incinin yeni maskotu inci abla ve barış

evet...

aslında her şey çok güzel başlamıştı. diğer sözlük formatlarından kurtulup, kendi formatımızı ve kendi benliğimizi yaratmıştık. bu benlik doğrultusunda çok eğlendik, çok yarıldık, gerektiğin de bir olduk üzüldük. ilk ziyaretleri biz gerçekleştirdik, ilk gönülleri biz fethettik. olmaz mı dersin? gene devam etmez mi? cık derim. niye? dersen hayır söylemem ben de kalsın. aslın da herkes biliyor cevabı. biz 'inci'ydik. incitirdik. bu kadar popüler olmayı beklemiyorduk. zaten popülist bir kimliğimiz de yoktu. o tarza bürünmekte istemiyorduk. ama bizi bürüttüler. o popüler
kültür bizi de süründürdü bu kapitalist düzene. kapitalist düzen değil mi insanı kötülüklere sürükleyen? evet aynen o'dur. ama biz değildik kapitalist düzenin kaldırım taşı. olamazdık da zaten. çünkü ruhumuzla bedenimizle halktık biz. derler ya "bu ülkenin kalkınması için okumak şart" hayır. işte bu düzeni biz yapılandırıyorduk. düşünsenenize herkesin okuduğu bir ülke. hani nerde bu ülkenin kapısıcı nerde bu ülkenin bakkalı, kasabı, manavı... olmaz ya gönülden de bu gelir zaten. bizdik 'inci' olan bizdik bu düzeni baştan yaratan. hani nerde o düzen, nerde kaldı o güzel şehvetli günler, geceler? yok ki olmaz da zaten bundan sonra... bir temizlikçi bulmamız lazım bu tozlu gri ekranı silmeye. işte o temizlikçiler biziz. nasıl ki 0'dan yarattıysak. en pis ve kirli halinde temizleyeceğim, temizleyeceksin, temizleyecek.

temizleyeceğiz...