- 1 / 2 / 27 entry
- 8 başlık
- 70.29 incipuan
drwatson32 seksinci nesil normal
-
+1
unbelievable my7
Elini ayağını her şeyden çekmek; kendini toplumdan ciddi anlamda ayırmaktan bahsetmiştim orada.
Bir çeşit inziva gibi.
Bilinçli yalnızlaşmak; aslında kaybettiklerini ve kendine kazandırabileceklerini görmen için zaman ayırmak gibi de düşünebilirsin bunu. -
+1
unbelievable my7
Şu son zamanlarda bi sıçrama yaşadığımdan mıdır bilmiyorum; fakat kendime karşı çok fazla sevgi ve saygı beslemeye başladım...
Kibri elbette sevmem; fakat kendime karşı da önünü alamadığım bir sevgi var.
Ve bu beni istemsizce mutlu ediyor.
insanların değer biçtiği şeyler bana anlamsız ve saçma geliyor. Bunun nedenini bilirsiniz; hepimizin artık alıştığı çevre işte...
Fakat bunların dışına çıktığımı ve çabalarımın sonuç getirdiğini görüyorum.
Kendimi tamamen neredeyse her şeyden soyutladığımdan beri; farkettiğim en önemli şey bu şu an.
Yıkabileceklerine olanak vermiyorum artık.
Ha tabi; deneyeceklerini de elbet biliyorum...
Bu olay gaza gelip kendine telkin vermenin ötesine geçti.
Daha iyi günleri beklemenin de...
Umarım kimi zaman karamsarlığa düşen, bazen gaza gelip bir şeyleri değiştirmeye çalışan, sürekli kafasının içindekileri kurcalayan, gözükara ve yardımsever herkesin... Şu adamla karşılaşıp da çaba gösteren herkesin başına gelir bu yaşadıklarım. -
0
unbelievable my7
@anrchst bence de.
@hoca dehhani söylediğin her şey bir nevi telkindir kanka. Böyle düşüncelerin, içine zincirlenmeden önce kurtulman gerekir bana göre. -
+1
unbelievable my7
Çocukluğumda; yaşama sevincinden, ahlaktan, özellikle benliğinden koparılış... Sonrasında işlediğim günahlar ve tanrının beni cezalandırması...
Çocukkenki masumiyetini tamamen yok etmeleri...
Belki çevrem daha dürüst ve erdemli olsaydı; bunca kötülüğe sapmaz ve kendimi kaybetmezdim...
Fakat oldu ve artık görmezden gelinemez bir hâl aldı...
Şimdi çabalıyorum benden çalınan her şeyi geri almak için; deliler gibi uğraşıyorum bunun için, her an aklımın ucundan geçen; belki de tek şey bu olay...
Bu taktan durumda yapabileceğim tek şey hiç durmadan devam etmek...
Ulan ben ister miyim böyle olsun... Şu hale bak anasını satıyım... Gözyaşı bile dökemiyorum şu yazdıklarıma; çünkü işlediğim günahları itiraf dahi edecek takatim kalmamış.
Pes etmek üzereymişim gibi konuşup onu da yapmıyorum...
Öyle ya... Belki de; hep bu hiçbir şeyin anlam ifade etmediği arafta kalmam gerekir...
Peki ya o adamla hiç karşılaşmasaydım, bunca şeyin bilincinde olmasaydım geldiğim şu taktan yeri farkedebilecek miydim?
Tanrı günahlarımı ve hepimizin günahlarını affetsin... -
0
unbelievable my7
Aslında evet, problemin çözümü sandığımdan daha da basit, farketmiştim.
Oturup düşünmekten ziyade yapacak şeylere odaklanmak mantıklı olur. Zaten biraz da anlık yaşadığım şeyler bunlar.
Bazen bir şeylere kızmak da normal diye düşünüyorum;
ve aşırıya kaçmanın da zararlarını öngörebilmek basit bir olay zaten.
Sağol mesajın için. -
0
unbelievable my7
Beyler şu sıra taktan yere püskürüyorum, özellikle aileme. Onları kırıyorum bazen, tak yere muhalefet olup, gereksizce tartışıyorum.
Gereksizce ortalığı kırıp; sonra bin pişman oluyorum...
Yani kendime göre haklı yanlarım da olsa, verdiğim tepki aşırı olabiliyor.
Ki bazen daha taktan şeylere bile kıl oluyorum evin içinde. Normalde yapmayacağım şeylerken, ailemin yanında rahat bir ortamda ota taka püskürebiliyorum, basit bir şey bile eğer istediğim gibi gitmezse sinirleniyorum kendi kendime; fakat ben yapmak istemiyorum bu olayı. Kendime yakıştıramadığım bir şey bu.
Hatta geçen bir aile ferdim farkedip benimle konuştu bu konuyu; sık yaptığı bir şey olmamasına rağmen...
Böyle ateş saçmaktan, nasıl sakınabilirim. En son kabuğuma çekilip, yaptığım kötülükleri düşünmek yorucu oluyor benim için...
Önünü almam için bana bir şeyler söyleyin. -
0
unbelievable my7
Tam olarak bahsettiğim; bu taktan işleyişe karışmaktan kendini alıkoymanın kolay kabul edilebilir bir şey olmadığı. ilk paragraftan anladığım kadarıyla; biraz sırf müdahil olmak için olmuşsun gibi geldi.
Ve evet; çalışmaya, ilerlemeye ve gerçeklerle yüzleşmeye sırt çevirip, sürekli ota taka daldığın her an, o taktan hissi yaşıyorsun.
Bu arada geri dönüşün için teşekkürler. -
+1
unbelievable my7
Farkındalık aslında güç değil de bir yüktür doğrusu. Başa çıkmayı öğrendiğin zaman güce dönüşüyor.
Hatta “Fazlalığı kontrol etmenin vakti geldi” diyordu tcma bir yazısında; sanırım bu durumu kastetmiş. -
+1
unbelievable my7
Sıradan insanlarla münakaşaya girip, onlara cevap verme peşinde olmak;
aslında zamanı gibip atmak değil midir?
Bu yüzden giblemeyi bırakmak;
fakat yine de; gib kafalıların birbirine girip, taktan şeyler için ıkındığını görmek; senin enerjini de gibip atıyor bir nebze...
Bu olayı sürekli yaşıyorum, özellikle sosyal medyada, insanların halini gördükçe;
tak gibi hissediyorum, artık cevap dahi veresim gelmiyor.
Aklettiğim şeylerden bir süre sonra tiksiniyorum; farkındalığın bana verdiği güç kadar yüklediği sorumluluğun da yüksek olması beni yoruyor. -
+3
nikola teslanın gizli deney belgeleri elimde
prizin fişini kendi prizine takıp çalışmasını bekledim ben bunlar beni aşar amk -
0
hayatınızda unutaamadığınız film
the forrest gump
the green mile
Pulp fiction
The Shawshank Redemption
Django Unchained -
+1
hitler iyi bir pampamızdı
hitler reyizdir ama huur çocuğu olsada yahudileri katletmek yanlıştır ya da acaba doğru mu? Her neyse onlarda can küçük yahudi çocuklarını öldürmek yerine onları adam edebilirledi mesela o çocukları bize verseleridi onların zekiliği sayesinde ülkemizi geliştirirdik -
0
tevrat
Yahudilerin bu kitabı headbang yaparmışcasına çılgınca okuyup kendini kaybettikleri de olmuştur. Ben o hareketi giberken yapıyom amk. - daha çok