Olacakların hepsini bir kenara bırakıyorum
Sen sağ elini uzat
Karar verdiğim her şeyden vazgeçtim
Unuttuğun zamanlar beni anımsat

Sen olmamış hayallerin en güzelisin!!

Karanlığın içinde üç kişi vardı
Ben onlardan biriydim
Ellerimi ışığa uzattım
Olmuş olanlar olacaklardan iriydi

Bir sehpanın önünde
Artık olmayacak düşlerin omzunda
Her yılın bu ayında
Hep bunun düşüneceğim

Karanlığın içinde üç kişi var
Ve ben onlardan biriydim
Ellerimi ışığa uzattım
Bende onlardan biri olabilirdim...

7 sene öncesi işte nereden bileceksin ki
:( , hatırası da güzel

Jimjimin

Uzat elini Lula
Tanrı yakındır

Avucumuza sığdırdığımız kadarı bizimdir
Gerisi bizden çalınmış olandır

Kanka neredesin be,buralardaysan yaz bana bee

Saatlerce sözlük üzerinden mesajlaştığım bir arkadaşım vardı, sonra o silik yedi ve bir daha konuşmadık, kendimi onunla konuşurken çok özgür hissediyordum.
Bana onu bulun la!

Sadece buraya yazdığım onlarca şiirim gitti, içim yanıyor

O kadar girilen entry
Hiç varolmamış gibi silinen üyeler
Anılar
Bu koca dört sene geri gelmeyecek mi?

Hafızam silinmiş gibi hissediyorum

Üç adam öldürdüm düşümde
Başıma gelmeyen kalmadı

Sebebini bende bilmiyorum
Ters giden bir şeyler olmuş olmalı

Bu elimde tuttuğum ölümdür
Üç koca yıl oldu

Tanesiz pilavın
Susuz ekmeğin
Neşesiz koltuğun
Sigarasız odanın
Tatsız sofranın başında oturalı
Üç koca yıl oldu

Evde artık boş bir yastık
Kapım sessiz
Odam sözsüz sazsız
Sensiz ah çekeli
Üç koca yıl oldu

Öğrendim Baba!
Hiç ağlamadım kimsenin yanında
Bu elimde tuttuğum ölümdür
Bir düğümdür boğazımda

Şu üç günün iki günü kahır hep yanımda...

Ben bu solgun yazgımın ellerinde
Bütünüyle zamanın
Ölümsüz kalabalığın kollarında
Yek pare duruyorum
Öylece

Ben bu kalabalıkta
Üç beş kansız tanıdım
Ömür geçse unutmam yüzlerindeki arsızlığı
Ben bu kalabalıkta
Üç beş adam tanıdım
Ömür geçse unutmam yüzlerindeki yalnızlığı

Kancık bütün pusuların arasında
Nitekim bu kirli sokaklardan
Uzun uzadıya karşında deniz
üstünde masmavi gökyüzü
Lanet ettiği bütün kelimeler dudağında
Saf bütün emeğin peşinde
Karşında başka katıksız amir
Ellerinde kelepçe
Her şeyin tam ortasında
Kıpkırmızı bir elbise içinde
Senin yanında
Yekpare uslu bir adam...
Bekliyor...
Bütün bu bekleyişin
Bütün bu gelinen yolun
Ve Bütün bu kahpeliğin
Yanında
Yekpare uslu bir adam bekliyor...
Tanrının cebindeki peygamberleri

Hani olması gerekenler olur
Bütün memurlar terk ederse bu şehri
Şu uzaktan el salladığımız sarı bozkır
Yeşil bir deve dönüşürse eğer
Ve sen kısık bir sesle tekrarlarsan adımı
Sana söz veriyorum
Bu sigarayı bırakacağım
Hemde hiç başlamamış
Hiç bu şehre gelmemiş
Bir memur olmamış gibi
Unutacağım

Fakat bu kahır
Yekpare bu kahır
Yapışı verirse yakama
inim inim inlerde yüreğim
Hiç karşılaşmadığım kemiklerimi sızlatan
Elzem bir acıyla hissedersem yokluğunu
Unuturum sigarayı bıraktığımı
Güneşin altındaki sarı bozkır üstünde
Sen ve senin gibisi
Bu sert ellerimle içerim seni

Dağın karanlığından o kadar korkmuşsun ki bir daha hiç yalnız gidememişsin çobanlığa, ardında hep birileri sürüklemişsin...
ve bu yüzden öldüğün son güne kadar ışıkları hep açık uyumuşsun...
Bu adam benim Babam ve karanlıktan çok korkar...
Bu hatırat onun, yekpara uslu bir adamın.
Sadece Kahır dolu bu hayatında korkularından biriside bu...
Şimdi gömülü olduğun bu toprak altında karanlıktan korkma, temiz yüreğinle ışık ol yatağına.

Hayal et!
Ailenin en küçük çocuğu olarak, 80 darbesi zamanında bile askerin uğramadığı merkeze uzak bir köyde doğmuşsun. Baban başka bir köyden kaçıp geldiği için bulunduğun bu köyde hiç akraban yok, yalnız bir ailede büyümüşsün. Eee bu geldiğin köyde toprakta yok, baban çobanlıkla ekmeğini getirmiş
sende sofrada bölüşmüssün! Ta ki 14ünüde geldiğinde babanı toprağa gömmüş, koyunu artık sen gütmüşsün.

tşk ederim

Ben onun oyuncağı yada imtihana tutup ödüllendireceği bir süs köpeği değilim
Ben duyguları ve aklı olan bir insanım
onun kölesi değil

Tanrıya olan inancımı kaybettiğimden beridir. içimde oluşan manevi boşluğu hala dolduramadım. Hiç bir şeye inancım yok.
Tuttuğum bir takım yok, deliler gibi seveceğim bir kadın yok yahut bize bakmıyorlar.
Her şeyin farkındayım fakat hiç bir şey anlamlı gelmiyor.
Yüreği temiz bir insanım, dayanacak gücüm yok

Bu masayı unutma
Üzerindekilerini
Ben biliyorum ki
Bir gün bir kutum olacak

bir kağıt tutuşturdular elime
imzaladım
Bu yalnızlık denen mahluk hiç anlatılamıyor
yoruldum

büyüyünce ne olmak istiyorsun?