zamanı geldiğinden yazıyorum

sedef'in cansız bedeni kucağımda, ayağa kalktım. hiç susmuyordum. içimde biriken atamadığım bütün çığlıklarla haykırarak geldiğim yere doğru koşmaya başladım. sedef'in kolları, bacakları, başı sallanıyordu. o anları asla unutamam. "al beniii, al hadi!" diye yalvarıyordum. hiç durmayan fısıltı o anda durdu. yavaşladım, sedef'i yere bıraktım. ayağa kalkarken toprağa basmadığımı fark ettim. halı vardı, başımı kaldırdım, annem babam... koridordaydım. sedef'i arıyordum. çırpınıyordum. anne ve babamın çaresiz çığlıkları geliyordu derinden. babamın beni tutmaya çalıştığını anımsıyorum. ve deli gibi çırpındığımı. küçük masum bir kızı öldürmüştüm. annem haykırıyordu yeter!" diye. ahmet'in sesini duydum o anda. "uyan." dedi. babamın kollarındaydım. tepkisiz...