Sa beyler bugün babam öleli 1 yıl oldu size pişmanlığımı anlatmak istiyorum.22 yaşında üniversite 1 deydim anlayacağınız derslerde pek başarılı değildim.

izmir'in küçük bi tatil kasabasında doğup büyüdüm burdan ayrılmak istemediğimden üniyide burda okumaya karar verdim ve 2. yılımda dokuz eylülü kazandım farklı bi ortama girince de sapıttım aileme zorla bi motor aldırdım alsancakta bi barda barmenlik yapmaya başladım.

Yaşadığım yerdede barda çalıştığım için sorun olmadı fazla. Ailemle irtibatı azaltıp 4-5 ayda bir gün uğradım yanlarına. Gerek motorum olması gerekse barda çalışmam falan popüler oldum her gün bi kızlaydım bi baktığıma bir daha bakmadım.

Sonra aşık oldum girdi hayatıma bi kevaşe gibti attı hayatımı bozmuşum kendimi iyice. Arada bi uğradığım okuluma artık hiç gitmemeye başladım. Sonuç olarak ailemin üzüntüsünü hergün daha fazla arttırıyordum.

Bi gün bardan çıkıp motoruma doğru giderken annem aradı açmadım. Sonra bi daha aradı bir daha bir daha derken sonunda açtım... hayatımda yaşadığım en büyük acı hani böyle nefes alırsın ama yinede boğulcak gibi olursunya öyle bişey di 2 saatlik yolu 45 dk aldım ve eve geldim.

Babamı morgda teşhis ettiğim an her gün rüyama girmeye başladı pgibolojim iyice bozulmuştu. Arkadaşlarımın hepsine gibtir çektim onlardan buldum suçu onlar bozmuştu beni. Yada bu bahaneye sığınmak rahatlatıyodu beni.

Evi ,arabamızı, motorumu sattım annemide yanıma alıp izmirde yaşamaya başladık. Gözümden sakınıyorum onu yaptığım şeyler yüzünden hergün ayaklarına kapanıp özür diliyorum. Herşeyi sattıktan sonra bucada bi mekan açtıp kafe gibi butik bi yer annemide başına bıraktım derslerden artan vaktimide orada harcıyorum.iş tuttu kazanıyoruz çok şükür bişeyler.

Haftada 4 gün babamı ziyaret edip gazete kitap falan okuyorum. yani kısaca beyler hayattaki en önemli şey ailedir. Bunu zor öğrenmek zorunda kaldım salaklığım yüzünden. Ailenizin kıymetini bilin.

Babanızın olmadığını arkanızı toplayan biri olmadığında anlıyosunuz. işin en kötü tarafı hayat öyle büyük bi orosbu çoçuğudur ki siz büyük biri olduğunuza inanıp sizi kimsenin yıkamayacağınıza inandığınızda size öyle bi vurur ki toparlanmak için bişeyler ararsınız ya doğruyu bulup adam olursunuz yada iyice taka batıp yok olursunuz.

edit: dertleşmek istedim beyler okuyan okumayan herkese teşekkürler sizden tek isteğim var abilerim kardeşlerim annenize babanıza yanlarına gittiklerinde sarılın ve sevdiğinizi söyleyin yarın meçhul çünkü. Sağlıcakla...

Sa beyler bugün babam öleli 1 yıl oldu size pişmanlığımı anlatmak istiyorum.22 yaşında üniversite 1 deydim anlayacağınız derslerde pek başarılı değildim. izmir'in küçük bi tatil kasabasında doğup büyüdüm burdan ayrılmak istemediğimden üniyide burda okumaya karar verdim ve 2. yılımda dokuz eylülü kazandım farklı bi ortama girince de sapıttım aileme zorla bi motor aldırdım alsancakta bi barda barmenlik yapmaya başladım. Yaşadığım yerdede barda çalıştığım için sorun olmadı fazla. Ailemle irtibatı azaltıp 4-5 ayda bir gün uğradım yanlarına. Gerek motorum olması gerekse barda çalışmam falan popüler oldum her gün bi kızlaydım bi baktığıma bir daha bakmadım sonra aşık oldum girdi hayatıma bi kevaşe gibti attı hayatımı bozmuşum kendimi iyice. Arada bi uğradığım okuluma artık hiç gitmemeye başladım. Sonuç olarak ailemin üzüntüsünü hergün daha fazla arttırıyordum.Bi gün bardan çıkıp motoruma doğru giderken annem aradı açmadım. Sonra bi daha aradı bir daha bir daha derken sonunda açtım... hayatımda yaşadığım en büyük acı hani böyle nefes alırsın ama yinede boğulcak gibi olursunya öyle bişey di 2 saatlik yolu 45 dk aldım ve eve geldim. Babamı morgda teşhis ettiğim an her gün rüyama girmeye başladı pgibolojim iyice bozulmuştu. Arkadaşlarımın hepsine gibtir çektim onlardan buldum suçu onlar bozmuştu beni. Yada bu bahaneye sığınmak rahatlatıyodu beni. Evi ,arabamızı, motorumu sattım annemide yanıma alıp izmirde yaşamaya başladık. Gözümden sakınıyorum onu yaptığım şeyler yüzünden hergün ayaklarına kapanıp özür diliyorum. Herşeyi sattıktan sonra bucada bi mekan açtıp kafe gibi butik bi yer annemide başına bıraktım derslerden artan vaktimide orada harcıyorum.iş tuttu kazanıyoruz çok şükür bişeyler. Haftada 4 gün babamı ziyaret edip gazete kitap falan okuyorum. yani kısaca beyler hayattaki en önemli şey ailedir. Bunu zor öğrenmek zorunda kaldım salaklığım yüzünden. Ailenizin kıymetini bilin. Babanızın olmadığını arkanızı toplayan biri olmadığında anlıyosunuz. işin en kötü tarafı hayat öyle büyük bi orosbu çoçuğudur ki siz büyük biri olduğunuza inanıp sizi kimsenin yıkamayacağınıza inandığınızda size öyle bi vurur ki toparlanmak için bişeyler ararsınız ya doğruyu bulup adam olursunuz yada iyice taka batıp yok olursunuz.

edit: dertleşmek istedim beyler okuyan okumayan herkese teşekkürler sizden tek isteğim var abilerim kardeşlerim annenize babanıza yanlarına gittiklerinde sarılın ve sevdiğinizi söyleyin yarın meçhul çünkü. Sağlıcakla...

olur bu yerimi alıyim

Yolla bro

Adam almanlara diye başladı bize patladı mk nasıl iş tabi solcular kim ki

Aldım rezimi

Rezonans

Dursun okunur bu

Rezonans

Ölüden züt isteme tabiri gerçek oluyor

REZalet

Rezervuar

Rez bro bi ara okurum

Gördüğüm en büyük huur çocuğusun anneni tebrik ederim

Abi dediği zaten ilkokullu kendisini düşünemiyorum ciddiye alınacak entry değil velet eğleniyo ver cukuyu geç

Huur var panpa hemde huur çocuğu huurlar var ama çoğu falan değil genelleme yanlış

Izmirli bi kızdan boynuz yemiş bi gavat genelleme yapıyo, yanlış

edit : izmir de ahlaklı insanlarda var örümcek beyinli

Rez ulan rez