angaralı namık derler çevrem bana, sevilirim dostlarım çoktur. pek beceremem öyle uzun uzun anlatmayı direk mevzuya gireyim. tam 183. günü terk edilişimin... 183 gün la 183 dile kolay. hani olurya radioda sevdiğin müzik çalar aklına o gelir sonra gözlerinden bir iki damla yaş süzülür sonra yastığa gömülüp ağlarsın saatlerce. insana en çok ne koyuyor biliyon mu? onu görebilmek için yağmurun altında beklediğim sırılsıklam olduğum saatler... aslında hepsi değer tekrar olsa yeniden beklerim saatlerce... hani birde rakı masasında hüzünlü şarkı çıkınca gelir aklına... ikinci dubleden sonra bitersin... ortamdan müsade alırsın. neden mi? ulan delikanlı adam ağlar mı?yediremezsin... olmuyor la gardaş. bu kadar çok sevdiğim için yediremiyorum. pişman değilim onunla geçen her dakikam bana dünyamın en güzel zamanları geliyor. her aklıma geldiğinde attığı ses kayıtlarını, mesajları okuyorum... bilemiyorsun işte tam kalbim kin doluyken tekrardan aşık oluyorum. sonra bana yaşattıkları geliyor aklıma... her akşam beddua ediyorum. sende sev ama sevilme sözcüklerini en çok kullanan adam benim herhalde... sevmeyin la vallaha sevmeyin. tam 183 gün oldu şafak sayar gibi gün sayıyorum. biliyorum şafak çook karanlık ama bir umut bekliyor insan aramasını. diyeceğim o ki amacım ne prim ne trend dertleşecek adam arıyorum. hani bir replik varya "hüzünlü değilim, mizacım böyle" tam olarak buyum dıbınakoyum. şu dünyadan tek beklentim onunla tekrar eskisi gibi olabilmek...
http://c12.incisozluk.com...11506/9/2503409_oe3fd.png 
