Maalesef günümüzün en büyük sorunlarından biri yalnızlık. Bunu çok sevdiğimiz ve hiç bir zaman kopamadığımız bilgisayarlara ve telefonlara borçluyuz.
Artık gençler dışarıda oyun oynamak yerine evde bilgisayar başında vakit geçirmeyi tercih ediyor. Bir de tabii artık sokaklar eskisi gibi oynamaya el verişli değil ki, çocuklar ne yapsın. Ayrıca başka sorunlar da var. Örneğin pid0fililer ve çocuk kaçıranlar... Etrafta dört dönüp çocuk arıyorlar, kötü emellerine alet etmek için. Çocuklara karşı böyle kötü düşünceleri olan insanlardan nefret ediyorum ve idamı hak ettiklerini düşünüyorum. Bütün bu tehlikeler yüzünden biz de çocuğumuzu dışarı çıkarmak istemiyoruz.
Çocuklarımızın yalnız ve asosyal olması maalesef modernleşen dünya yüzündedir. Biz de bu modernleşmeyi kabul edip ona ayak uydurmak zorundayız, her ne kadar istemesek te...

Bıktım bu hayattan gençler, onu istiyorum para yok, şunu istiyorum para yok, ailemden sürekli bu kelimeleri duyuyorum. Bırakın çalışıp para getireyim diyorum, yok sen oku diyorlar. Üniversiteye kaydımı bile yaptıramadık parasızlıktan, Nasıl okuyacaksam???
Benim babam dünyanın en tembel adamı. 10 sene boyunca çalışmadan yattı ve bankadaki paramazı, yani benim geleceğimi yedi. Şimdi hesap sorunca da cevap veremiyor, mal gibi yüzüme bakıyor. Lanet olsun annemin bu hıyarı görüp sevdiği güne.
Kısacası hayatım başlamadan bitti. Bana da düşen şey intihar. Bileklerimi kalemle işaretledim umarım cesaretimi toplayıp hayatıma son verebilirim.