bugün gece onikiye kadar bu başlikta yazacağım

kerhanenin girişi çok soğuk ve ürperticiydi, istanbul- karaköy kerhanesinden söz ediyorum... önünde uzunca bir kuyruk ki sanırsın gaz kuyruğu dıbına koyayım, sıranın başında da üniformalı bir polis, içeriye girenlerin üstünü arıyor kimliklerine bakıyordu... yaşı tutmayanları da bir bir şutluyordu benim de yaşım tutmuyordu ama ben giriş vizesi için çoktan hazırlığımı yapmış idim, beyaz gömleğimin sol cebine sokuşturduğum kırmızı malboro on metreden kendini belli ediyordu...

sıra bana geldi, içimde korku, ya beni de diğerleri gibi postalarsa, hem de kerhanenin kapısından, tamam karı gibme gibi bir niyetim yoktu ama yine de içerisini merak ediyordum... nasıl bir yerdi kerhane dedikleri yer? kim bilir...

usuluca polise yaklaştım, kimlik çıkarma bahanesiyle gömleğimin sağ cebine elimi zütürdüm, kimliği çıkarırken sigarayı da beraberinde çıkarıp uzattım, polis önce kimliğime sonra yüzüme baktı, gözlerimi gözlerinden kaçırdığım sırada sigara paketini masasın üstünde koyduğunda artık kerhane vizesi almıştım...

ensemi okşadıktan sonra kimliğimi uzattı...

kerhanenin giriş kapısından içeriye sıvıştığımda gördüğüm manzara korkutucuydu zira kerhanenin girişi terkedilmiş bir şehir gibiydi... sollu dizilmiş dükkanlar var... kepenkleri paslı, rengi koyulaşmış ve hepsi de kapalı...