campo

Kızıl bir şafak çökerken korku dolu bakışlara,
Birkaç saçma laf söylemek istedim sadece, suçum yoktu.

Ne kadar zordu bilir misin sen?
Yarım bir kalp ve it gibi hırlayan bir ciğerle yaşamak.
Kan kusmak sabah akşam veremli bir vücuttan dışarı,
Kızılcık şerbeti içtim demek insanlara.
Mutluyu oynamak tiyatroda, mutluluk vermek geride kalanlara.

Geceleri daha da soğuktu şehirlerde
için titrerken kaldırım taşlarını sayardın,
Anneni hatırlardın belki biraz...

Sigaranın dumanı, nefesinin buharı kolkola
Kafa tutup rüzgara, dans ederdi isyan edercesine.
Düşmanın gibi gelirdi yalnızken,
Boş karanlık evler, derme çatma sokaklar.
Yırtık eldivenlerinden çıkmış kirli tırnaklarınla
Tane tane kazırdın toprağı
Umudun, sevincin bir filizini bulabilmek için.

Ve geceleri daha da acımasızdı sokaklar
Şefkat yerine kavgaydı kol gezen.
Anneni hatırladın sen de belki,
Evini hatırladın...
Kızıl bir şafak çökerken korku dolu bakışlara,
Birkaç saçma laf söyledin
kimsecikler yoktu etrafında duyacak
Boş bir kanyak şişesinden başka
Ki o da sağırdı artık yalanlara...

Kızıl bir şafak çökerken korku dolu bakışlara,
Birkaç saçma laf söylemek istemiştim sadece
Suçum yoktu...