1 yıl sonrakı hallerımıze not bırakıyoruz

selam zümrüt
nasılsın? asaletin tasdik oldu mu?
beni sorarsan idare ediyorum işte, hala onu unutamıyor olmanın verdiği sıkkınlık üzerimde. bugün cumartesi ve tatil yapıyorum. kredi kartımı başka banka atmsinden yatırdım ve o para şimdi hesapta gözükmüyor. of of. hangi işim düzgün gitmiş ki?
onun dışında it gibi çalışıyorum işte. beynimi meşgul edip terkettiğim memleketi, terkeden sevgiliyi, yapayalnız kalan çocuklarımı, hassas yerinden vurduğum insanları düşünüyorum. aramak istiyorum herkesi tek tek. sonra vazgeçiyorum. kim benim için güzel bir şey yapmış ki diyorum. ben neden hatırlarını sorayım?
yüzümdeki çizgiler giderek artıyor. kilo alıyor olmanın verdiği yanak sarkması da giderek ilerliyor. saçlarımdaki beyazlar arttı. boyamaya bile gerek duymuyorum artık. bedenen de eskisi kadar enerjik değilim. yorgunum zümrüt. çok yorgunum. yaşlanıyorum. bunu kabullenmek çok zor geliyor. çok zor.
sanki sürekli aç kalsam bile şişmanlayacakmışım gibi geliyor. belki de erken menepoz diyorum olanlara. canım yanıyor.
iç huzurum yok be zümrüt. tüm arkadaşlarımı sildim. hiçbirini istemiyorum. derdini dinlemekten yoruldum. artık onları dinledikçe kendim rahatlamıyorum. daha da üzülüyorum.
dünya kadar problemim var. biraz geri çekilmek istedim. sanırım sen bunları okurken yine aynı kanepede uzanıyor olacaksın. ıstanbul bölge tayini için 1 yılın kalmış olacak. fazla yaşlanmadan ıstanbula dönmelisin. sonra yine datça ne de olsa...
yıllar uçup gidiyor. hani o taptığın adam nerde?
kimse yoktu ve yine kimse olmayacak. insanlar nankördür. hiçbiri sevgiye gelmez. hepsi arkadan vurur.
üzülme