8 senede yaşadıklrım ergenler gelin ders alın

yine ufak ufak ayrıl barış larımız oldu. beni kimseyle paylaşmak istemiyodu artık. hani deliriyodu benim için. bende seviyodum ama onun kadar değil. fazla ilgi her zaman sıkar insanları. kulağınıza küpe olsun kaçan kovalanır.
yaz ayında liseden çok sevdiğim bi arkadaşım geldi memlekete baya bi takıldık onla çapkınlık yapıyodu o ama ben yapamıyodum çünkü şehir küçük hemen duyulur. nasıl yapsam diye düşünürken 0802 den ayrılmaya karar verdim.
2010 ağustos falan. akşam buluştuk bi kafeye oturduk.tam karşımda gözümün içine bakıyo.
senden ayrılmak istiyorum artık dedim. şaka yaptığımı sandı niye dedi. ciddiyim ben dedim. suratı değişti nasıl dedi. sıkıldım sanırım artık dedim. biraz duraksadı kafeden koşa koşa hıçkırarak çıktı. cebimde ne kadar para varsa masaya bıraktım peşinden koştum. yaklaşık 250 mt koştuktan sonra tıkandı. nefes alamıyodu yığıldı bi yere. gittim yanına sakinleştirmeye çalıştım. aileden gelen bi hastalıkmış sanırım kalbinde sorun vardı. nefes alamıyo sanki böyle can çekişiyodu. çantasında ilacı vardı hemen onu verdim biraz sakinleşti.1 saate yakın uğraştım. sonrasında otobüsle evine kadar bıraktım.eve girdi ablasıyla eniştesi vardı bitek evde annesi babası biyere gitmişti tam hatırlamıyorum ama.
evine kadar zütürdükten sonra cebimdeki tüm parayı kafeye bıraktığım için otobüs param kalmadı. kimseyi de arayamıyodum gel beni al diye. çünkü bende çok kötü olmuştum kimsenin görmesini istmeiyodum. yaklaşık 45 dk yürüdüm eve kadar.eve girmemle çıkmam bir oldu. para alıp yanıma 4-5 bira aldım