ömer abi yaşça benden baya büyüksün ama sanki aynı yaştaymışız gibi hissettim okurken. eylül sevdiğim kız oldu. emrah en yakın arkadaşım. ablan (allah mekanını cennet eylesin) ablam oldu. hatta öldüğünü okurken ablam geldi gözümün önüne. ablam benden 10 yaş büyük ve yarı annem diyebilirim. o büyüttü beni. annem ben daha 7 yaşındayken çalışmaya başladı ablama evlat olmuştum bir nevi. iki tane yeğenim var ve onlara olan sevgim bambaşka. ablamın bana kattıklarını ben de onlara katayım istiyorum. onlarla ilgileneyim yanlarında olayım falan. hikayeye 7 nisanda başlamışsın. yani yaklaşık 75 gün önce. bense daha bi kaç gün önce başladım okumaya ve bugün yetiştim. zaman zaman okuyup okuyup yorum yapmıyorsunuz diye sitem ettiğinde sanki karşımda beni azarlıyormuşsun gibi hissettim ve kızardım. ama bi yandan da abi daha yetişemedim ya ne kızıyon yapacam yorum inşallah hikaye bitmeden :( diye de cevap verdim içimden sana. bugün ablana geçen günlerde de eylülün çekip gitmesine , geri geldikten sonra tekrar gitmesin diye çabalamana ağladım. ayrıca sen ilk entry i kelebeğin hikayesinde girmişin. ben de boncuk ömerin hikayesinde giriyorum. bu da böyle bir anımdır
* kusura bakma uzattım biraz. belki okumayacak gibtir edeceksin ama yine de okuma ihtimaline karşı söyleyeyim. eyvallah abi. yaşattığın ve yaşatmaya devam edeceğin tüm duygular için eyvallah. döktürdüğün gözyaşlarına da eyvallah tebessüm ettiren anılarına eyvallah ömer abim. her şey gönlünce olsun..
