0
Beyler sizleri etrafımdakilerden daha samimi bulduğum için size derdimi ve yaşadığım bir olayı anlatıyorum benim babam polis annem icra memuru. Beyler bu ülkede birçok kişi yargısız infaz yapıyor annem icra memuru olduğu için borçlu olan ve borcunu ödemeyen vatandaşların eşya veya taşınmazına el koyar. Babam da polis ve mesleği için bazen beni küçük kareşimi bile aksatır. Gezi olaylarından sonra insanlar polise öyle kin beslediler ki (haksızlar demiyorum) hiç bir ayrım yapmadan polisi yerlere vurdular. Babam polis demekten korktum beyler bu duyguyu anlayabilir misiniz? Babamın mesleği sorulunca devlet memuru dedim polis olduğunu söyleyemedim. Neyse geçen gün yaşadığım olaya gelelim, annem icra memuru olduğu için borçlu bir eve hacze gitmişti. Normalde jandarmayla gidilir ama jandarmanın uzaklaştığı bir anda annem şiddete maruz kaldı. Annemin zaten bir takım sağlık sorunları var bir de bu üstüne geldi ama en çok babam üzüldü. Ben de babamla konuşmaya karar verdim. Bu ülkede yeterince kötü şey yaşadık sen ve annem hakarete hatta şiddete maruz kaldınız yakında şark görevin çıkacak doğuya gitmek zorunda kalacağız orda şartlar daha zor yurt dışına akrabalara gidelim dedim.
Babam bana şöyle dedi "Yıllarca ekmeğini yediğimiz vatanı, yunanistana kaçan alçaklar gibi terk edeceğimize kuruyan toprağımızı kendi kanımızla sularız"
Çok duygulanmıştım ve kim polise ne derse desin babamla gurur duyuyorum.
Özet: özet yok panpalar okuyun
