hayatınızda yaşadığınız en büyük acılar

beyler benim annem yok. bunu pek önemsemedim aslında ilk başlarda. ama bişi var beyler. hiç unutamadığım bişey. üvey annem olan kahpe beni sevmezdi hep döverdi beni tahtasını gibtimin karısı. babamında dıbına koyim oda hakverirdi huurya. bi şuçumda olmazdı he, yatağıma işerdim döverdi, yemek yemezdim döverdi, yemek vermez 2 gün sonra açlıktan mutfaktan gizlice ekmek alınca döverdi. dıbına koyim bunların hiçbirisi umurumda olmadı ama bir gün sofrada tepsi kebabı vardı lan tepsi kebabı amk, tepsiden yenir demi tepsi kebabı, neyse ben oturdum masaya tam bancam ekmeği karı bana bi tabak getirdi sen artık ayrı yicen seni görünce midem bulanıyo dedi. şerefini gibtiğim babamda bi gibim demedi kardeşlerim bile beni dışladı amk küçücük çocuklar lan. hadi onlar neyse babam lan. onun ben a. gibkeyim. cuk dedi gırtlağıma oturdu ekmek. hala unutamadım o lafı. hala unutamadım. her aklıa geldiğimde ağlarım ama artık o iki tane huur çocuğuna muhtaç değilim ve durumum çok iyi seviyede.

o karının ben anasını avradını şerefini kitabını yedi cettini gibeyim.

ayrıca bu iki huur çocuğuna şu anda o kadar adamlık yapıyorum ki utandırıyorum şerefsiz huur çocuklarını. dıbına koyim utansın zütler. saygımı asla yitirmem karşılarında.