Garip şeyler yaşadım...
Çok garip şeyler. Birkaç aydır başım beladan kurtulmadı.

Bazı iddialar gördüm, inboxumda birileri başka birinin fake hesabı olduğumu yaymış. Tamamen yanlış. Benim buradaki tek yazma amacım, ciddiye alınmayacak bir ortamda, delinin yazdığı şeylermiş gibi görünecek olması, hiçbir zaman ciddiye alınmayacaktım çünkü ama yazdıklarım insanlar için bir angiblopedi niteliğinde olmalı.

Bu gece itibariyle yazmaya yeniden başlıyorum, ne zaman başlarım bilmem...
Artık yapmak istediğim tek şey bu gizemi insanlara anlatmak, doğal değiliz, dünyada olmamalıyız.

Kan damarlarımda hala akıyor...

Gerçektekten sürekli yapmam gereken şeyler çıkıyor

Boğaz kenarıda, heybetli, duvarları 3 metreyi bulan, tam güvenlikli bir yalı hayal edin, işte böyle bir yerdi orasıda. Murat arabasını açılır kapının önüne çekti, torpido gözünden kumandayı bastı kapıyı açtı içeri girdik. Bahçesi sade sayılırdı aslına bakılırsa, güzel kaldırım taşlarıyla döşenmiş, bitkilere hoş şekiller verilmiş... ilk dikkatimi çekenler bunlardı. O kadar heybetli bir yalı ya fazlasıyla sade bir bahçe hazırlanmış.

Murat arabayı kapının önüne çekti, içeriden bir vale kapımızı açtı sonrada arabayı park etmek için zütürdü, dikkatimi çeken şey ise çalışanlar insandı(sonradan onlardan biriyle konuşmuşluğum var, ben yeniyim diye bana sıcak kanla yaklaşmışlardı, burada gizemli birşeyin döndüğünü biliyorlar ama ağızlarını kapatmak için ciddi para alıyorlarmış.)

Buradan aldığım ilk izlenim bir kulüp havasıydı, şehir kulübü gibi vs. istanbul vampir kulübü gibi birşey.

Geniş kapıların altından geçtik, bir hizmetli daha oturduğu yerden kalktı, muratın ceketini, benim montumu aldı, hoşgeldiniz deyip yerine geri gitti. içerisi de gerçekten çok hoştu, parke döşeli zemin, yanan sıcak bir şömine, geniş tavan, içeride tektük egzotik bitkiler, heykeller ve biblolar vardı. Asıl dikkat çeken şey ise yukarı doğru dönerek çıkan iki adet heybetli merdivendi, merdivenin kolları bile tek başına sanattı diyebilirim.

Beni hayallerimden muratın omzuma koyduğu eli uyandırdı,
"Şimdi seni istanbuldaki yöneticimizle tanıştırmanın vakti geldi" dedi, başımla onayladım. Merdivenlere yöneldik. Bir kat.. iki kat üçüncü katta tek oda bulunan çatı katına çıktık.

Odanın ahşap kapısı aralıktı, murat içeri girdi, bende onu takip ettim. Yine parke kaplanmış zemin, yine sıcak ateşte kavrulan bir şömine. Orta çağ kabartmalarıyla süslenmiş devasa bir masa arkasındada notların, evrakların arasına gömülmüş beyaz saçlı 50 li yaşlarında görünen bir adam.

Neyse başlıyorum. 10dk ya gelir part.

@210 bak arkadaş ben burda vampir edwırtçılık oynamıyorum, hayatmız öyle değil bunu aklınızdan çıkarın artık.

Geldim beyler, yeteri kadar ilgi olursa sabaha kadar devam.

@198 tamamdır dostum, şunu bilin ben birşeyi yarım bırakmam.

@196 hikaye yalan olsa bir anlamı kalmaz...

@194 teşekkürler.

@195 evet bir zamanlar hayatı larp gibi görüp, vampire the masquerade oynardık... Keşke öyle kalsaydı hep.

1 kutsal şeyler bize terstir, zarar verir.

2 oldu tabiiki etrafta çakma blade ler çok. Çoğu birşey bulamadan pes ediyor.

3 konsey sanırım yaklaşık 1000 yıldır var. Kökleri hayatlarını sağlama almak isteyen vampirler.

4 lider var, ama öyle başkanım vs değil. Bizi yönetmez, sadece konseyin işleriyle ilgilenir. Ana konsey kuzey amerikada ama küçük kollar etrafa dağılmış bir şekilde.

1- genelde çocuk pek yapmayız, değişkendir anne bakabilir, baba bakabilir sorumluluğu kimse almazsa konsey bakar.

2- değiliz dünyada incin yaşıyoruz.

3- büyük fabrikalar ve işletmelerimiz konseye bağlı olan birkaç tane var.

4- telefonumdan erişim noktası açıp bağlanıyorum, ıssız biryer dediysem meseniyetten nasibini almamış bir yer değil.

@188 biri inanmazsa varolan değişir diye bir kaide yok, size inanın demiyorum. Sadece bu konu ileride gündeme gelirse yazdıklarımı bilgi kaynağı olarak kullanın.

1- 100 yaşının altında ecelden gideni görmedim. Ortala 500 den de büyük görmedim.

2- evet oluruz, ama evlenmeyiz genelde. Çoğumuz çok eşli, vampirler kıskanç yaratıklar değil.

3- bildiğim, tanıdığım yok ama vardır diye düşünüyorum.

4- birkaç kere vurulduğundan bahsetti, muharebelerden o anki histen bahsetti. Genel olarak tarihsel bir bilgi vermedi.

Arkadaşlar desteklediğiniz için teşekkürler, kaderci54 ü kendi haline bırakın. Özelden benide vampir yap diye yalvaran basit biri sadece, olumsuz yanıt alıncada burada ikiyüzlülük yapıyor.

Bu arada şuan hikaye havamda değilim kusura bakmayın, soru varsa yanıtlarım.

Arkadaşlar yavaş ve az yazdığım için çok mesaj alıyorum kusura bakmayın.

Yarın bu yazdığımın birkaç katını yazacağım.

@296 hayatımı yazıyorumya yetmez mi?

@180 öyle diyorlar ama bilmiyorum dediğim gibi ben şırıngada satın aldım, piyasada hala varmı bilmem.

Soru olmadığına göre çıkıyorum. Size iyi eğlenceler.

@174 bide tuvalette yiyorum : )

Fazla yazamadığım için kusura bakmayın, hatırlamak zor oluyor ve vakit alıyor.

Beyler bugünlük yeter, akşam olmaya başladı zaten kusura bakmayın.

Sorular varsa cevaplamak için en uygun an şuan.

Araba muhabbet olsun diye konu açmak için sordum,
"Murat ben siyah son model bir araba bekliyordum, neden kırmızı renk kullanıyorsun?"
"Neden kırmızının nesi varmış?" Dedi bana.
"Bilmem, çok dikkat çeken bir renk."
"Bak" dedi bana, her zamanki karizmatik duruşuyla "kırmızı kanın rengidir, hiçbir zaman küçümseme, varoluş nedenimizdir."
Cevap beni tatmin ettiği için daha fazla birşey söylemedim.o ara konuşurken yaşını öğrendim işte, günün ikinci şokuda bu olmuştu benim için. O ara bana birşeyler anlattı murat, o kurtuluş savaşında bir askerken, ingiliz bir subay tarafından ısırılmış. Subay bunun işini bitiremeden, silah arkadaşları onu kurtarmış. Yüzeysel anlatmıştı zaten. Bende aklımda kalanları buraya yazdım.

Aradan biraz daha zaman geçti, biraz daha muhabbet ettik, konuştuk. Sonunda deniz kenarındaki yalıya ulaştık. (Lokasyon istemeyim veremem, orada yaşayanlara hala saygım ve sevgim var.)

Neyse devam ediyorum.

Arkadaşlar bu ara bilinçaltıyla ilgili bir şeyi farkettim. Muratın yaşından bansetmiştim, tam hatırlayamadığım için salladım onu 100 lü birşeydi farkında olmadan 124 dedim. Murat 124 : ). Benim bilinçaltım bile bu kadar kolay etkilenebiliyor bakın.

Arabaya bindik, birkaç dakika boyunca konuşmadan ilerledik. O ara benim kan arzusu yeniden başladı, farkında olmadan dudaklarımı yolmaya, dilimi dişlerimim üzerinde gezdirmeye başlamıştım. Murat bunu anlamış olacak ki, arabanın arkasındaki çantayı işaret etti, beslen biraz dedi. Öyle bond çantası falan değil, normal siyah eastpak vari bir çantaydı. içini açtım, içinde serumlar vardı. Birini elime aldım, hafif telaş yapmıştım insan kanı diye, muratta o ara beni izliyormuş, merak etme insan kanı değil. Gerçekten ilginç biriydi şu adam ya birisinin gözlerine sadece gözlerinin içine bakarak ne istediğini anlayabiliyordu.

Serumun üstünü dişimle yırtıp, yavaşça emmeye başladım, o ara akşamda olmuştu tabii kanında etkisiyle güçlerim dahada üstündü.

Ben beslendikten sonra yine meraklanmaya başladım, murata sordum, nereye gidiyoruz. O ara avcılardaydık, benim ev oralardaydı. Yanıtladı: boğazda bir yalı.(boğazın neresinde bile olduğunu söyleyemem arkadaşlar, hala orada yaşıyor olabilirler.)