koşarak kapıyı açtım sanılanın aksine

lafı değiştirmek istiyordum artık. çünkü bu meseleyi kafamdan çıkartmam lazımdı.
-karnım acıktı benim.
-aşkım bu mesele bidaha aramızda açılmasın olur mu
-tamam pıtırcığım benim, bence de böylesi daha iyi olur
-akşam konsere gidiyor muyuz?
-tabiki de
dedim gülerek. elinden tuttum mutfağa zütürdüm. yanaklarından öptüm. elleriyle kafamı sıkıştırdı ve bana baktı dudaklarımdan öptü yavaşça.
güldüm hafif bir şekilde. sıkıca bidaha sarıldıktan sonra:
-pıtırcık hanım aşk karın doyurmuyor dedim
-tamam bitanem şimdi ben sana en güzel şeyler hazırlarım dedi
yemeklerimizi yedikten sonra konser için hazırlanmaya başladık
yemek boyunca sanki hiç birşey olmamış gibi davranıyorduk ikimizde
kısaca ikimizde polyanaydık o gün
akşam vakti olmuştu artık ve evden konser alanına doğru gittik. hınca hınç bir kalabalık vardı.o geceyi beraber kutlamak istemiş hiç bir arkadaşa geleceğimizi söylememiştik.
ta ki şebem ferah konser alanına çıkana kadar. çıkınca bir hezeyan oldu ve ortalık tabiri caizse toz duman olmuştu. pıtırcık bir anda bağırdı:
-kim o be omuzumu tutan
arkama baktım ve o şerefsiz arkamızdaydı. bize gülüyor bişeyler söylemeye çalışıyordu.