çükü vermeye giriyorum. eğer sizinde zütünün yanıyorsa çüküleyerek intikdıbınızı alabilirsiniz.

yaklaşık 1 hafta önce ablamlara gittim. iki otobüsle falan gidiyorum gece oldu dedim kalayım bari burada sabah geçerim. neyse face, intagram komikli videolar izliyorum. gece oldu 3.30 suları dedim ufaktan uyuyayım. tuvalete gidip yatağa geçicem. herkes uyumuş tabi saatler önce salonda osursan mutfaktan duyulacak öyle bi sessizlik. lavaboda elimi yıkıyorum ağlama sesi falan geliyor. ulan dedim heralde yan komşudan geliyordur herkes çocuklu apartmanda. çıktım neyse koridorda bi baktım yeğenlerimin birinin kapısı aralık... lan nasıl olur daha biraz önce tuvalete girince kapalıydı falan. neyse uyanmış heralde dedim. kapıya doğru eğildim bi baktım içerden fısıldaşma sesi geliyor. ulan dedim heralde bizim yeğen uyandı ablam, eniştem de çocukların yanına geldi.

2 rez'e devam eder.

"üstad adın nedir?"
üstad durur mu yapıştırmış cevabı: NECiB FAZIL KISAKÜREK

iki gün önce youtubea yüklediği videoyla resmen duyurmuştur.

ne birası sevim, benim adım cemil.

vanlı necip hoca detected

demin bi başlıkta denk geldim. kullanıcı adını nasıl girdiğini merak ettiğim arkadaş. sordum, dışarıya en son kavimler göçünde çıkmış.

kimse dönmemiş bile. böyle olmayacaktı.

evet uzun süre öyle düşünüyorum. ancak pgibolog desteğiyle bile bunun atlatılmasının kolay bir şey olduğunu düşünmüyorum. zira üniversite 3. sınıfım ancak bu süreci liseden evvelden beri yaşıyorum.

bahsettiğim nasihat bu değil, tavsiyeler olarak algılıyorum bunları. teşekkür ederek şunu eklemek istiyorum; zevk alacağım şeyleri çok denedim misal, araba kiralayıp bir kaç gün şehir turu yaptık. kız kalesine gittik gece denize uzanıp bira içtik, ayda bir ankara'yada giderim falan. ama mutlu olamıyorum. vurgulamak istediğim şey asosyal olmak değil; aksine bir şeyler yapıyorum ama mutsuzum.

sorun olarak bir şeyler belirtmedim, kimsenin intihar etmesini de söylemedim. bahsettiğin aktiviteler ne? sinema tiyatro falan mı? konser hariç hepsini denedim. sonuç aynı.

kaç kişi bana kulak verir bilmiyorum. ancak içimi dökmezsem çatlayacağım. şuan öğrenci evinde kalorifer peteğine sırtımı dayamış elimde kegib siyah eldivenler ve kafamda bereyle size bunları yazıyorum. biliyorum bu sözlükte çoğu insan milliyetçi ya da türkçü. ben bir kürt olarak kürtlerin ve türklerin barış için bu çabalarının tamamen yetersizdir ve hiçbir sonuç getirmeyeceğini söyleyerek kapatıyorum; ülkenin şuan ki içinde bulunduğu durumu (çok anlamam ve çok da sevmem siyaseti.).

yavaş yavaş demek istediklerime doğru geleyim o halde: hepimiz kendi küçük hayatında istediği çoğu şeyi yaşayamadan/yapamadan ölüp gidiyor. hayatta kaç saat mutlu oldunuz sorusuna -içten- kaç insan güne denk düşecek saat söyleyebilir? ben söyleyemem. taş çatlasın 10 saat diyebilirim ki çoğu zamanda taş çatlamaz. hayatta insanın kendisini değerli hissedeceği birkaç gün olmalı diye düşünüyorum. ancak bunun imkansız olduğunu da biliyorum. ne zaman mutlu olacağız? zamanla yarışıyoruz ve onu muhtemelen de solluyoruz ve ileride yalnız başımıza zamanın yetişmesini bekliyoruz. işte ondan sonrasını ölümü beklemektir diye yorumluyorum. hepimiz şimdi zamanla kıran kırana savaşıyor ve kazanıp kaybediyoruz.

kendi hayatım, tamamen bir fiyaskodan ibaret. belki insanlar sürekli bir şeyler beklediği için bir halt olmadığıma inandırdı beni. beni evden çıkmayan asosyal biri olarak canlandırmayın kafanızda, aksine böyle olmayı isterdim. ama nedense asosyal insanların rahat insanlar olduğunu düşünüyorum. ben değilim, "highly sensitive person" yani aşırı hassas kişilik'im. asosyal bir birey olmayı yeğlerdim. insanlara değmemeyi, onlarla iletişim kurmamayı daha kabul edilebilir olarak algılayabilirim. çünkü inandığım şey şu: yalnızlıktan delirmek, insanların delirtmesinden daha iyidir. evet, beni insanlar delirtiyor. 21.yy'ın schopenhauer'ı oldum diyebilirim; insanlardan nefret eden, insan olduğu için kendisinden de nefret eden biri oldum. kendimi hatırladığımdan bu yana sürekli kendi karakterimi ikinci planda bırakıp onların karakterlerine sığındım böylece onlarla daha iyi anlaşacağımı düşündüm. ancak sonra dönüp baktım karakterimi o kadar arkaya itmişim ki göremiyorum; karaktersiz oldum.
üniversite üçüncü sınıf öğrencisiyim. elle tutulabilir tek bir anım yok! çok mutluydum dediğim tek bir anım bile yok. sürekli uğraşacak bir şeyler bulmaya çalıştım. örn: fanzin bastım, şiirler yazdım, öyküler yazdım, kitaplar okudum, filmler seyrettim, müzik yaptım, enstrümanlar çalmayı öğrendim vs. vs ; yetmedi. kendimle beraber dünyanın en "güzel" insanı olan sevgilimi de diplere çektim. şimdi en diplerde birbirimizde boğuşuyoruz...
annemin tek büyük hatası beni doğurması; beni babamdan alması. şimdi günahını benimle ödüyor.
farklı uyuşturucular kullandım, çabuk çürüyebileceğim ne varsa denedim ve deniyorum. daha çabuk olan intiharı da defalarca denedim ancak sonuçların hepsi burada; size yazan birisi var gördüğünüz ekranın ardında.
şimdi aklımda yeni, iki tane intihar senaryosu var. birincisi şu: üniversite okuduğum şehir soğuk. kar yağdığı bir gün sızdıracak kadar alkol alıp ıssız bir yerde içtikten sonra soğuktan ölmek. ikincisi şu: bir demiri alıp odadaki prize sokup elektrik çarpmasıyla ölmek. bu iki intihar biçimi arasında sürekli gidip gelmekteyim.
sizlerin yorumlarına ihtiyacım var. hangi şekilde ölmek daha çabuk veya daha acısız olur? şevenistlik yapmaya çalışmıyorum. böyle algılıyorsanız entry girmeyin.

bir de: lütfen nasihat içeren ibretlik entryler okumak istemiyorum. evet geride kalan sevdiklerimi düşünebiliyorum ve değip değmeyeceğine karar verebiliyorum; hepsini göz önünde bulundurarak açıyorum bu başlığı.

uaral-depression bunu da bi ara dinle. intihar ettirir diye bilerek o an atmadım.

bir hayvan hakları savunucusu olarak hümanizmi ekgib bulurum. ama ırkçı adamların kalkıp hümanizmi kötülemesi de ayrı bir ironi. dünyayı kan temizlemez dostum.

bu başlıkta kimse eksi almamış. şansımı deniyorum.

yıllar sonra gelen up

pm ne lan

senin o cümlenin sonuna koyduğun amk ifaden kadar işte bakış açın.

cinsiyetçi var ulan? merak ettiğim şey şu: herkes mi eril huur çocuğu. yok sevgili mi şöyle gibtim yok böyle giptim. ulan sizin gibi pekekentler yüzümden 6 aylık feminist sevgilime inci sözlükte yazarım diyemiyorum. gibi olan gibiyor ulan, ataerkil aile yapınıza sıçayım. cinsiyetçi gavatlak eksilesin. bana katılanlar beğensin bu da böyle bi anket olsun.

edit: amacım şukulanmak değil doğru düzgün bir anket yapıp sayfanın genel bakış açısını kavramak. çüküleyin ya da şukulayın.

lan onu arayabilsem zaten evdekilerden de isterdim. fakir ama gururlu öğrenciyim ben.

geçen sene üniversiteye ilk geldiğim sene özel bir apartta kalıyordum. kyk çıkmadıydı. ucuz bi aparttı yemek falan yoktu. neyse işte böyle parasız kaldığım bi arada 60küsur saat boyunca boğazımdan bir lokma ekmek geçmedi. bol bol tütün, 2-3 bardak çay bir de arkadaşlar meyveli soda ısmarlamıştı o kadar. 2. ya da üçüncü gün 17 saat falan uyumuştum.

bekliyom

kurulmuş olsaydı nasıl olurdu?
girişi ben yapayım: padişahların top atışıyla başlardı maç.

bulamazsan o.ç.sun.

bu daha güzel tespit