savaştan korkan orospu çocukları

korkuyorum,

balkanları hatırladıkça korkuyorum. başımıza üşüşen yaban çakallarının yaptıkları türk soykırımlarını hatırladıkça korkuyorum. aç çocukları hatırladıkça. yolda ölenleri hatırlayınca. 400-500 yıldır durmadan dalgalanan türk bayrağını kendi eliyle, sütçü dedikleri azınlıklara verdiklerini hatırladıkça korkuyorum.

korkuyorum,

acı çeke çeke ölen osmanlı devleti'nin son günlerini atalarımın çektiklerini hatırladıkça korkuyorum. rusların doğudaki atalarıma yaptıklarını hatırladıkça korkuyorum. kuyumcu denilen ermenilerin 600 yıllık orda olan halka soykırım yaptığını hatırladıkça korkuyorum.

korkuyorum,

koskoca osmanlı'nın iki üç tane 10-15 yıllık "devletçik" lere dünya tarafından kumpasa getirilerek mucizevi bi şekilde yenildiğini hatırlayınca korkuyorum.

korkuyorum,

çolak atamı, fakir dedemi hatırladıkça korkuyorum. salgın hastalıkları, afrikayı aratmayan fakir anadolu zamanlarını hatırladıkça korkuyorum.

korkuyorum,

dünyanın en güzel şehri istanbul'a bakıp, bombalandığını düşündükçe korkuyorum. bana, arkadaşlarıma, hayallerimize, sevdiğimize baktıkça korkuyorum. çekemeyeciğimiz filmler olacağından korkuyorum. hayallerimizin füzeler, silahlar ile kaybolacağını düşündükçe korkuyorum.

önemli değil benim canım.

ben öleyim. eğer savaşı engellerse, yanarak öleyim. paraçalanarak. acı çekerek. senelerce acılar içinde kıvranarak. eğer vatanımın ömrünü uzatıcaksa halkımın huzurunu sağlıyacaksa. en acı şekilde öleyim vatanım için. önemli değil.

halkım için korkuyorum ben dostum kendim için değil...