teksas dallasa dönen hayatımı anlatıyorum

günler haftaları ayları kovalamıştı panpalar. kah mutluluktan gülüp kah nurselin tripleri yüzünden çıkan alttan aldığım kavgalarla zaman geçmekteydi. bazen mutluluktan dolan gözlerim bu ender dakikaların haricinde nurselin triplerinden halil olayından yada giyim kuşam konusunda nokta kadar beni giblemeyip neredeyse sokağa çıplak cıkacak kadar açık saçık giyinmesi ve face e bu resimleri atmasından yada hiçbir konuda beni giblemediği gibi bir dünya erkek arkadaşla takılmasından dolmaktaydı. bana gelince evden alınamayan izin söz konusu diğer arkadaşlara gelince alınabiliyordu sebebini bir türlü anlayamasamda bu böyleydi. elimden oturup içmek ve ağlamaktan başka bir gib gelmiyordu. onu kaybetmekten korkuyordum çok korkuyordum. baktım buluşmalarına karşı çıkınca dediğimin dikine gidip tam tersini yapıyor başka yöntemler düşünmeye başladım. lan dedim yıl olmuş ... sen hala medeniyet dışı davranıp kızı sıkıyorsun hata sende amk malsın odusun hatta hemde yontulmamışından kalassın diyerek kendime azarı yapıştırdıktan sonra başka yöntemler düşünmeye devam ettim. gidip onlarla takılmayı denesem ordaki elemanları garanti eşeğin sudan gelmesine müteakip haşlar hastanelik ederdim kendimi biliyorum. herkesi döverim ben kralım tribinde değilim elbet çokta dayak yedim hastanelikde oldum. ama söz konusu kendi gözlerimden bakmaya kıskandığım herkesden herşeyden çok sevdiğim (taptığım) nurselim olunca nevrim dönüyor sinir krizine giriyordum. hani insana deli gücü gelir de gözü hiçbirşeyi görmez hiçkimse durduramazdı ya o misal olurdu kendimi biliyordum panpalar. o yüzden o baba parası yiyen bebe tayfasıyla takılamazdım. nurselin takıldığı tipler öyleydi biliyordum. zaten ben onların muhabbetine giremezdim panpalar. ne konuşacak konum nede atacak havam vardı. aşırı sıradandım hatta onlara göre varoştum lan. bu yüzden takılma fikrimden vazgeçip bu bebeleri tanımaya nurseli bunların kim olduğunu anlatması için rica etmeye karar verdim