22 yaşında bir gencin hayat hikayesi

züccaciye işine girdik.
o çocugun işi züccaciyecilik o firmada marmara pazarlamayı yapıyorduk.
gayet iyi mallar sattık.
marmarada bilmeyen züccaciyeci, eşyacı kalmadı markayı.
kazandığımız %1 primle yeni bi araba aldık,
iyi bi avukat tutarak abimin şirket ortağı olmak istemediğini,
borçların hiçbirini şahsi olarak harcamadığını,
ve son 2 senedir babamla hiç bi ilişkimizin olmadığını
mahkemede kanıtlarla gösterdik.
abim şirket ortaığı olmaktan çıktı. borcuda silindi doğal olarak.
şimdi abim evlendi. pazarlama sadece onda.
bende tek başıma yaşıyorum. şaşalı bi hayat istemediğim için showroom da gelen müşterilere sipariş falan yazıyorum.
iyi bi maaşım yok ama, o zengin hayatı tekrar istemediğim kesin.
dert sıkıntı olmadığı sürece bu hayatı öpüp başımın üstüne koyuyorum.

dinleyen herkese teşekkür ederim beyler. 22 yaşında birine göre basit bi hayatımmı var niye hiç yorum gelmedi *