kokunu yastığıma zütürürdüm

yüzümden tebessüm kaçtı

yoksa insanların pis olduğunu mu anlıyoruz lan ilk aşkımı, ilk dostluklarımı hatırlıyorum da o heyecan masumiyet falan sanki cam arkasından eskiyi izliyormuşum da birdaha asla dokunamayacakmışım gibi geliyor bütün dostlarımı kaybettim bütün aşklarımı da şimdi ne yapacağım ki ben tek başıma kime güvenirim ki bu saatten sonra kimle anlaşırım nasıl yalnız yaşarım

olm hiç birşey geçmiyor lan ailemle aram tak gibi , hayatta aşık olabildiğim sevebildiğim bir kadın vardı oda gitmiş nişanlanmış , iş desen iş yok , hayat anldıbını gözümde çok yitiriyor bütün bu dertlerin arasında niye aklıma hiç durmadan o geliyor ki nefes aldırtmıyor sanki o yanımda olsa diğer zorlukların hepsini bi çırpıda aşacakmışım gibi geliyor ama tek başıma çok güçsüz hissediyorum lan bunca derdin arasında niye böyle lan bu birde aşkı küçümserler

neden zütüremeyeyim başkalarına zarar vermeyeceğim bi olay benden başkasını ilgilendirmez benim ölüp ölmemem bu sözlükteki kimin gibinde

bazen hiç bir şeye anlam veremeyip intihar etmek istiyorum , yaşım oldu 22 okulu bitirdik başımda baba diye bi huur çocuğu var it gibi çalışıp eve para getirsemde yediğin içtiğin her şey benim paramla gibi şeyler söyleyerek darlıyor , para yok , vaktim yok , hayat geçiyor oldum olası yalnızım, sokaktaki köpeği çağırsam sevmek için o bile gelmiyor siz düşünün aq ulan diyorum bazen annem olmasa da intihar etseydim cidden bu ömür böyle geçmiyor lan acı içerisindeyim keyif aldığım bir an yok şu gibtiğim hayatından nasıl keyif alınır ya benim konumumda

Aslında Tümörüm de beni öldürse süründürmek yerine daha tatlı olabilir gerçekten bıktım

Nerden baksam hayatım gibilmiş param yok pulum yok benden bir gibim de olmaz bana kalsa intihar edicem ama o da ha diyince olmuyor işte kimse üzülmese anam ağlar sırf o aklıma geliyor vazgeçiyorum

Ülkemin anası gibilmiş dolar 5 lira sevdiğim kız ben onu deliler gibi severken beni terk etmiş beynimde Tümör var babam bana bir köpek gibi davranıyor daha 22 yaşında yaşamaktan soğuttular

içimden geçmiyor değil ama anacım olmasa işim yok

göğsüme anılar çöküyo uyutmuyo neden böyleyiz acaba aq

mezun oldum iş arıyorum iş yok , babamla aram kötü , kız tekmeyi koydu ,para yok , gelecek yok , bunalım var ölüyorum içim daralıyor

biraz bizden parça

para yok

ne sigaram var ne alkolüm açıyorum efkarlı şarkıları mal mal ekranı izleyip üzülüyorum niye hep ben üzülüyom lan

iyileşmez , artık hiç inanmayınca

arkadaşlarıma bile anlatamadığım şeyleri geliyorum burda size anlatıyorum belki okuyan vardır yoktur bilmem ama insanda çok az da olsa bi rahatlama getiriyo iyi ki varsınız amk

niye böyle acaba şu göğüs kafesindeki yangını dindiren bişey yok mu

en son intihar edicem aq anca o paklar beni bu şeylerin arasından kafamı sıyırmak üzereyim şu 2 3 senedir

para yok diye sigara alkol kullanmıyorum kanka be

yolla panpa

ne istesem olmuyor amk ben anlamadım bu işi yaş 21. para yok , sevgili yok (gerçi bu tipe tak atsan yapışmaz) , okulda başarı yok , mezun olunca iş yok , yeterli zaman yok , en ufak bi gibim istesem alıcak para yok ben ne tak yicem la olm bu hayatımın bu kadar taktan olduğu gerçeğini yaşım büyüdükçe anlıyorum keşke ufak olarak kalsaydım lan ben ne gibim yiyecem acaba bundan sonrasında parasızlığın annesini gibeyim son senem şimdi bi askere gidip gelirim sonra asgari ücretli bi işte gibilene kadar çalışırım bide annem babam öldüğükten sonra toptan müebbet yalnızlık of be olm ne gibko hayat anlamadım

olm ben bunu niye sürekli açıp açıp okuyorum kendimi buluyorum diye mi acaba

gidiyor bir şeyler yolunda gitmiyor

canlı çıktığı bir yangın