basketbol kariyerimde zirveyi de gördüm dibi de

her neyse belli ki pek dinleyende yok hikayenin büyük bir bölümünü bitirdim zaten bundan sonra ki 4 yıllık süreçte bir çok denemem oldu ama kendimi mahvetmekten ileri gidemedim, memlekete döndüğümde eski okuluma kayıt oldum şampiyon olduğum ve döndüğümde hala şehirin en iyi durumunda ki takımın pilot takımına katıldım 5 ay sonra, koşmak yasaktı ama ben inatlaşmaya devam ediyordum.. 2 sezonu onlarla geçirip tekrar a takıma asıl takıma dönmek için kendimi hırpaladığım bir zamanda ameliyat yerimden sakatlandım, sadece ufak bir zedelenme olması bile o noktada basketbol hayatımı bitirmişti.. uzun süreler geçti tedavilerimi tamamladım ama ne arayan soran nede bir umut takımına almak isteyen yoktu, yaz sezonu boyunca kendilerine ait formayı bile çıkartmakta zorlanacak takımların antrenmanlara katıldım kendimi göstermek istedim bileğim eski gibi olmadığı için hızımı kaybetmiş, ribaund için zıplayamayan karşımda penetre eden oyuncunun yanımdan yel gibi esip gitmesine izin veren biriydim, bunun yanında zaten hücumsalda bir katkım yoktu.. şehrin en sıkıntılı en kötü takımın seçmelerine gitmiştim en son, o takımın b takımına bile giremeyince basketbol kariyerime son verdim 19 yaşında, 2-3 aylık süreç sonrasında bir ameliyat oldum şimdi sadece yürüyebilen ama geçmişinden çok şey kaçırmış biriyim..

hayat bazen küçük sürprizler yapar, sonra intikdıbını alır.. son