Kendi çabanla bir şeyi başarırsan bundan gurur duyabilirsin. Tesadüfen Türk doğdun ve bundan gurur duyduğunu söylüyorsun ama bir emeğin yok, bu şeye benziyor boyumun 1.85 olmasından gurur duyuyorum gibi çok aptalca. Dedelerin belki 150 km yukarı gitse Yunan olacaktın ama Türk oldugun için gururlusun aferin sana. Unutmayın haritalar insanların elleriyle çizilmişltir. insanlar ülkelere isimler vermiştir, ordular kurmuştur. Türkiye Cumhuriyeti doğanın getirisi değil insanlığın uydurmasıdır. Bu yüzden Türküm deyip böbürlenmek yerine insanları sevin millet ayırmadan. Bir toplumu bütün haline alıp kötüleyemezsin. Her gün sosyal medyada "en iyi Kürt ölü Kürttür" postlarını okuyup analarınıza sövmekten ciğerim soldu.

Kadına mı ne oldu? köydeki ihtiyar heyeti ikna odasına aldı. Karaları çıkardı üstünden. Kendini aydınlanmacılığa adadı, doktora yapıyor şimdi

Kadınla birlikte ben de ağlamaya başladım. Mezar taşında şu yazıyordu ; #imamHatiplerKapatılsın

Dinleyenlerden ARO

Mezarın yanına gelip dikildim. Gözlerini benden ayırıp mezar taşına 'Bak' der gibi baktı. Ben de baktım. Zar zor okunuyor.

Bu tam o tarif ettikleri esmer güzel kadındı. Hipnotize olmuş gibi kendisine doğru yürümeye başladım. Göz gözeyiz, o ağlıyor.

inançlı değilim ve hurafelere itibar etmem. Kadın beni farketti, kafasını kaldırıp bana baktı ve ağlamaya devam etti.

Ağlama, inleme karışık bir ses duydum. Bir baktım çok güzel bir kadın. Eski model renkli fistanlı. Bir mezarın başında ağlıyor.

Köyün mezarlığı 100-150 yıllık falan. Çok incin. Zangır zangır titremeye başladım niyeyse, bir yandan mezar taşlarını okuyorum

Dün sabah o mezarlığın önünden geçerken çocukken en korktuğum şeye yani o kadının mezarına gitmeye karar verdim.

Çocukluğumda Hellüş diye köyün delisi vardı. Onun bu kadının kocasını yerken gördüğü için delirdiği anlatılırdı. Daha bir çok hikaye

Ellerim titriyor ya. Devam etmekte zorlanıyorum.

'Kocam artık bendedir, o artık hep benimle' demiş. Eve girip bakmışlar, ne ceset var ne bir iz. Kadın ölene kadar da ne olduğunu bilmemişler

Günlerce vermemiş ölüyü. Naptılar ne ettilerse alamamışlar. Bir sabah hiçbir şey olmamış gibi çıkmış evden. Allı güllü fistanla

Kocası Kore Savaşı'nda ölmüş. Cenazeyi köye getirdiklerinde 'Ölü benim ölüm dokunmayın' deyip milletin içinden almış sırtlamış ölüyü

Düğünlerde, bayramlarda vs bile hep için için ağlarmış. Sorduklarında 'Dünyanın derdine ağlar yanarım, sormayın artık' dermiş.

1940'lı yıllarda bizim köye gelen bu kadının güzelliği dillere destanmış. Ama sürekli karalar bağlayıp dolaşırmış cenazesi varmış gibi.

Her çocuk gibi bin türlü korku hikayesi duyarak büyüdüm ama hep aklımda kalan köye zamanında gelin gelmiş çok güzel bir kadının hikayesiydi.

Çocukken köydeki arkadaşlarla maç yapmaya giderken önünden geçtiğimiz bir mezarlık vardı. Ordan hep koşarak geçerdik. Yalnızken çok korkardım

Dün sabah yürüyüşünü yaptıktan sonra bizim köye gittim. Çocukluğumun yarısı oralarda geçti, çok severim. Biraz dağ bayır gezerim dedim

Ben korktum, siz de korkun. Yazıcam.

bir olaydan beri telefonu ilk kez elime alabildim. Hala etkisindeyim, yazsam mı yazmasam mı bilemiyorum.

Edit: Hikaye şuanda bitmiş durumda.

Ekgibsiz yazarın bütün yazıları yazıyor mu orada

Başlangıc olara sadece adamı okuyayım, kardes bana bi yardımediver sırf sahibinin yazılarını nasıl okuyacagım

Neden bu başlıkta sadece sahibinin yazılarını okuyamıyorum.
"böyle bir şey yok. ama olabilir de." hatası alıyorum. Bilen varsa yardımcı olsun beyler.

Başlığı okuyacağım ama 800 sayfa okayacakta halimiz yok sadece yazarınkileri istiyorum.

ÇOK PARAM VAR EVLENCEN Mi BENLE