1. 1.
    +1
    @6 panpa, uzun zaman beraber vakit geçirdiğinizden, birbirinize bağlılığınızdan ona karşı bir tür bağımlılık gibi, alışkanlık gibi bir yaşayış geliştirmiş olman muhtemel. yani hayatında o var olmadığı için hayatının çok büyük bir boşluktan ibaret olduğunu düşünebilirsin. verilen sözler, edilen yeminler vs de aklına geldikçe kendine yediremezsin ondan ayrı kalmayı, bunu anlarım.

    ancak kız, babasının isteği üzerine gitmiş. bir süre devam ettirmeye, ite kaka zütürmeye çalışmışsınız ama anladığım kadarıyla şu an aranızda yaşanmışlıktan başka hiçbirşey yok.

    yenilmek, hayal kırıklıkları hepimizi etkiler. hatta çöküp depresyona giren, bunalımdan bunalıma sürüklenenler de var. ama düşün ve unutma ki, hayat devam ediyor ve hiçbir zaman bir kişiden ibaret değildir tüm hayat. bakmakla mükellef olduğun insanların varlığından söz ediyorsun. o zaman onlara bak. geçmişe takılıp kalma. hepimiz zaman zaman denedik, yenildik. kim hayatının aşkıyla beraber ki? ben 8 sene koştum bi kızın peşinden ve ellerinden tutabilmiş değilim, bırak sevgili olmayı aynı evde yaşamayı.

    görüyorsun ki, hayatta sevgiliden, aşktan daha önemli şeyler var. ben ilgini farklı bir yönde yoğunlaştırmanı, geçmişi çok fazla düşünmemeni, hayal kurmamanı tavsiye ederim. numaranı değiştirsen bile, bulmak isteyen gene bulur bi yerden. çözüm bu değil.

    herşeyi denediğine kendin inanıyorsan, birlikte olmak için var gücünle savaştıysan ve gene yenildiysen, artık devam edecek gücün de kalmadıysa oluruna bırak. onsuz yapamam deme, yaparsın. hatta zaman olur, onla birlikte olduğundan daha iyi olursun emin ol. kendini, ilgini ailene yoğunlaştır diyorum.

    yazmak iyi bir deşarj yöntemi olabilir bak. hissettiklerini, kafanı kemirenleri yazarsın. şiir olur, deneme olur hatta isimsiz birine mektup bile olur fark etmez.

    kendini çok hırpalama. bir zaman sonra bu günlerini hatırlayıp kendine güldüğün, lan ne kadar da safmışım diyeceğin günler de olabilir.
    ···
   tümünü göster