi cinlerde yazıyordu onlardan birini çağırıcaktım ve bana yardım etmesini beni burdan çıkarmasını umucaktım tabi bunun için bir şartı olduğu yazıyordu ve acaba şartı neydi bunu merak ediyordum kötü veya iyi şart umrumda değildi cini çağırıp burdan kaçmalıydım...

Uyandığımda akıl hastanesinde uyanmıştım. Beni bağlamışlardı kollarım bacaklarım bağlı bir şekilde yüz üstü yatıyordum. Bir hemşire bir doktor geldi ve hemşire doktora 2 gündür uyuyor dedi. Doktora uyandığımı göstermeli miydim kötü bir şeyler yapar mıydı bana hiç bilmiyordum odada tek başıma değildim. 20 yaşlarında bir çocuk vardı şizofrendi o da sürekli tavana bakıyor kendi kendine konuşuyordu. Hayatımın en kötü günleri buydu galiba cin varken bile en azından sabahları özgürdüm ama şimdi her yeri bağlanmış bir insandım. Doktora uyandığımı göstermek için hafif gözlerimi araladım ve hemşire uyandı uyandı diye bağırdı. Doktor yanıma gelip bağlarını çözücem ama bana bir zarar verirsen seni tekrar bayıltırım dedi. Ben deli değildim ona neden saldırıyım ki Ben deli değilimm...

Beni bir akıl hastanesi yerleştireceklerini ve orada kapalı kalacağımı söylediler. Akıl hastanesi kulağa çok kötü geliyordu. Ben Deli değildim bunu ispatlayamazdım belki ama ben deli değildim. Polis yanıma geldi bak evladım bu işlerden pek anlamam ama senin akıl sağlığın yerinde değil seni en iyisi bir akıl hastanesine yatıralım orda yaşa hem arkadaş da bulursun orda dedi. Ben arkadaş istemiyorum! Ben deli değilim! Diye bağırdım. Polis sakin olmamı ve onunla gelmesini söyledi takip ederken arkadan biri iğne vurmuştu ve bende bayılmıştım...

Bora kaybettiğim 5. Kişiydi 5 kişi tanımıştım bu hayatta 5 i de ölmüştü. Ben lanetli bir insandım artık bunu biliyordum. intihar etmek vardı içimde herkes için yanı tanıdığım kişiler için daha iyisi buydu ama tanıdığım insan kalmamıştı. Kapı çaldı ve gelenler polisti boranın ev arkadaşı olduğum için beni sorguya çekmek istiyolardı. Bende kabul ettim sorguda amir bana bir kitap olduğunu bunu kameralerda gördüklerini ve o kitaba ne olduğunu soruyordu. Bilmemiş gibi yaptım ama zoraki de olsa kitabı onlara anlatmıştım amir güldü ve böyle bir şeyin imkansız olduğunu söyledi. Yaşanan cinayetleri söyledim bunların sebebi de o cin dedim ve kahkaha atmaya başladılar benim akıl sağlığım yerinde değil diye alay ettiler...

Gece olunca Bora dışarı çıktı. Onu takip ettim yine içmeye gidiyordu bu çocuğa noluyordu sürekli içiyordu oysa sigara bile sürmezdi ağzına. Eve doğru yürümeye başladım artık iyice şüphelerim gitmişti fakat kitap ortada yoktu gece bora eve gelmedi. Onu aradım ve 3-4 saat sonra bir derenin kıyısanda cansız bedenini buldum ve kitapta baş ucundaydıvo kitabı ellememesi gerekiyordu bu hatası hayatına mâl oldu. Kim bilir nasıl acılar çektiği için her gün içiyordu benim çektiğim acılarımı çekiyordu yoksa daha mı beteri. Bundan sonra kimseyle konuşmuyacak kimseyle arkadaşlık yapmıcaktım...

Marketten geldiğimde yemek hazırladım ve Boraya seslendim fakat evde yoktu. Yemeğimi yedikten sonra sandığı açtım ve sandığın içinde kitabım yoktu. Bora onu almış ve evden kaçmış olmalıydı. Borayı aramama rağmen ulaşamıyordum. O kitaba her kim dokunursa kötü şeyler onun başına gelirdi neden böyle bir salaklık yaptı akşam eve gelince biraz içmişti bunun boğazına yapışıp kitap nerde dedim. Kitabın onda olmadığını ve sandığı ellemediğini söyledi. Ona inanıyordum yalan söyliceğini zannetmiyordum ama içimde bir his sürekli devam etti. Ertesi sabah herşey normaldı Bora dışında odasından çıkmıyor ve kendi kendine konuşuyordu. Acaba bana yalan mı söylemişti...