basketbol kariyerimde zirveyi de gördüm dibi de

o acı, o yanma, aklıma hiç bir şey gelmiyordu anlam veremiyordum ayak bileğimden bağımsız bir şekilde yerde kıvranıyordum takım antrenörleri başıma toplanmış hepsi bir ağızdan ne noldu iyi misin diyebiliyorlardı bileğim diyebildim sadece önce bir birlerine baktılar sonra beni omuzlayıp önce revire zütürdüler spreylerle ve buz ile basit bir tedavi yapıldı acının geçmesini beklerken daha çok ağrı oluşuyordu neredeyse 1 saat geçmesine rağmen şişlik oluşması doktoruda şüphelendirince beni resmi bi araç ile (resmi demeyelimde işte federasyona ait doblo tarzı bir araç) hastaneye zütürdüler açıkçası burada not düşmek isterim umarım siz sporla ilgilenenler bir gün bu milli takım gururunu yaşarsınız çünkü bu gururu size zaten ilgi ve alakayla yaşıyorsunuz direk toplumun üst sınıfda yer alıyorsunuz..