-4
lise son sınıftaydım. okula gidip gelirken dolmuşu kullanıyordum.her ne hikmetse sürekli aynı şöföre denk geliyordum.bir gün benle beraber bir arkadaşım da dolmuşa bindi. bana "kızım bu çocuk sürekli sana bakıyor, ne iş?" dedi.ne diyebilirdim ki! saçmaladığını söyleyip konuyu değiştirdim.ama bu konu kafamı kurcalamaya başlamıştı.
bende dikkat etmeye başladım. gerçekten her hareketimi takip ediyordu.ben dolmuşa binince nasıl davranacağını şaşırıyordu. sıra onda değilse bile ben durağa gidince arkadaşlarıyla sırasını değiştiriyordu.
önceleri bunların hepsinin tesadüf olduğunu düşündüm; çünkü başka türlü bir şey olamazdı. o benden 4-5 yaş büyüktü ve evli olduğunu düşünüyordum.
bunu mu nerden çıkardım, parmağında birkaç kez yüzük gördüm.ama beni görünce yüzüğünü çıkarıyordu.
ben çok çabuk aşık olan biriyim ve yavaş yavaş gönlüm kaymaya başlamıştı. başlamıştı başlamasına da bu hiç diğer aşklarıma benzemiyordu. artık sürekli onu düşünüyordum. sürekli yolunu gözlüyordum.o da her yerde karşıma çıkıyordu. ufak tefek konuşmalarımızda başlamıştı. artık onu ağzımdan düşürmüyordum .onunda beni sevdiğine adım gibi emindim. seviyordu da bunu bana söylediği gün dünyalar benim olmuştu. her şey o kadar güzeldi ki.tıpkı masal gibi.
ama her şey bu kadar iyi gitmemeliydi.bu kadar mutluluk fazlaydı bunun bir bedeli olmalıydı. nitekim oldu da.
aradan bir yıl geşmişti ben okulu bitirip dersaneye başlamıştım.bir sabah onu bir kızla kol kola gördüm.o an hani derler ya başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü.bu olamazdı bu benim sevdiğim adam olamazdı.ben mutlaka yanlış görmüş olmalıydım.
o da beni görmüştü. beni görünce kızın kolunu bıraktı. o gün benim için hayatımın en berbat günlerinden biriydi. akşam üzeri beni aradı, bana kızın kardeşi oldugunu söyledi hiç inanmak istemiyordum; ama kalbime söz anlatamadım.
her şey o kadar güzeldi ki. hep bir şey olmasından korkuyordum. oldu da birden garip davranmaya başladı. beni sevdiğini söylüyordu, söylüyordu söylemesine de...
bir gün tesadüfen en yakın arkadaşının sevgilisiyle tanıştım. öylesine erkeklerden konuşurken konu ondan açıldı. kız aynen şunları anlattı,"ya sevgilimin kankasıyla karısı boşanıyor. yazık ya hemde bir oğulları var."bende sazan "hadi ya niye ?" diye sordum. kız "bilmiyorum ama ... karısına artık sana bir şey hissetmiyorum demiş. hemde birbirlerini severek evlenmişlerdi." dedi.
yine aptal ben görüyor musunuz ne biçim insanlar var dünyada deyip duruyordum.ama atladığım çok önemli bir şey vardı!o yuva beni̇m yüzümden dağiliyordu!!!
ben bu olayı ona anlattım. hiç bir şey söylemedi, sadece sustu.
sonra öğrendim ki o adam benim sevgilimdi ve ben bir yuvayı yıkıyordum. haytımda hiç bu kadar acı çekmemiştim. hemen ilişkimi kestim. telefonlarına çıkmadım. hatta i̇stanbul'a gittim.ama ne yapsam onu unutamıyordum. yaşadıklarımızı düşündükçe kahroluyordum.ben bu olamazdım, ben yuva yıkamazdım. annesi ne diyecekti o çocuğa" oğlum baban bizi bir kız uğruna terk etti!" ne olacaktı o çocuğun piskolojisi?
onu unutmaya çalışıyordum, her ne kadar beceremesemde deniyordum.
yine bir gün yolda yürüyordum, 2 yaşlarında bir çocuk aniden yola fırladı.o an nasıl yaptım bilmiyorum ama çocuğu kaptığım gibi kendimi kaldırıma attım.i̇çim öyle sızlıyordu ki anlam veremiyordum. annesi gelip çocuğu aldı. bana durmadan teşekkür ediyordu. arkadan çocuğun babası geldi.bu olamazdı bir insan için bu kadar acı çok fazlaydı.ben onun çocuğunu kurtarmıştım.ve de onu aylar sonra ilk defa görmüştüm.o an bitti zannettiğim her şeyin bitmediğini anladım.ben aslında aylarca kendimi kandırmışım.
şimdi karısıyla ara sıra görüşüyoruz. zavallı kadın yuvasını yıkacak olanın ben olduğumu bilse bana bu kadar iyi davranır mıydı acaba? hiç sanmıyorum.
oysa ne hayaller kuruyorduk. şimdi bunları yazmak istemiyorum.
ne yaparsam yapayım onu unutamıyorum. hiç bir erkeğe de güvenemiyorum.onu hala unutamadım bu gidişle unutamamda. şu an hoşlandığım biri var.var ama ben ona söyleyemiyorum. sanki bütün aşklarımın sonu kötü bitecekmiş gibi geliyor.
bana yaşattığı tüm acılara rağmen hep mutlu olmasını diledim. diliyorumda.
haftaya okul içim il dışına çıkıyorum.kim bilir onu görmeyince belki unuturum...
biliyorum dallas gibi ama ben bunları yaşadım. allah kimseye aşk acısı vermesin ..
