teksas dallasa dönen hayatımı anlatıyorum

ilk kez elim sevdiceğimin nurselimin elindeydi. heyecandan nefes alışlarım değişti kalbimmin ritimleri hızlandı sıcak bastı. 2-3 saat boyunca öyle durup sohbet ettik. tripsiz olmadı tabi amk. illa anı mutluluğu bozacak bir hareket yapıyordu. millet geziden döndü okul çıkış saati gelmişti. çıktık okuldan durağa doğru gitmeye başladık. el ele yürüyoruz panpalar. o nasıl güzel bir histir öyle. bulutların arasında yerimi hazır etiştim mutluluktan ötürü. durağa vardık standart iett bekleyişindeyiz. artık iettnin ne kadar geç geldiği umrumda değildi. ne de olsa zaman lehime işliyordu. orda ne kadar çok durursam nurselle o kadar uzun kalabilirdim. asırlarca bekleyebilirdim. şanlı bir türk askerinin vatan için nöbet tutması kadar asil ve soylu bir görev gibiydi nurselin yanında olmak benim için. ama kodumunun iettsi son gaz makaslarla yardırarak gelmiş ünlü bir ressamın aşkı konu alan tablosundaki bizi ayırmıştı tıpkı sanat galerisindeki en değerli eserin sannattan hiç anlamayan baba parasıyşa hava atan bir andaval tarafından alınması gibiydi nurselsiz dakikalarımın başlangıcı. okul olsun diye dua ediyordum lan resmen. okula karşı düşmanken kanlı bıçaklıyken okul sevdalısı olmuştum nursel okuldaydı orda onu görebiliyordum çünkü