@21 anladım panpa işin zor ama hallolur bir şekilde çok fazla var naylon staj yapan çünkü herkes hallediyor bir şekilde

@11 panpa eğer okulda aran iyi olan hoca varsa onlar yardım eder sana onlarla konuş bence

panpa naylon olarak gösterdiğin yerden yardım edecek birileri yok mu

tövbe et putperest pekekent böyle başlık mı olur

sonunda yağmuru yağmur yağarken gibmezsen dinlemem amk

yine bir gün oturduk bu panpamla 350 karı gibtik bir haftada ne güzel günlerdi be

yavaş yavaş sazanları topluyorsun panpa

ben onu duyduktan sonra korkudan deli gibi atan kalbim bu sefer heyecandan o şekilde atmaya başladı. sonra kalktık yanında yürüyorum ama ne diyeceğimi bilmiyorum. sınıfına bıraktım bunu ve geçtim sınıfa suratımda aptal bir gülümseme resmen sınıf aydınlanmış sanki, geçiyorum sırama hocayı bekliyorum. bu bin arkadaş geliyor ben buna anlatıyorum, dün şöyle şöyle oldu diye ben onları anlatınca bu basıyor kahkahayı bütün sınıf bize dönüyor, ben diyorum sakil ol lan falan bu tamam diyor susuyor. ben bugünkü olayları anlatınca da buda mutlu oluyor. neyse ben soruyorum buna lan tamam sevgi de dedi senden hoşlanıyorum ama ben ne yapacam şimdi. bu bana dedi ki git çıkma teklif et.

bu bana sevgi sahanın orada seni bekliyor diyor ve gidiyor. ben iyice tırsak bir konumda kararsızlık içinde kalıyorum. neyse diyorum ecelden kaçış yok çıkıyorum sınıftan aşağı iniyorum sahanın arka tarafındaki bankta oturmuş sevgi ben ona doğru yürüyorum ama resmen o arada terden sırılsıklam olmuşum. gidiyorum yanına;
s-çdbhm merhaba
b-merhaba(duyulmayacak kadar kısık bir sesle)
s-dün niye öyle kalkıp koştun
b-bilmiyorum(yine aynı ton)
s-peki söylediğin şeyde ciddi miydin
ben bunu duyunca kaldırdım kafamı sevginin yüzüne baktım, öyle sinirli ya da korkutucu bir ifade yoktu bende biraz cesaretlendim ve evet dedim. sevgide başladı konuşmaya ama ben konuştaklarından anladığım tek şey 'bende senden hoşlanıyorum' oldu.

sonraki gün bizimkiler kaldırıyor babam okula bırakayım seni çarşıda işim var diyor, lan düşünüyorum ta okulun kapısına kadar bırakacak bu beni ya orada onu görürsem. neyse babamla biniyoruz arabaya bırakıyor beni okula, ben arabadan iniyorum ama sanki etrafımda her şey yavaşlamış, benim kalp saniyede 1500 atıyor. yavaş yavaş yürüyorum sınıfa doğru sürekli bakıyorum etrafıma şimdi biri gelip dalga geçecek diye ama olmuyor ve giriyorum sınıfa geçiyorum sıraya oturuyorum, daha 15-20 dakika var o arada biri giriyor sınıfa ve 'çdbhm burdamııyy' diye soruyor öndeki, sınıfın inek kızına o arkada diye beni gösteriyor ama bende arkada resmen donuma sıçıyorum ve bu geliyor yanıma.

tabi bu heyecan geçince beni bir korku salıyor ki anlatamam, sürekli kafamda kuruyorum;
-lan kesin şimdi arkadaşlarına anlatır benim bu salaklığımı bütün okula rezil olurum, nasıl gideceğim lan okula herkes dalga geçecek benimle
-tabi geçerler amk hangi insan yapmıştır böyle bir aptallık gitti kıza senden hoşlanıyorum dedin sonra kalkıp deli dana gibi koştun
-ya belki de o da benden hoşlanıyorsa
-niye hoşlansın amk eziğin tekisin kızla daha doğru dürüst konuşamıyorsun bile
kafamda böyle kendi kendime konuşurken akşam oluyor ben eve gidiyorum. ama uyku yok bana o gece yarın okuldan nasıl yırtarım diye düşünüyorum.

ama sonraki gün deli cesareti işte ben sevgiyi görüyorum okulun yanındaki parkta dersin başlamasına yarım saat falan var, uzaktan selam verdim buna o da verdi seldıbını dedi gelsene daha çok var derse. neyse gittim bunun yanına dedi naber ne yapıyorsun birkaç gündür göremiyorum seni okulda falan ben bir şeyler geveledim, neye aradan 3-4 dakika geçti sus pus oturuyoruz biz yan yana benim kafa bir önceki gün bu binin ban anlattığı taktiklerde, sonra ben aniden dönüyorum buna ve ben senden çok hoşlanıyorum diyorum ve ayağa kalkıp deli gibmiş gibi koşuyorum o heyecanla 15 dakika kadar koşmuşum bilmemne avmye kadar amk.

dedim ben buna sana bir şeyler anlatacağım ama kimseye anlatma falan, bu da tamam dedi ben anlattım işte olum benim hiç kız arkadaşım olmadı nasıl sevgili olunur, kızla oturup konuşamıyorum bile ne yapacağım dedim. Bu başladı konuşmaya sanki donjuan pekekent susmuyor konuştuğu her on kelimeden dokuzunda da kendini övmekten başka bir şey yapmıyor muallak. bende arada yakaladıklarımla kafamda taktik oluşturmaya çalışıyorum. neyse bu o gün baya anlattı bana yok şöyle yap yok böyle yap falan ama dediği şeyleri ben nasıl yapacam onu söylemedi bana, lan zaten dediğin şeyleri kızla konuşabilecek olsam bende yaparım ama yok konuşamıyorum işte amk kızla karşı karşıya geldimmi kendimi unutuyorum neredeyse.

ama o zamanlar sınıf bir arkadaşım var tam bin diye tabir ettiğimiz tip biri bu geliyor bana sürekli teklif et teklif et diye kafamı gibiyor. ben bir gün okul çıkışı dedim buna gel bir şeyler yiyelim hem de oturup konuşuruz bu da tamam dedi. bitti okul ben bakınıyorum buna bu yine toplamış bir kaç kızı yanına güle oynaya çıkıyorlar, beni görünce bağırdı 'kankii geliyoree bekle beni'(o aralar bir dizi var bilirsiniz emret komutanım, bu çocuk oradaki bu sinyor bilmemneyi canlandıran çocuğa benziyor zaten kendiside dizideki karakter gibi konuşmaya falan çalışıyor bildiğin ergen amk). neyse gittik dönerciye oturduk.

bu da (ismine sevgi diyeyim) yani sevgide yurtdışından o sene dönmüş ailesi problemli ve onların yanında rahat okuyamayacağını düşündüğü için halasını ikna ediyor ve okumaya türkiyeye geliyor. yurtdışında doğma büyüme biri olduğu için türk kızlarına göre daha rahat bir kız ben içine kapanık biri olduğum için yanına gitmeye utanırken o kolay kolay türk kızlarının yapmayacağı bir şekilde geliyor yanıma muhabbet etmek için. biz böyle muhabbetlerimiz arttıkça onunla yakınlaşıyoruz sınıftaki çocuklarda sürekli bizi gördüğü için ağzımı arıyorlar o ara ben diyorum yok kız arkadaşım değil ama onlar diyor o zaman kıza çıkma teklif et. e dıbına koyiim ben daha kızla doğru düzgün konuşamıyorun nasıl çıkma teklif edeyim tabi bunları sınıftakilere söyleyemiyorum da taşşa malzemesi olmayalım diye.

daha sonraki günler bu yine iletişime geçmeye çalışıyor benimle, ben her gün eve dönünce kendimi cesaretlendirmeye çalışsamda yok olmuyor onu karşımda görünce sesini duyunca konuşamıyorum kelimeler çıkmıyor ağzımdan. ama işin iyi tarafı o daha rahat bir kız diğer insanların onun hakkındaki düşüncelerini önemsemeyen biri. Hal böyle olunca zaman geçtikçe benim tek kelime ile başlayan cevap cümlelerim 2,3 diye çoğalıyor ve birbirimizi tanımaya başlıyoruz. Ben her gün okula gitmek için can atan birine dönüşüyorum onu görebileyim diye.

gelecek umutsuz gibi görünürken biri ile tanışıyorum, nasıl duyduysa benim yurtdığından döndüğümü duymuş. bir gün okula geliyorum ve yanıma biri geliyor ve o yaşadığım yerde kullanılan yabancı dil ile bana nasılsın diye soruyor, ben tabi afallamış bir şekilde dönüyorum bana soru soran surata doğru ve onu ilk defa orada görüyorum. meğer buda o sene dönmüş yurtdışından ailesi hala orada ama o buraya liseyi burada okumaya dönmüş akrabalarıyla birlikte yaşıyormuş. biz o gün bununla tanışıyoruz falan ama sohbet yok ortalıkta o bana bir şeyler soruyor ben zaten utangaç bir insanım ve sene başından beri yaşadıklarımdan dolayı da iyice içime kapanmışım ve benim onun sorduğu sorulara verebildiğim cevaplar tek kelimeden oluşan cümleler oluyor.

yıl 2005 ben o zamanlar liseli pis bir ergenim, etrafımdaki insanlara göre daha olgun düşünebilen bir insandım ben ama yine de ergenliğin verdiği aptallıklarım da yok değildi tabi. ben babamın işinden dolay dolayı istemeyerek gittiğim 3 senelik yurtdışı yaşamından dönmüştüm o sene ve gitmeden önce beni tanıyan herkesin takdir ettiği derslerde çok başarılı biri olan ben döndüğümde de öyle olacak sanıyorum ama işin öyle olmadığını, olmayacağını çok geçmeden anlıyorum. adaptasyon sorunu bazı derslerden çok geride kalmış olmamdan dolayı ortalama bir öğrenci olup çıkıyorum, zaten insanlarla kolay kolay iletişime geçemeyen biri olarak okulda arkadaşım diyebileceğim kimse de yok durum böyle olunca iyice içime kapanıyorum o zamanlar.

@6 @7 biliyorum panpa ama dota oynamayan birisi tp olayının hiç olmadığını düşünebilirdi o yüzden eklemek istedim

kötü çocuk pekekent

dotada baseye yürümek zorunda değilsin tp de atabilrisin muhterem kardeşim

yoktur amk lan zaten gereğinden fazla il var türkiyede yeter lan her yer şehirlerle doldu

hayata geç kaldığının göstergesi olan durumdur.
edit: lan bu başlığı okuyunca kendimi bir an ekşide sandım amk.

panpa şimdi ben şu anda 2. üniversitemdeyim ilkini ailemin yanında okudum yani ben tercihleri yaptığımda babamın tayini çıktı sonuçlar açıklanınca babamın tayin olduğu şehri kazanmıştım başlarda gitmemeyi bile düşünmüştüm ama sonra tekrar kazanamama korkusuyla gitmiştim benim ailem çok sıkmazdı beni ve liseden en iyi arkadaşımda aynı nokula gelince benim için iyi oldu istediğim zaman arkadaşımda kalabiliyordum kız arkadaşım olunca ona zütürebiliyordum evde sürekli yemeğim hazırdı temizlik bulaşık derdi yoktu ama şimdiki üniversitede 2. yılım bitti ben direk eve çıkmıştım eğer geleceğe yatırım yapmak istiyorsan başka şehirde oku derim ama eğer zora gelemem diyorsan ailenin yanında oku çünkü ailenden ayrı olunca aç da kalacaksın temizlikti yemekti bunlar da zor gelecek sana.

doğrusu çal diyorlar ben hırsız mıyım olacaktı ama alamadım amk
Kendi kendimin kölesiyim panpalar ve kendime ilk emrimi veriyorum;
eğer @2 seni giberse kendi girini silme oç