yolda yürüken yediğim muhteşem pandik kepsli

aspurçe ile çok iyi vakit geçiriyordum. bazen kendi kendime iyi ki bu olaylar yaşandı ve biz tanıştık bile diyordum. insan nasıl mutlu olmasın ki, tenasüp kelamlarım nasıl süslemesin ki günümü? akşam olduğunda sana ben refakat edeyim dedi. bütün geri çevirmelerime rağmen kabul etmedi. beni yatağa yüz üstü yatırdıktan sonra uyumam için loblarıma masaj yapmıştı. gece yarısı uyandığım bir ara odada yatağın koşesinde ki sofanın üzerinde uyuyordu. gzüm yarı açık onun osura osura uyumasını, su aygırı gibi horlayıp, dilini yutup boğulmasını zevk-i hayraniye içinde seyir ediyordum ki gozlerini açtı. uyumadığımı gorüp kahr-ı perişen olmasın diye gzlerimi usulcacık kapadım. ancak aspurçe telefon ile konuşmaya başladı anlamadığım bir dilde birine heyecan ile kelamlar ediyordu. daha sonra telefonda konuştuğu kişiye bir şey dedi ve bana doğru yaklaştı. başını loblarıma yaklaştırdı ve burnunu loblarımın arasına soktu ve somurur gibi kokladı. buda ne demek oluyordu? telefonda konuştuğu kişini benimle ne alakası olabilirdi. içime düşen bu beza ile sabaha kadar uyuyamadım. sabah uyandığında ilk iş ona kim olduğunu soracaktım. yoksa yoksa bana zarar vermek isteyenlerden miydi? bir yandan onun tavşan gibi kadar masum suratına bakıp boyle bir kuşkuya nasıl mahal veririm deyip kendime kızıyor gokyüzüne manalı tebessümler fırlatıyordum.