koşarak kapıyı açtım sanılanın aksine

tahmin ettiğiniz gibi o ses yiğite aitti.
telefonu hemen kapattım. pıtırcık bana yalan söylemişti. sensiz sıkılıyorum demişti evde tek başımayım demişti. duvarla bakıyordum boş boş. pıtırcığı hayatımdan çıkarmalısın dedim kendi kendime, duvardaki alçı çıkıntılarını pıtırcığa benzetmeye başladım birden. pıtırcıkta tıpkı onlar gibiydi, hatta hiç farkı bile yoktu.o çıkıntılar duvara ilk bakınca dikkat çekiyor onu ordan koparmaya çalışırsan duvarım rengi değişiyor, izler bırakıyordu. pıtırcıkta benim hayatımda böyle birşeydi.
ama her ne olursa olsun onu evimde istemiyordum artık ona bunu yarın söyleyecektim. çok üzüleceğimi biliyordum ama hayatımda kontrol alınamayan bir olay olmuştu artık.
akşama doğru valiz hazırlandı, babam ve annemin bir çok nasihatlarını dinledikten sonra gece yolculuğana başladım, evime gidiyordum artık ve o 2 şerefsizi evden kovacaktım. pıtırcık evimde kalıyor faturaları yalnızca babam ödüyor, beni kullanıyordu resmen. önceki tartışmalarımızda olduğu gibi güçsüz davranmayacak gerekirse acımadan dövecektim.