elinizi gibinizden çekin iki dakika lan bir yer önerin

beyler yardımınız lazım hadi lan sevgilime sürpriz yapıcam 3 kere gittim aydına bilmiyorum fazla

sevgilim var aydında söke de kaldım bir keresinde olaylar olaylar bana aydın merkezde kalacak bir yer lazım

Beyler cumartesi günü aydına gitmek istiyorum kalacak yerim yok önerisi olan falan var mı pazartesi akşamı geri döneceğim istanbula

şans oyunları

vur keke vur

vurdurmacaaa

denemeler olaylar

şans deneme

merakkk

merakkkkk

yolla ev ciksisi

dinleyen var mı lan gerçi önemli de değil ben içimde tutamadım yazmak istedim işte biletleri saklıyorum bir albümümüz var bizim doğum günümde hediye etmişti gömlek almış bana * bide günlük gibi böyle bir defter resimler çizmiş yazılar yazmış çok hoşuma gitti onun ilk sayfasına bir cep yaptık onun içine koydum biletleri o gözyaşlarımızı sildiğimiz selpakları

kendimi hiç bu kadar özgür hissetmemiştim ondan başka hiçkimseyi tanımıyordum aydında ama onun yanında olmak bana güven veriyordu sanki hiç yabancı değilmişim aydında yaşıyormuşum gibiydim pınarbaşı denilen bir yer var oraya da gittik ilk buluşmamızda kipa ya gittik aydın zaten çok küçük diyordu gerçekten kücükmüş ya forum avm var bide oralara da gittik sonraki buluşmalarımız da

parkı soran arkadaş üstgeçitten geçtikten sonra bir aradan geçtik böyle evlerin arkasındaydı kücük bir parktı

gitmek istemiyorum ben dönmek istemiyorum ya diyordum içimden çok zor nefes alıyordum şimdide aklıma geldi o gün ağlattı beni

son defa arkama baktım el salladım otobüslerin olduğu bölüme geçtim garın içinden önüne ve arkasına geçiyorsun o arkada kaldı otobüse bindim herkesin gözü üstümdeydi gözler şişmiş haala ağlıyorum zor nefes alıyorum oturdum koltuğuma cam kenarına geçtim yanım boştu iyi ki boştu ya ağlamaya devam ediyordum o da söz vermişti ön tarafa gelmeyeceğine ama sonradan söyledi ben gördüm ki seni dedi cam kenarında ağlama bak izliyorum ben seni dedi

dakikalar geçiyordu ben içten içe ölüyordum otobüsüm gelmişti gelme sen sevgilim dedim şimdi otobüsten görücem onu el sallarken falan kaldıramazdım ya ben sarıldım sımsıkı son defa öptüm onu gözlerim şişmiş çökmüş haldeydim başım çok kötü ağrıyordu çantamı taktım sırtıma dikkat et kendine dedi seni çok seviyorum dedi sarıldım uzunca kokladımm o da beni kokluyordu öpüyordu artık gitmek zorundaydım güçlü olmaya çalışıyordum o üzülmesin diye gitme der gibi bakıyordu yavaş yavaş uzaklaştım ondan

ben dönmek istemiyorum ki dedim hani o ses tonu bir erkekten çıkamazdı ya nasıl ağlıyorum sarıldı bana o da ağlıyor birbirimizin gözyaşlarını sildik * yine geleceksin yine bekleyeceğim ben seni o durakta dedi bana ben hep bekleyeceğim zaten dedi üzülme sen ben seni böyle görünce dayanamıyorum dedi toparlamaya çalıştım bende kendimi ama onun gözyaşını görünce öyle içten ağlıyorum ki çocukken ağlardık ya sarsılırdık böyle nefes alamazdık

otogara geldik saat 9 gibi otogarda arkada kahve var beyler aydınlılar bilir kapalıydı ama kahve böyle umurlu minübüslerinin olduğu yer boştu orası orada oturduk

ilk buluşmamız çok güzeldi ya bazı şeyleri anlatmıyorum ilk buluşmamızda 1 gün kalabildim beyler zaman kısıtlıydı dönmek zorunda olduğumu bilmek o kadar acıtıyordu ki canımı ve zaman benim en büyük düşmanım o kadar hızlı geçti ki gün içinde akşam saat 10 arabasına bilet almıştık

kurabiyeleri yapmış getirmiş ama ben zor yutkunuyorum zaten elini tuttum kalbimin üzerine koydum sakin ol sevgilim diyor beni sakinleştirmeye çalışıyordu su içirdi bana ben bayılmaktan falan korktum ya anlatamıyorum bu duyguyu ayağı kalktı ellerimden tuttu öpmemi beklemiş o an sonradan konuştuğumuzda söyledi * ama ben o heyecanla onun yüzüne zor bakıyordum

parkta oturduk çantasından kurabiye çıkardı o sırt çantasını hiç unutmam bakk yeni aldım diye resmini göndermişti şimdi ise yanıbaşımda mesajlaşarak konuşmuyorduk artık dokunabiliyordum ona aydın çok sıcakmış beyler istanbul da sıcaktı ama aydın bir başka ya otobüste zaten inmeme 1 saat kala falan üstümü baştan aşağı değiştirdim ahaha en arkaya geçmiştim dona kadar değiştirdim çoraplar dahil :D

pazartesi sabahıydı işte ilk buluşmamız saat çok erkendi açık bir yer yoktur şimdi dedi biraz parkta oturalım sende sakinleş falan dedi kendisi çok sakin sanki tuttu elimden üst geçit var otogarın orada aydında oturanlar bilir karşıya atladık böyle yürüyoruz birbirimize bakıyoruz ya neydi o anlar ya çayımı yudumlarken yazıyorum beyler

saçlarını kokladım çok güzel kokuyordu geri çekildim yüzüne baktım gözleri dolmuş öpemedim onu orada çok heyecanlıyım ne yapacağımı bilemiyorum konuşamıyoruz da gözyaşlarını sildim tuttum elinden ben böyle kalp atışı görmedim arkadaş sakin ol diyorum içimden bir türlü toparlayamadım kendimi