ölme isteği

dershane denen kavramla 7.sınıfta tanıştım ki benim için biraz keyifli vakit geçirmekten başka bir taka yaramazdı.
nasıl yaptığımı bilmiyorum ama dershane sınavlarında hep iyi sonuçlar alır "tamam ya biliyoz işte ne gerek var çalışmaya"mantığıyla oyun oynamaya devam ederdim..

size ilk okul orta okul aşklarımdan bahsetmek çok gereksiz şimdi hepsi bi anlık gülümsememe sebep olan hatıralar. ama onlar bile bugünkü ben olmamda rol sahibi.. kısaca bi kıza aşık olup o yaşlarda elde edemeyen diğer tüm yaşıtlarım gibi bu konudan muzdariptim..

derken lise sınavları geldi çattı ben girdiğim yıl oks adında bir sistem vardı.o kadar eminim ki bir anadolu lisesi kazanacağıma fen lisesi filan istemiyorum zaten.. tabi bu arada askeri lise sınavını kazanamadım ama o zaten zor diye düşünenlerdenim..

oks sonuçları geldiğinde ve tercihler yapıldığında pek bi atraksiyon yok hayatımda..

geçen 3 yılda annem babam boşandı ben her ikisin de 1.5 sene kadar yaşadım..
babam villayı satıp tekrar şehre yerleşti.. parası tak tabi o zamanın parasıyla 270 milyara satmıştı evi.. işleri büyütüyo karı kızla zaman geçiriyo vs..

annem aptallık edip evin satılmasından sonra babamın kendisine almaya söz verdiği ama almadığı ev yüzünden dava açmadığı kendi tabiriyle "iyi niyet gösterdiği" ve babamın alıcam dediği evi alması için beklerken çok ciddi maddi sıkıntılar içindeydi ki..

ben o zamana kadar varlığının veya yokluğunun ne demek olduğundan haberdar olmadığım paranın önemini,bir gün annemin bana;

"oğlum gidip babanda kal sen bana yük değilsin(babam bana nafaka ödüyordu her ay annem istemiyordu kendisi için ama) ama ben bilirim ki oğlum babasındayken boğazından et geçiyo sıcak bi yatakta uyuyo." cümlesini göz yaşları içinde duyduğumda anlamıştım..