22 yaşında bir gencin hayat hikayesi

intihar edicem dedim.
kafama koydum intihar edicem.
babamın silahı en dertsiz tasasız ölüm aletiydi heralde.
kafaya sıkınca bitti diyodum herşey.
herşeyden kurtulcağımı düşünüyodum.
aldım babamın silahını gittim. halice.
emelle oturdugumuz cafe tam arkamdaydı.
bende sahilde oturmuş, sırtımda bi baretta silah, elimde bazoka mı bozuka mı ne yannan gibi bi vodka.
vodkanın bitmesini bekledim. diktim kafaya vodkayı. 7 ay önceki hayatımla şimdiki hayatımı kıyasladım.
herşeyimi gider lan bi insanın? herşeymi 0 a vurur amk, düşündüm.
gerçi onlara düşünce denmez. apayrı birşey o.
çıkardım silahı sırtımdan bildigim kadarıyla geriye doğru çekince oluyordu.
boncuklu silahtan biliyorum onuda.
yoksa ömrüm boyunca silah milah kullanmadım.
neyse çektim tetiği ben silaha bakıyorum silah bana bakıyo.
kafana silahı dayayınca hiç düşündüğün gibi olmuyormuş meğersem..
belki annem benim, acıma dayamayıp ölür korkusu geliyormuş orda..
o anda kimsesiz olmayı istedim.
kaybedecek bir şeyimin olmamasını istedim o an.