ölme isteği

istisnasız her insan hayatının bir bölümünde kendinin özel ve farklı olduğunu düşünür ve hisseder. bizi sıradan kılan yanlarımızdan biri de budur..bu düşüncenin aslında yanlış olduğunu anlayan insan farklı olmaya yakındır farklı değildir ama yakındır.. kimisi hayatı boyunca böyle düşünmeye devam eder..

yaşadığım hayatı gözden geçirdiğim o dönemde nereden nereye geldiğimi neler görüp neler öğrendiğimi ve bunları ileride nasıl kullanabileceğimi düşündüm durdum..

yaşadıklarımı genel hatlarıyla biliyorsunuz bi çok şeyi yazdım.. önemli olan bunları kullanmaya başlamaktı..

öyle veya böyle azeriyi atlattım..ama düşünmem gereken o kadar çok şey vardı ki..

yaşıtlarımla çok nadir anlaşabilirim anaokulundan beri bu böyle.. genelde benden yaşça büyük insanların yanında iyiyim. bu yüzden iki ev arkadaşım da benden 4 yaş büyük..

hayattan ne istediğimi ne elde edebileceğimi ve bunun için ödemem gereken bedelleri düşündüm durdum.. bir süre yaşımın gereğini yapıp bolca cinsellik gece hayatı renkli ortamlar alkol sigara belki uyuşturucu...

bunlar hiçbir zaman beni tam anlamıyla tatmin etmedi edemeyecekti.. fiziksel aktivitelerin yerine zihinsel aktivitelerin beni daha mutlu ettiğini gördüm ki bunun sebebibi liseye kadar evden çıkmamış bedenini kullanmayı bilmeyen bir sığır olmam sebebiyle olduğunu düşünüyorum..

bu yüzden o dönem kendimi dışarıdan soyutladım.. satranç takımı zaten daha az aktifti son senem olduğu için bana fazla yüklenmiyorlardı yeni bir kaç kişiyi çalıştırıyordum sadece.. takımdan çıktım..

dersler kolaydı onları düşünmem gerekmiyordu ama dersanede istediğim sonuca oldukça uzaktım...

ne olursa olsun dedim önce kendimi bulmalıyım...