ölme isteği

muhabbet ve saat paralel olarak ilerlerken biz mekandan acıktığımız için kalkıp yemek planları yapmaya başlamıştık..

izmirli olan herkes bilir izmirli olmasa da bilen bir çok kişi de vardır.. alavara.. üst katı küçücük ve tavanı neredeyse 1.50 metre olan bu garip mekan yıllardır bir gün bile boş değil.. yan taraftaki cafe barla anlaşıp arka bahçeyi de alavaraya dahil etmişler onu da yeni gördüm..

alavaraya gidip her zaman ki gibi yer bulamamak can sıkıcı olsa da biraz bekledikten sonra üst katta biyer boşalmış bizde oraya geçmiştik.. siparişlerimizi vermemiz ve makarnaların gelmesi arasında geçen süre boyunca herkesin yaptığı gibi oraya her gelenin duvarlara yazdığı yazıları okuyup eğleniyoruk..

artık muhabbette bireysele dönmüş ara ara toplu halde bir şeyler konuşuluyordu.. oradan ve oradan çıktıktan sonra ayrılana kadar da geçen zamanın büyük bir kısmında kız ile ben sohbet etmiştik..

ailesini, hayatını,düşündüklerini hiç çekinmeden anlatan ve bir şekilde gözlerine bakmaktan kendimi alamadığım bu kız ile ayrılma vakti gelmiş otobüs durağında nazik bir el sıkışma ve görüşürüz temennileri yaşandıktan sonra günün geri kalanı artık 5 sap olarak geçecekti..

önceden kararlaştırdığımız gibi küçük parka nargile içmek için yola koyulmuş ve bize katılacak olan 5. takım arkadaşımız salihi gelmek üzere olduğumuzdan haberdar ediyorduk..

küçük parka gittiğimizde salihte bize katılmış ve çalışanlarından biri lise 1.sınıftan arkadaşım olduğu için --cafenin adını hatırlayamadım dıbına koyim..--x cafeye oturduk..

takım sohbetleri ve klagib erkek muhabbetleri dışında bir şey dönmeyen masadan saat 11.30 gibi kalkıp fırat kaptanı binmesi gereken dolmuşa bıraktıktan sonra bende metroya binip konağa doğru yola çıkmıştım..