küçükken yaşdığımı dramatik olay

ben dersaneye başlıyorum. bi sorun olmadan gidip geliyorum. annem rahatsızlanıyor arada, gidip geliyor hastaneye hep...

sınav zamanı geliyor, sonuçlar açıklanıyor... iyi bir anadolu lisesi kazanıyorum (bilen bilir: gal). o zamanlar anadolu liseleri harbi anadolu lisesi, şimdi ki gibi dandik değil.

lisede fonksiyonlarla aram bozuk olduğu için dil bölümüne geçiyorum. yabancı dil ağırlıklı anadolu lisesi olmanın hakkını veriyor okul, sağlam bi ingilizceyle mezun oluyorum.

hazırlık + 3 seneydi o zamanlar.

yine bir gün annem hastanede, okuldan sonra gideceğim yanına.. gidiyorum annemin yatağı boş.. hemşire vardı göz aşinası olduğum, annem nerede diye soruyorum.

şey diyor

eşyalarını size teslim edelim.

annemin ayakkabılarını, geceliğini, eşyalarını vs. kucağıma getirip bırakıyorlar. sorucam noldu diye korkuyorum, soramıyorum..


başınız sağolsun

hiç bişi diyemiyorum, dizlerimin bağı çözülüp olduğum yerde ağlıyorum. ah benim annem, benim çileli garip annem, saçını yollarıma süpürge etmiş annem..


beraber arap sabunuyla merdiven sildiğim annem...

ben lise son sınıftayken vefat ediyor annem. nur içinde yatsın.

tabi üniversite sınavı falan olmuyor o sene, girmiyorum sınava bile.