Sene 2003..

Daha 4. sınıf öğrencisiyim tabi hiç unutmam öğlenciyim. Normal bir gün eve geldim mahallecek 2002 dünya kupası yarı finali etkisinden çıkamamıştık henüz. Mahallede deli gibi top koşturuyorum. Neyse ertesi gün kalktım ödevim geldi aklıma daha sabah erkendi ama güzel birşey yapmam imkansız. Maket ev yapmak tabi el beceriside olmayınca ölüm gibiydi soğuk ter atıyorum bir yandan. Neyse kartonlardan birşey yapmaya çalışırken annem uyanmış geldi odama, anlattım durumu biraz kızdı tabi top koşturacağına ödevini yapsana diye ama onunda hafif yardımıyla acayip dandik bir ev ortaya çıkmıştı ama bu saatten sonra daha iyisi imkansızdı.

Okula zütürdüm maketimi, herkes yukarıdaki gibi güzel seyler yapmış (yaptırdıklarına eminim) getirmişler herkeste hava 1500 tabi moralim bozuldu. Faik adında acayip aksi bir öğretmenimiz vardı girdi derse ödevleri kontrol ediyor. Benim ödevime gelince "bu paçavra neyin nesi ?" dedi ve ödevi alıp çöpe atmıştı. Yanındada cetvelle ele vurma cezasından geri kalmamıştım. Ama çok ağlamıştım be unutamam o günü.

işte bu sabah kalktım yine part time çalıştığım mekana doğru yol aldım. Yolda bir çocuk elinde benim 13 yıl önceki ödevime benzer bir maket ev gittim çocuğun yanına gülümseyerek. Merhaba dedim sadece baktı yüzüme.

-Adın ne bakalım
+Akın, abi
-Ödevinmi elindeki akın
+Evet abi dün akşam aceleyle yaptım bu kadar oldu.
-(Gülümseyerek) Tamam akın kardeşim hadi iyi dersler sana.

Gittim yakınlardaki bir parka hıçkıra hıçkıra saatlerce ağladım. Çocuktuk saftık bizde. Hayallerimiz vardı, hatalarımız oldu kimi zaman büyüklerimiz mazur gördüler kimi zaman azar işittik ama biz saygı ve sevgi içerisinde büyüdük. Ben o ödevi güzel yaptıracak bir anne babaya sahip değildim kendim uğraşırdım çabalardım. Annem geldi yardımcı oldu ve yanarım yanarımda o öğretmenin annemin emek verdiği o maket eve paçavra dediğine yanarım.

Şimdi o azar işiten çocuk büyüdü. inşaat mühendisliği okuyor eyy Faik öğretmen. Annem sen üzülme gün gelecek eminim bende iyi yerlere geleceğim. Gözün arkada kalmasın annem Mekanın cennet olsun.

Sene 2003..

Daha 4. sınıf öğrencisiyim tabi hiç unutmam öğlenciyim. Normal bir gün eve geldim mahallecek 2002 dünya kupası yarı finali etkisinden çıkamamıştık henüz. Mahallede deli gibi top koşturuyorum. Neyse ertesi gün kalktım ödevim geldi aklıma daha sabah erkendi ama güzel birşey yapmam imkansız. Maket ev yapmak tabi el beceriside olmayınca ölüm gibiydi soğuk ter atıyorum bir yandan. Neyse kartonlardan birşey yapmaya çalışırken annem uyanmış geldi odama, anlattım durumu biraz kızdı tabi top koşturacağına ödevini yapsana diye ama onunda hafif yardımıyla acayip dandik bir ev ortaya çıkmıştı ama bu saatten sonra daha iyisi imkansızdı.

Okula zütürdüm maketimi, herkes yukarıdaki gibi güzel seyler yapmış (yaptırdıklarına eminim) getirmişler herkeste hava 1500 tabi moralim bozuldu. Faik adında acayip aksi bir öğretmenimiz vardı girdi derse ödevleri kontrol ediyor. Benim ödevime gelince "bu paçavra neyin nesi ?" dedi ve ödevi alıp çöpe atmıştı. Yanındada cetvelle ele vurma cezasından geri kalmamıştım. Ama çok ağlamıştım be unutamam o günü.

işte bu sabah kalktım yine part time çalıştığım mekana doğru yol aldım. Yolda bir çocuk elinde benim 13 yıl önceki ödevime benzer bir maket ev gittim çocuğun yanına gülümseyerek. Merhaba dedim sadece baktı yüzüme.

-Adın ne bakalım
+Akın, abi
-Ödevinmi elindeki akın
+Evet abi dün akşam aceleyle yaptım bu kadar oldu.
-(Gülümseyerek) Tamam akın kardeşim hadi iyi dersler sana.

Gittim yakınlardaki bir parka hıçkıra hıçkıra saatlerce ağladım. Çocuktuk saftık bizde. Hayallerimiz vardı, hatalarımız oldu kimi zaman büyüklerimiz mazur gördüler kimi zaman azar işittik ama biz saygı ve sevgi içerisinde büyüdük. Ben o ödevi güzel yaptıracak bir anne babaya sahip değildim kendim uğraşırdım çabalardım. Annem geldi yardımcı oldu ve yanarım yanarımda o öğretmenin annemin emek verdiği o maket eve paçavra dediğine yanarım.

Şimdi o azar işiten çocuk büyüdü. inşaat mühendisliği okuyor eyy Faik öğretmen. Annem sen üzülme gün gelecek eminim bende iyi yerlere geleceğim. Gözün arkada kalmasın annem Mekanın cennet olsun.

Çomar.avi

Ya sen cahit arf sin niye ibrahimovic gibi geziyorsun aq

Reza zarrab

Kardeş kandırma bizi 2.30 saattir bakıyorum bak mahalle esnafını çağırdım. züt diyen oldu meme diyen oldu ama buna kağıt diyeni giberim. Milletin beyninin ayarlarıyla oynamayın amuna koyum.

Devam etseydin be reyiz yokmu başka askerlik anın

Yoğun bir yolculuk geçirmiştik, otobüs yolculuğu bir hayli yormuştu beni ve sabahın ilk ışıklarında izmir otogara inmiştim. Ceydayı aradım ve geldiğimi söyledim. Kısa süre içerisinde ceyda arabasıyla geldi ama ne olmuş bu kıza 10 yılda güzelliğine güzellik katmış o gögüsler, dolgun baldırlar aklımı başımdan almıştı. Gel kahvaltı yapalım dedi ve güzel boyoz yapan bir mekanda kahvaltılarımızı yaptık. Arabaya binip eve doğru koyulduk ama ben acayip heyecanlıydım.

Heyecanıma yenik düşüp bi an baygınlık geçirdim beyler. Uyandığımda elim kolum ağaca bağlanmış domalmış vaziyette buldum kendimi. Arkama döndüm bir baktım 67 cm haşmetlisiyle ceyda malafatı sıvazlayarak bana yaklaşıyordu. Ve ormandan çıkan 32 zenci 50şerlik haşmetlilerle 3 gün gibtiler beni. Meğer hepsi meleğin oyunuymuş zenciler meleğin abileriymiş.

Ne işin var burda aq

Neyin kafası

Ve buna rağmen atatürkü sevmeyenler var.

Kardeş omzunda yannan var

Nankatsu, tsubasa bakabayaşi

Kerimcan Durmaz - Vur Bana

投入这样的情况

Atv izliyon demi aq senin. Kim milyoner olmak ister bitince gidip yatip uyuyacan dimi

Samsung kullanıyorum ve iphoneyi biliyorum. Şuan bunu iş telefonum olan note4den yazıyorum. Cebimde ise iphone 6s telefonum var. Yani gibtir git

Vur onaağğ