Reserved

daha da yukarılar.

o sizin gördüğünüz büyükerşen'in restore ettiği yerler panpa. derinlerinden bahsediyorum ben.

babaanemin verdiği muskayı boynuma takmamla sanki her şey geçmişti. kendimi biraz rahatlamış ve güvende hissetmeye başladım, ama tabi ki bu pgibolojik bir şeydi. aklımda hala rüyalar, gözler, kedi, siyah varlık, oda, kilit, babaannem de hissettiğim muallaklik falan dönüp duruyordu. ben odada oturup bir yandan test çözüp bir yandan bu tarz şeyleri düşünürken babaannem geldi, oğlum ben komşuya kadar gidip geleceğim bir kaç saatliğine sen bir yere ayrılma beni merak ettirme olur mu gibisinden tembihleyip çıktı. camdan görüyorum babaannemin gidişini panpalar, elinde bir poşet ama böyle nasıl biliyor musunuz panpalar o poşete resmen sarılmış gözünüzün önüne getirin, şüpheli şüpheli sağa sola bakarak gidiyor. benim işkillenmem iyice arttı bu kadın bir şeyler çeviriyordu artık emin gibi bir şeydim dıbına koyim. kendi kendime plan yapmaya başladım. şu an evde yalnızdım ama açıkçası zütüm yemiyordu hiçbir şeye dokunmaya. çıktım bahçeye bi sigara yaktım başladım derin düşüncelere. o odayı patlatacaktım dıbına koyim kafaya takmıştım. ne vardı içerde meraktan yada yaraktan ölmeyi göze almıştım. bir diğer merakım da o sandıktı ama onu açıkçası pek önemsemiyordum angiblopedi vardır falan diye düşünüyordum. aklımdan hemen yukarı çıkıp odayı patlatmak geçti. tam cesaretimi toplamak için kendi kendimi motive ediyordum ki babaannem demir kapıdan içeri girdi. sigarayı ne yapacağımı bilemedim az daha zütüme sokacaktım amk ahahaaha. hoşgeldin babaanne falan derken babaannemin elinde poşet olmadığını gördüm. ulan bu kadın bi işler çevirmiyorsa bende huur çocuğuyum diye geçirdim içimden. artık iyice kuruntu yapmaya başlamıştım karar verdim bu gece o odayı patlatacaktım. ne olacaksa olsun diye geçirdim kendi kendime.

### AÇIKLAMA ###
beyler okuyup okumadığınızın gibimde olmadığını ilk entry'de belirtmiştim zaten. bu dönem vermem gereken 16 tane ders var, boş zamanım oldukça yazmaya gayret ediyorum.

panpa kol gibi vizelerle uğraşıyorum napayım zaten uzamış okul yeterince...

panpa dün olan olayı anlatmıyorum ki seneler geçti, ayrıca en ufak detayına kadar yazıyorum daha sonra sorularla uğraşmamak için.

hahahahahahahhaha kap şukuyu bin

babaannemle indik aşağıya yazık kadıncağız güzel bi kahvaltı sofrası kurmuş. sofra dediğim de yer sofrası, şimdi ki liseliler bilmez amk. derler ya şeytan ayrıntıda gizlidir diye. harbiden de öyleymiş dıbına koyim. aklıma birden şimşek gibi çaktı, ulan ben bütün gece zütümden üç buçuk ata ata uyumaya çalıştım, başımdan garip garip olaylar geçti sonrasını hatırlamıyorum. e bu gibtimin evinde babaannem ve benden başka kimse yok, babaannem kilidi kaybedip benimle oyun oynamayacağına göre bu gibtimin kilidi nereye kaybolmuştu lan? koca asma kilit dıbına koyayım kendi kendine nasıl ortadan kaybolabilirdi. uyurgezer falan değildim, hadi olsam bile bir uyurgezerin asma bir kilidi anahtarsız açıp kaybedebileceğini hiç mi hiç zannetmiyorum. artık aklım almıyor mantıklı açıklamalar yapamıyorum kendi kendime düşünmekten kafayı yemek üzereyim.
babaannemle oturduk sofraya, anlat bakalım oğlum ne anlatacakmışsın diye girdi lafa. bende olayları en başından başladım en ince detaylarına kadar anlatmaya, 17. yaş günümde bu rüyaların başladığını anneme anlattığımda geçtiğini, dedemin kim ve nasıl biri olduğunu öğrendiğimde yeniden başladığını, dün gece yaşadığım kedi ve siyah şey olaylarını hepsini harfi harfine ekgibsiz anlattım. en sonunda da kilitle ve odayla benim bi alakam olmadığını dün gecenin nasıl geçtiğini bile hatırlamadığımı yemin billah ederek anlattım babaanneme. hiç sesini çıkartmadan dinledi, dinledi. kafasını öne eğip bir kaç saniye düşünüp kafasını salladı. oğlum dedi tam lafa girecekti ki neyse diyip geçiştirdi alelacele yerinden kalktı. alt katta antrede duvarın içine gömülü dolabın kapağını açtığını duydum meraklandım napıyor diye arkasından bende gittim hemen. dolabın diplerinden böyle ahşap kocaman bir sandığı sürüyerek kendine doğru çekti. sandık kaç yıldır orada duruyorsa artık toz örümcek ağı her şey vardı üzerinde. açtı sandığı, sandığın içerisinde panpalar siyah kapaklı böyle eski sayfalı kalın kalın 5-10 adet angiblopedi gibi kitaplar falan vardı. sandığın derinliklerinden ahşap bir kutu daha çıkardı aldı eline. kutunun içinden de siyah bir muska çıkardı panpalar. aldı muskayı gel bakalım dedi kahvaltı yaptığımız odaya geri döndük. bak oğlum dedi deden hakkında az çok bir şeyler öğrenmişsin. deden zamanında çok iyi işler yaptı, çok insana yardım etti ama gel gör ki zamanla kendini kaptırdı bu işlere, o zamandan beridir başımıza gelmeyen felaket kalmadı sadece bizim değil etrafımızdaki pek çok insana da zarar verdi diyerek üstü kapalı bir özet geçti. dedenin bu uğraş olduğu mahluklar insanların peşini kolay kolay bırakmazlar evladım dedi, dedeni kaybettikten sonra babanın da çok zor zamanları oldu allaha şükür üstesinden geldik. bu mahluklar erkeklere daha çok musallat olurlar bu yüzden böyle olaylar başına geliyor olabilir yavrum şimdi al bu muskayı boynuna tak hiç yanından ekgib etme dedi muskayı verdi. verdi vermesine ama babaannem sanki yalan söylüyordu bir gariplik vardı anlam veremiyordum. o an orada başladım ağlamaya babaanne ne diyosun sen neler oluyor diyerek. göz yaşlarımı sildi, geçicek evladım sen hiç merak etme ben yanındayım diyerek teselli etmeye çalışsa da bi muallaklik seziyordum çok yapmacık geliyordu hal ve hareketler sözler. yapacak bir şey yok diyerek verdiği muskayı boynuma taktım.

kolpa değil panpa ama gibimde değilsin üzgünüm.

dediğim gibi uyumaya çalışıyorum ama korkudan ölücem, bir yandan meraklanmaya başlıyorum gibtimin odasında ne var diye. başımdan garip garip olaylar geçiyor, rüyalar kediler allahım kafayı yemek üzereyim. şimdiki liseli binler gibi de değiliz ki telefonumuz whatsappımız cartımız curtumuz yok amk. televizyon kanalını değiştirmek için yerimden kalkmaya dahi zütüm yemiyor. derken o pencerenin ucundan siyah bir şeyin beni izlediği hissine kapıldım daha doğrusu gördüm, görür gibi oldum ve o gecenin devamında hiçbir şey hatırlamıyorum. hatırladığım son şey o pencerenin ucundan simsiyah bir şey tarafından takip edildiğimdi. artık bayıldım mı o korkuyla yoksa uyuya mı kaldım kestiremiyorum. ertesi sabah babaanemin baş ucumda bana seslenmesi ile uyandım. biraz sinirli ve yüksek bir ses tonuyla evladım bu odanın kilidini sen mi çıkarttın neden girdin oraya girilmemesi gerektiğini bilmiyor musun falan başladı yardırmaya. bu sefer abuk sabuk rüyalar görmemiştim ama yine kalkarken sanki uykumda biri beni sabaha kadar zütten gibmiş gibi her yanım ayrı ağrıyordu. uyku sersemiydim, babaannem hiç görmediğim kadar sinirliydi gözleri fal taşı gibi açılmış bana saniyede yüzlerce soru soruyordu. biraz kendime gelince, babaannecim biraz sakin ol ben hiçbir şeye dokunmadım diye durumu izah etmeye çalışacaktım ki yalan söyleme bana diye sert bir tokat çaktı suratıma. bu arada babaanne deyince aklınıza tonton beyaz saçlı ufak tefek teyze gelmesin, iri yarı kalıplı bir babaanem var panpalar. ağırıma gitti yalan söylemiyordum, dün gece zaten başıma bin bir garip olay gelmişti neden yalan söyleyecektim ki babaanneme. sonrasında babaanneme sakin olmasını ona anlatmak istediğim şeyler olduğunu, aşağı inmemizi falan söyleyip sakinleştirdim. tamam dedi biraz yumuşadı kabul etti ama dedi buraya başka bir kilit takmamız lazım git aşağıda dikiş makinasının olduğu masanın çekmecesinde kilit olması lazım kap gel. koşa koşa gittim alıp getirdim kilidi verdim babaanneme. asma kilidi taktı, takarken garip bir şeyler söyledi arapça. artık iyice kıllanmaya başlamıştım ne vardı dıbına koydumun odasında bu kadar saklanacak kilit vurulacak?

ahahahahahaha panpalar ben nasılsa kimse giblemiyor, okumuyor diye rahat rahat kendi kendime takılıyorum zannediyordum lan. okuyanlar varmış amk. devam ediyorum.

bi yandan beyaz show'u izleyip ergen beynimle esprileri anlamaya çalışırken bi yandan da cinolarımı zütürüyordum fakat içimde inanılmaz bir korku vardı. bu odunpazarı diye bahsettiğim lanet pislik yer nasıl bir yer panpalar biliyor musunuz şöyle tasvir edeyim, hani şu günümüzde dabbe'dir falan filmler var ya. tam işte onların geçtiği mekanlardaki gibi bir yer. daracık sokaklar, kerbinten yapılma osmanlıdan kalma evler, evlerin içi desen dar, tavanları basık eski püskü, bahçesinde kömürlüğü, hurdalığı wc'si dışarıda olan tam böyle korku filmlerinde geçen mekanların birebir aynısı dıbına koyim. allahtan o dönemlerde dabbe mabbe yoktu da izleyip iyice tribe girmemişim. neyse konumuza dönelim tv izliyorum falan odanın ışığı açık, antrenin ışığı açık korkudan ölmemek için elimden geleni yapıyorum. kaldığım odadan antreye açılan ufak bi pencere var panpalar alanı toplasan 4 karışı geçmez ufacık bir şey böyle ordan da bahsettiğim dedemin odasının kapısı gözüküyor, o pencereye bakmamak için elimden gelen her şeyi yapıyorum. bir türlü uyuyamadım dedim balkona çıkıp bi sigara içeyim bari kendime geleyim sonra uyurum heralde. o kapının önünden koşarak geçip balkona çıktım hemen bi sigara yaktım rahatlamıştım biraz derken karşı tek katlı evin çatısında parlayan iki çift göz gördüm. simsiyah bir kedi (belki rengi başkaydı gece karanlığında neredeyse hiç ışık yoktu panpalar) beni izliyor. ama zerre kıpırdamıyor dimdik bana bakıyor sadece. korkudan ne yapacağımı şaşırdım, kafamdan kaynar sular dökülmüş gibi oldum, rüyalarımda, günlük hayatımda hissettiğim o gözlerin beni izleme muhabbeti bu sefer birebir karşımdaydı gözümün önündeydi korkudan kalbim yerinden fırlayacakmışçasına atıyordu. bir an evvel kaçmak için sigaramı hızlı hızlı içtim ben sigaramı içerken dıbına kodumun kedisi bir milim bile hareket etmeden kafasını gözünü oynatmadan beni izlemeye devam ediyordu. korkudan ölecek gibiydim hemen koşarak içeri kaçtım, kapıyı kapatırken bile kedi hala bana dimdik bakıyordu beni izliyordu adeta. hani olur ya, sevmediğiniz hoşlaşmadığınız bi elemanla bakışırsınız "seni gibicem" bakışı atarsınız, aynı öyle bakıyordu bin kurusu. korkudan ölecektim heralde hemen koşarak kaldığım odaya gittim televizyonun sesini biraz daha açtım yorganın altına girdim, bütün ışıkları açık bıraktım uyumaya çalışacaktım.

panpa oraya sonra gelicez, odanın varlığı aklımdan çıkmıştı o an. birkaç korkunç gerçekle yüzleşince odada neler olabileceğine dair tırsmaya başlamıştım yani. kapısında asma kilit falan olan bi' oda düşün amk.

akşamüstü gibi yola koyuldum, gibtimin yokuşunu tırmana tırmana babaanemin evine geldim. kadıncağız onunla kalıcam diye sevindi mutlu oldu hatta ağladı, biraz sohbet ettik derslerin nasıl gidiyor falan yemek ısıtmaya yeltendi açsındır deyip yiyip geldim babaanne eline sağlık zahmet etme aç değilim diyerek kalbini kırmadan kibarca reddettim. derken saat 9-10'a yaklaşıyordu artık yatma vakti yaklaşmıştı. babaanneme üst katta kalmak istediğimi söyledim hem ben geç uyurum seni rahatsız etmeyeyim tv falan izlerim diye düşünüyordum içimden de balkonda gece rahat rahat takılırım amk diye geçiriyordum ki o ince detay aklımın ucundan bile geçmemişti. üst katta dedemin odası vardı amk. o odanın kapısında sürekli asma kilit dururdu, ne zaman sorsam yine geçiştirilmiştim, ne annemin ne babamın de abimin o odaya girdiğini veya girmeye yeltendiğini daha evvel hiç görmemiştim ama dedemle ilgili olayları artık biliyordum. babaanemle beraber üst kata çıktık, yatak yorgan çarşaf falan ayarlamak için. üst katın kapısından adımımı atmamla o oda gözüme çarptı panpalar ne yapacağımı bilemedim korkudan dizlerim titremeye başlamıştı, nasıl daha önce düşünememiştim bunu dıbına koyim içten içe kendimi kemirmeye başladım. babaannem yatacak yerimi yorganımı falan ayarladı iyi geceler yavrum deyip alt katın yolunu tuttu. düşünüyordum kendi kendime gibi tuttum diye kesin korkudan altıma sıçardım lan. hemen televizyonu açtım, televizyon dediğim de televizyon demeye bin şahit ister panpalar yaşça benden büyük ilk renkli televizyonlardan dıbına koyim. kendimce plan yaptım beyaz show'u izleyerek uyuyakalacaktım ve böylece o kötü düşünceleri, öğrendiğim gerçekleri aklımdan çıkarmış olacaktım.

bu olayları öğrenmemle birlikte o rüyalar gene başladı dıbını ızdırabını gibeyim. hafiften kıllanmaya başladım da ne alakaydı dedem cinci büyücüyse bana ne amk diyordum ama olayları bağdaştırmaya çalışıyordum. sonra karar verdim gidip babaannemden dinleyecektim hikayeyi ve bu durumu ona anlatacaktım. bizimkilere olaydan hiç bahsetmedim çünkü ister istemez bir bağ kurmaya çalışıyordum. rüyasıdır gözüdür derken yannan gibi geçen bir haftanın ardından babama haftasonu babaannemde kalmak istediğimi hem sessiz sakin ders çalışacağımı söyledim, yüzü güldü muallaknin hoşuna gitti hem ona da arkadaşlık etmiş olursun yalnız yaşıyor kadın diye ekledi biraz da harçlık verdi. sırt çantamı hazırladım, verdiği harçlığın bi kısmıyla püskevit cino falan depoladım, babaanemin evi olsun tabağı çanağı çatalı kaşığı olsun çok pistir. güzel yemek yapar ama pis amk yiyemezdim orda. o yüzden bişiler depolamak zorundaydım bi de winston light aldım iki katlı bahçeli ev gece balkonda keyif yaparım diye umut ediyordum olacaklardan tamamen habersiz masum bir şekilde

selam panpalar birazdan başlıyorum

Panpa hala pgiboljik destek alıyorum. Ölçüyü sana bırakıyorum...

Panpalar selamlar
Yarın saat 8.30 da vizem var yarım saat içinde soruları çözüp eve 9.30-10.00 sularında dönüp bütün gün anlatacağım hikayeyi merak etmeyin... Bugün birkaç aksilik yaşadım maçı falan da izleyemedim kusuruma bakmayın.

panpalar kusura bakmayın manchester united-manchester city maçı vardı ona dalmışım amk. devam ediyorum.

bu olayları öğrenmemle birlikte o rüyalar gene başladı dıbını ızdırabını gibeyim. hafiften kıllanmaya başladım da ne alakaydı dedem cinci büyücüyse bana ne amk diyordum ama olayları bağdaştırmaya çalışıyordum. sonra karar verdim gidip babaannemden dinleyecektim hikayeyi ve bu durumu ona anlatacaktım.

--- panpalar maç fena, son zamanların en keyifli futbol maçına şahitlik ediyor olabiliriz ufak bi' ara veriyorum.

devam ediyorum panpalar merak etmeyin

hiç mi okuyan yok lan binler, şu kadar entry girince yazıyorum vs. diye naz etmedik diye kimse mi okumuyor amk.

o gün içim içimi yemeye başladı. herhalde ben evlatlığım falan diye düşünüp kafayı sıyırma eşiğine kadar gelmiştim. babaannemden 20 lira haçlığı kaptığım gibi bizim binlerle buluşmaya çarşıya gittim. sinemaya gidip kafede tavla falan oynadık amk ahahaaahah. bu babamla olan muhabbet tamamen çıkmıştı. ne zaman çocukların yanından ayrılıp tek başıma kaldım, yine aklıma geldi. korka korka gittim eve, kesin evlatlık falandım ben başka bir şey gelmiyordu aklıma. neyse eve geldim odama gidip üzerimi değiştirdim falan derken babam seslendi oğlum gelir misin diye. gittim ama nasıl korkuyorum, sesim titreyerek efendim baba noldu falan. oğlum dedi bugün sormuştun ya neden bize garip garip bakıyorlar diye onu anlatıcam dedi. başladı anlatmaya, dedemin ben çok küçükken öldüğünü biliyorum yani ben hiç tanımıyorum panpalar zaten yukarda da yalnız yaşayan babaannemi ziyarete gittiğimizi söylemiştim. neyse, bu benim dedem büyüdür, cindir bu tarz şeylerle çok fazla uğraşan bir adammış. odunpazarında bu yüzden herkes tarafından kötü gözle bakılan bir adammış, kendisine ve etrafına çok zarar vermiş hep uğursuzluk getirmiş falan. hocaymış yani amk. ben bunu duyunca bastım kahkahayı amk ateistiz ya sözde, aklımdan neler geçiyordu babama anlattım üvey evlat falan olduğumu zannedip çok korktuğumu falan ama bin babam istifini hiç bozmadan daha bitmedi oğlum dedi. bir an önce anlatsın da gidip knight oynayayım amk diye geçirdim içimden dinlemeye devam ettim, söylediğine göre dedem ölmeden evvel kaybolmuş. odunpazarının üstünde bademlik denen bi yer vardır panpalar böyle orman gibi ama tam olarak değil mini-orman falan desek yeridir. kaybolduktan bir kaç haftasonra cesedi bu bademlik dediğimiz yerde yanmış olarak bulunmuş. bunu duyunca içimden bi hasgibtir çektim. ürperdim açıkçası korktum amk. kim korkmaz ki. babamın gözünden bir kaç damla yaş düştü allah rahmet eylesin dedi. bende amin dedim odama geçtim.

konuyu anneme açtığım günün gecesi rüyalar kesildi. sabahları da artık dayak yemiş gibi yorgun uyanmıyordum. heralde izlediğim bir filmden etkilendim vs. diyerekten geçiştirip anneme durumu anlattım o da sevindi. yani en azından biz şey olmadığını bitip gittiğini zannediyorduk. uzunca bir süre rüya falan görmedim hayatım normale dönmüştü.
bi haftasonu babamla yalnız yaşayan babaanemi ziyaret etmek için odunpazarına çıkıyoruz. çıkıyoruz dediğim, eskişehir'i bilmeyen panpalar için özet geçeyim odunpazarı bayağı bi yokuştur osmanlıdan kalma eski evlerin olduğu tarihi bir mekan turistler vs. çok gelirler. neyse konumuza dönelim, pederle çıkıyoruz. 2-3 haftada bir babaanemi ziyaret etmeye geliriz. dıbına kodumun yeri sokakları dar, herkesin herkesi tanıdığı varoş bir yerdir. küçüklüğümden beri dikkat etmişimdir, oradaki konu komşu teyzeler amcalar bizi ne zaman görse birbirlerine böyle eğilip bir şeyler fısıldarlar garip garip bakarlar. bu durumu küçüklüğümden beri fark etmişimdir. hatta kendimi bildim bileli babama anneme bu insanların neden bize garip garip baktıklarını sorsam da cevap alamamış sürekli geçiştirilmişimdir. ama o gün pederle giderken insanların bu tuhaf hareketlerine dayanamayıp, ergenliğin de verdiği cesaret ile babama atarlı atarlı bu insanlar bizden ne istiyor baba kaç senedir ne zaman sorsam geçiştirdin ne istiyorlar bizden ya diye serzenişte bulundum. babam bu sefer hiç sesini çıkartmadı, geçiştiremedi, yüzü düşmüştü. az evvel güle eğlene tırmanırken babamın beti benzi atmıştı resmen. çok kısık bir sesle tamam oğlum anlatıcam ama eve gidince dedi.

bu ve benzeri rüyaların ardı arkası kesilmedi panpalar. rüya sürekli değişiyordu ama ortak nokta hep gözlerdi. dıbına kodumun gözleri ne istiyordu benden, kimin nesiydi? geceler artık bana cehennem olmuştu geceleri artık sürekli korkuyla uyanıyor sızıp sızıp uyanıyordum. ışık açık uyumak istesem de babamdan koca adam oldun karanlıktan mı korkuyosun diye ayarı yedikten sonra artık gibseler o ışık açık uyumazdım. gündüzleri benim için daha da beter olmuştu. ruh gibi geziniyordum etrafta amk. derslerde uyuyor kimseyle konuşmuyor hiçbir şey yemiyor içmiyordum. ailemden birilerine anlatmaya da cesaret edemiyordum ama artık bu duruma bir son vermek gerekiyordu. anneme anlattım, rüyaları geceleri sürekli uyandığımı hissetiklerimi. annem önce kızdı neden daha önce anlatmadın diye son bir kaç gündür durumu o da anlamış ama önemli bir şey değildir diye pek sallamamış. annemle bir sonuca varamadık neden böyle olduğuna dair hiçbir fikrimiz yoktu. dur bakalım biraz daha devam ederse bi doktora gideriz diye kararlaştırdık annemle.