ölme isteği

bu başlığın açılmamış olması şaşırtıcı. zira incisözlük gibi gerçekten ağır veya hafif asosyal insanların yoğun olarak bulunduğu bir ortamda ölme isteğine sahip olan tek kişinin ben olmadığımı düşünüyorum.

ilk hatırladığım şey uyum sorunum olduğuydu..
yaşıtlarımla bir araya geldiğim o anaokulunda hiç kimseyi sevemeyip hiç kimseyle anlaşamamıştım..
aptal aptal resimler yapıp oyuncaklarla oynamak belirli bir süre kafamı meşgul etsede sıkmaya başlıyordu bir süre sonra.
hele ki o öğlen uykusu..

oldum olası uykudan nefret ettim..
hangi aklı başında insan ortalama 75 sene yaşayacağı bir dünyada günde 8 saat uyuyarak 25 yılını sadece uykuya harcar ki?
saat tam 12de uyku vakti geldiğinde 2 saatlik o bunalım başlardı yine..
yataktan çıkmak yasak uyumasan da yatacaksın..
herkes uyur tek başına tavanı izlersin..
sadece 6 yaşındasın anasını satayım kendini oyalamayı da bilmiyosun ki..
sıkıntıdan milletin özellikle kızların kollarını filan ısırırdım..
uyanıp ağlasınlar diğerlerini de uyandırsınlar diye..

evim gittiğim anaokuluna çok yakındı ama bu o zamanlar pek önemli değildi benim için..
bunun önemini ilkokula başlayana kadar hiç anlayamadım..
---
başlığı hiç uplamayı düşünmüyorum. zira okunması için değil kendimi anlatmak için yazıyorum aksi taktirde cidden kafayı yemek üzereyim.. eğer okunursa ne ala.. tabi tüm hayatım boyunca olduğu gibi bunları yazma saatim ile türkiyenin %80inin kilitlendiği bir maçın aynı saate gelmesi yine benim şanssızlığım...

gececi tayfaya kadar yazmaya devam..

---