8 senede yaşadıklrım ergenler gelin ders alın

arkamı döndüm yukarı çıktım. noldu dediler. anlattım.yemeğimi yemedim. camdan dışarı baktım. sürekli onlar bana moral vermeye çalışıyolardı. onların da canını sıkmıştım zaten. aradan bi 15 dakika geçtikten sonra 0802 ablası ve eniştesini gördüm yolun karşısında yürüyolardı.o kadar gururlu o kadar sadık bi kız ki dönüp bi kere burger a bakmadı. bakmaması o kadar çok koydu ki bana...
sınıftan yakın bikaç arkadaşım var onların evine gittim. direk facebook umu açtım.0802 nin yanındaki arkadaşını tanıyodum ona mesaj attım. numarasını yazmasını istedim çok önemli olduğunu belirttim. saat 11 gibi mesaj geldi. hemen aradım.
noluyo dedim niye böyle çok değişti. onun bi erkek arkadaşı var dedi. nasıl dedim kim neyin nesi. eniştesinin arkadaşı dedi.kim o dedim ismini söyle. söylemedi.nasıl seviyo mu 0802 onu dedim. evet dedi çok seviyo.e dedim benden bahsetmiyo mu hiç. hayır dedi.biz buluştuğumuzda bile sürekli telefonda onunla konuşuyo. gayet ciddiler sözlenmeyi düşünüyolar. nasıl dedim nasıl ya nasıl?bak dedi seni üzmek istemiyorum ama gerçek bu.senden artık hiç bahsetmiyo. evlenicekler tek engel 0802 in okulunun bitmesi. aileler de tanışıcak yakında.
yıkıldım yıkıldım. hayatımda öyle bi acı yaşamadım ben.bi yandan ağlıyorum bi yandan tek başıma bi odada duvarları yumrukluyorum bi yandan yerdeki şarj aletine vuruyorum. hiç mi dedim umut yok hiç mi özlemiyo beni. kısık tonla hayır dedi.ne diyeceğimi şaşırıdm sustum biraz. sonra ,bak eğer bigün dönmek isterse ben hep burdayım hep onu bekliyo olucam dedim.
tamam dedi telefonu kapattık. aptal gibi olmuştum. oturdum odada kendi kendime ağladım. sonra lavaboya gittim elimi yüzümü yıkayıp hiç bişey olmamış gibi bizimkilerin yanına kaçtım. noldu dediler haberleri yoktu o kızla konuştuğumun. hiç dedim uzun zamandır görüşmediğim bi arkadaşdı.15 dk oturduktan sonra eve geldim. ajandayı doldurdum yine. hakaret içeren yazılar yazdım