hayatınızda yaşadığınız en büyük acılar

tavşan aldık eve hiç bilgisiz çok sevmiştim bini elime alınca hemen uyuyodu bi hafta sonra basket oynuyamaya çıktım arkadaslarla çıkarken de çok iyiydi, dışardayken kardesim geldi abi tavsan hareket etmiyo dedi nasıl dedim gel çabuk dedi koşa koşa eve gittim
beyler allah kimseye yaşatmasın hayvancağızın sadece gözleri açılıp kapanıyo aldım elime belki üşümüştür diye ısıtmaya çalışıyorum oturdum yatağın kenarına deli gibi dua ediyorum hiçbişe gelmiyo elimden ağlicam ağlayamıyorum da nefes alıyo veteriner falan hiç bi tak yok gibtimin yerinde öyle yatağın dibinde otururken soluklanması kesildi jelibonumun. işte en son o zaman ağladım beyler hem de hıçkıra hıçkıra ağladım , bi yandan da derslerimi giblemediğim için sürekli düşüşte olan notlarıma ağladım bi yandan da güya hayatımın aşkı olan kızdan yediğim rete ağladım, babamın cezaevinde olmasından dolayı 5 yıldır kısmen yetim kardeşlerime ağladım ama son oldu bana. Sanki bütün yaşlarımı akıttım bitti, çok zor yani canımın daha fazla yanması.
O minik tavşanın ölümüne çok üzüldüm, sinirlendim hatta. Bi kere gülmedi şans yüZüme bari o sağ olsaydı dedim. Apartmanın arkasındaki Bahçede sote biyere gömdüm. Kardeşlerime "öldü" diyemedim, "tavşancıya verdik onlar onu iyileştircek, orda daha mutlu olacak dedim"
Ccc kalbimizdesin jelibon reyiz ccc