borcumu ödemek için kum torbalığı yaptım

yalan olmasın 15 dakika konuştum adamla. adamın ömrü oğluna nasıl zarar vermeden seveceğini düşünmekle geçmiş. anlayabiliyorum.zor bir durum.

çaresizlik insanı vahşi kılan en gerçek materyallerden biridir. çaresi kalmayan vahşi hayvanlar bile ölüme dişlerini göstererek giderler.

adamın bunaldığı belliydi. özel olduğu için diyaloglara pek girmeyeyim.ama genelde oğlundan bahsetti.

ben de yaptığım işten bahsettim. dedim ki

eğer karına ve çocuğuna üzüntünü sinirini nefretini sevgini belli etmemeye çalışıyorsan ve başaramıyorsan bul beni. karına " neden " diyemiyorsun di mi ? ama her gün allaha " neden ben " diyerek yalvarıyorsun küfür ediyorsun.ama yine de allahtan başka güvenebileceğin kimsen yok.

ama öfkeni yatıştıracak biri var.o da benim.