dünyanin en korkak insaniyim

bak panpa seninkiler normal ben orta okulda daha fenaydım.

seninkilerin aynısını yaşadım zaten. mesela arkada çocuklar futboldan muhabbet ediyorlardı. bi tak ta bildikleri yok düzelticem konusamıyorum.
sınıfta flüt çalıyorduk. ben çalıyor gibi yapıyordum herkes susarda benim sesim çıkar diye. yabancı dil dersinde baya iyiydim ama sadece türkçelerini söylerdim ingilizce konusmazdım. bir şeyi yanlış söylicem diye. markete giderdim para üstünü ekgib verirdi söyleyemezdim. mahallede tanıdık birini görünce selam veremezdim muhabbet başlıcak diye. sınıf maçlarına gitmezdim biri görücek kötü oynıcam diye.

bu uzar gider.

sonra bi gün lisedeydim senin yaşlarında dedim amk en iyi yıllar bunlar 5-10 sene sonra evlenicem. gibik monoton bir hayatım olucak seneye üniversite. dedim artık böyle olmak yok. dedim ama harbi zor. ilk başlar sadece sınıfta soru çözüyordum. tahtaya kalkıyordum. yavaş yavaş geldi amk. şansa da 2-3 hafta sonra edebiyat hocası geldi gençlik spor bayrdıbını sen sunucan. amk ben acayip korkuyorum. neyse dedim bişi olmaz zaten son sene gidicem. sunmaya çıkınca abartısız söylüyorum velilerle birlikte bin iki bin kişi var. ilk başlarda panpa mikrafon sallanıyor sesim titriyor başım dönüyor. biraz alıştım sonra çekti edebiyat hocası çekti. takma kafana dedi rahat ol zaten 2-3 cümle söylüyon dedi. neden bilmem bana bir rahatlık geldi. sundum tabi yine heyecan var.

sonra üniversite zamanı geldi. çizimimde iyidir. mimar sinanın sınavında bi kızla tanıştım. çizimleri mi felan gösterdim. kızla muhabbet kurdum.

sonra gerisi geldi panpa.

sana sunu söylüyorum. yapamadıklarını yapmayı dene birini yap diğerleri gelicek. okul bunun için iyi yer hatta en iyi yer yarın kalk bi soruyu yap arkadaşlarınla konus kızlara bi şeyler sor.

tavsiyem gitar çalmayı felan biliyorsan ara sıra çal.